The Mynabirds - What We Lose in the Fire We Gain in the Flood

Volgens frontvrouw Laura Burhenn
hebben The Mynabirds
op hun debuutplaat 'What We Lose in the Fire We Gain in the Flood'
geprobeerd de Motown-sound met Neil Young
te verzoenen.

't Is dat de knappe blondine het zelf zegt, anders hadden we het niet geweten. Want buiten de hint in de groepsnaam is er van een verwijzing naar de Canadese éminence grise, of van zijn invloed, bitter weinig te merken.

By the way, The Mynah Birds
was het allereerste bandje van Neil Young, met onder anderen ook de latere funkguru Rick James
, dat in zijn tijd zelfs een Motown-contract kon ondertekenen, evenwel nooit met een plaatopname verzilverd.

The Mynabirds komen uit de Saddle Creek-stal van Bright Eyes
, Two Gallants
en Maria Taylor
(een kwaliteitslabel!), en hebben naast de usual suspects (Orenda Fink, AJ Mogis
, ander goed SC-volk) voor de gelegenheid ook singer-songwriter en stalgenoot Richard Swift
als multi-instrumentalist en producer aan boord gehesen.

Dat heeft een cd opgeleverd vol dartele popliedjes, alle tien door Burhenn geschreven en hier en daar opgesmukt met goedgemutst koper. Blue-eyed & blonde-haired soul, die soms aan Duffy
doet denken (tenminste, na een trap onder die laatste haar bevallige kont) maar nog het meest de goddelijke Cat Power
in gedachten brengt, met wier hese, soulvolle keelgeluid de stem van Burhenn zeer verwant is, soms zelfs op het gênante af.

Zoals in 'Right Place'
, dat een afleggertje van Cat Power haar doorbraakplaat 'The Greatest' had kunnen zijn.

Maar er zijn natuurlijk slechtere voorbeelden. Zeker als The Mynabirds die onmiskenbare invloed de ene keer verweven met de kattige girl group-soundvan The Shangri-Las
(in de huidige Arriba!-lijstaanvoerder 'Numbers Don't Lie'
) of de andere keer busselen met 'I'll Be Your Mirror' van The Velvet Underground & Nico
('Ways of Lookin'
').

Of als het zomerse meezingers voortbrengt van het slag 'LA Rain'
, met haar zwierige, sierlijke, onweerstaanbare ooh ooh ooh's, het pittige, bewust rommelige 'Let the Record Go'
of het titelnummer. Gevonden radiovreten allemaal.

Een lékker plaatje dus, dat toch maar tweeënhalve ster krijgt, omdat een paar songs ('Wash It Out'
, het dreinerige 'Good Heart'
) net dat tikkeltje te mainstream zijn. Maar met de winnende iTunes-combinatie 1-2-3-4-6-8 (€ 5,94) zit u deze zomer wél gebeiteld.