The Omen
Fijn, er duikt deze week nog eens een zo-onverbeterlijk-slecht-dat-ie-weer-genietbaar-wordt-juweeltje op! We hebben het over 'The Omen', de remake van de satansklassieker uit 1976. De horror - want zo is 'The Omen' bedoeld: als een bloedserieuze horrorfilm - vangt aan in het Vaticaan, waar een groep theologen, de gezichten in een wel héél bezorgde plooi, in conclaaf bijeenzitten.
Samen met de eveneens bezorgd kijkende paus volgen ze een slideshow, waaruit we leren dat de tsoenami, de ramp met het ruimteveer Columbia en de aanslagen op de Twin Towers in feite apocalyptische voortekens waren van de komst van de Gehoornde: tiens, zo hadden we het nog niet bekeken! Cut naar Liev Schreiber en Julia Stiles, die langzaam beginnen te beseffen dat hun zoon Damien, die merkwaardig veel 'Final Destination'-achtige spektakelsterfgevallen in zijn omgeving weet uit te lokken, weleens de reïncarnatie van de Antichrist zou kunnen zijn.
Check hoe Schreiber ei zo na de show steelt wanneer hij op vernuftige wijze een razende zwarte hellehond in een keldergat laat tuimelen, maar vergeet tussen het proestlachen door toch ook niet naar de fantastische killerdialogen te luisteren (Schreiber: '666... Wat zou dat kunnen betekenen?' David Thewlis: 'Zeshonderd zesenzestig!') De meest intrigerende scène zit ergens achteraan: Schreiber die met een Boeing 747 van Jeruzalem naar huis vliegt terwijl hij een bundel vlijmscherpe antieke messen op zijn schoot (!) heeft liggen: wow, blijkbaar zijn de veiligheidsmaatregelen aan boord van passagiersvliegtuigen vijf jaar na 9/11 alweer drastisch teruggeschroefd!
Op het eind kunt u nog meemaken hoe Mia Farrow, die haar naam dringend eens in Mia Farout zou moeten veranderen, brullend met een hakbijl loopt te zwaaien, door een gierende auto wordt opgeschept en spectaculair de lucht inzwiert, maar de kans is groot dat u zich tegen dan allang hebt doodgelachen.
