The Pains of Being Pure at Heart - Belong
Dit is 'm dan, de eerste volwaardige en vooral góéie nineties revival-gitaarplaat. Eén van de vroegste songs van The Pains of Being Pure at Heart
heette 'Kurt Cobain's Cardigan', een ode aan de harige groene cardigan die de zanger van Nirvana
droeg tijdens de legendarische MTV Unplugged-sessie van zijn groep, één van de bepalende televisiemomenten voor wie die jong was in de jaren negentig.
Dat was geen toeval: voor al die slackers, voor Beavis en Butt-Head (die deze zomer herrijzen), voor alle overgebleven grungers, maar vooral voor al wie nú jong is en wil verdrinken in sterke popsongs met een suikeren gitaarlaagje is er nu 'Belong'
. Op hun tweede langspeler trekken Kip Berman
en de andere in de suburbs van de States opgegroeide Pains voluit de kaart van de Amerikaanse altrock waarmee ze opgroeiden - in het Clinton
-tijdperk, toen tussen de reclamespots voor CK One en Durex niet R&B maar de gitaarrock van The Breeders
, Weezer
en The Smashing Pumpkins
MTV domineerde.
Nergens - en dat is meteen de grote verdienste van deze plaat - klinkt het resultaat als een opportunistisch op de nostalgiemarkt mikkende retrotrip. Daarvoor hebben de Pains simpelweg te veel smaak, en is 'Belong' een te sexy en te persoonlijke ode aan hun eigen tienerjaren.
't Zijn vooral de Pumpkins waarnaar Berman en co. vet knipogen. Opener 'Belong'
zal ingewijden meteen naar 1993 katapulteren - naar 'Cherub Rock', meer bepaald, de opener van 'Siamese Dream': diezelfde bombastische sound (met dank aan Pumkins-productietandem Alan Moulder
en Flood
) regeert over 'Belong', maar de zucht van Billy Corgan
naar navelstaarderige epen en conceptuele crap hebben de Pains vervangen door een voorliefde voor korte, hevige powerpopsongs die doen denken aan de Engelse en vooral Schotse school van de late jaren tachtig. Springerige liedjes als 'My Terrible Friend'
, 'Heart in Your Heartbreak'
, 'Heaven's Gonna Happen Now'
en prijsbeest 'Girl of 1,000 Dreams'
herinneren aan vergreten groepjes als The Shop Assistants
en The Primitives
. Slechts één minpuntje: de overdreven zweverige, naar The Jesus and Mary Chain
zwemende shoegazeballad 'Anne With an E'
. Voor de rest is het heerlijk verdrinken in deze oceaanfrisse trip down memory lane. Want weet u wat? Things are better the second time around.
