The National - Trouble Will Find Me
Wat een idee: Humo sprak met Humo over de zesde plaat van vijf zielzoekers uit Brooklyn.
HUMO In mei legt The National een gouden ei. In 2007 – het jaar dat ze in de toverdrank vielen – gaven ze ons die maand ‘Boxer’, in 2010 ‘High Violet’. In ruil gaven wij hun twee keer vier sterren. En nu opnieuw. Is ‘Trouble Will Find Me’ dan niet gewoon meer van hetzelfde?
Humo «Het is méér, punt. Op ‘Trouble Will Find Me’ verrijst geen nieuwe groep, wel een betere. Eén met een fijner kompas en een lossere pols, die volop de kunst van het weglaten beoefent. De dertien songs zijn geboren uit chemie, minder uit blauwdrukken; vrank en vrij staan ze op eigen benen. Luister: (drukt op play).»
HUMO ‘Sea of Love’ – wat een wonderlijke aanval van gitarisme!
Humo «Nu, op de rest van de plaat kan je een gitaar vaak amper van een klarinet onderscheiden, en al helemaal niet horen waar gasten als Sufjan Stevens precies uithangen – allemaal kopje onder in die whirlpool van een sound. Klinkt als: niemand anders.»
HUMO ‘When I walk into a room I do not light it up. Fuck’ zingt Matt Berninger in de single ‘Demons’: nog altijd zo’n hopeloos geval, die Matt?
Humo «Hopeloos, maar niet ernstig. Of toch nooit té. ‘Trouble Will Find Me’ draait rond sterfelijkheid, rond wat overschiet als je licht voorgoed uitgaat. Maar de zanger is daarom geen lijkbidder. Want wie de dood heeft gezien …»
HUMO … is blij met koorts.
Humo «Da's ook waarom Berninger in zijn teksten – ze tot de laatste letter overschrijven: de enige daad van gerechtigheid – al wie en wat hem lief is (plaatsen, tijden, mensen) zo hevig aan de borst drukt: morgen kan trouble hem vinden en is hij ze kwijt, weet hij. En zij hem.»
HUMO Geen toeval, allicht, dat hij de sigaret heeft opgegeven?
Humo «Je hoort het ook. Zijn stem stijgt en daalt over langere, kloekere toonladders. Ze laat je nog meer hoeken zien van nog meer kamers, in een nog groter huis.
»Laten we de slotcentimeters van deze kolom schenken aan ‘Heavenfaced’, misschien wel het hart van ‘Trouble Will Find Me’. 't Is een lied dat stenen kan doen huilen. Het deed me denken aan wat ik onlangs las in een stuk over Shuggie Otis: ‘The artist stands alone and unadorned, his true power revealed.’ Artiesten: dat zijn de zielzoekers uit Brooklyn geworden. Het onzekere voor het zekere nemend, de horizon tegemoet spelend.»
HUMO Nationalist.