The Rolling Stones - The Brussels Affair
Er waait weleens een bootleg van The Rolling Stones in mijn richting, en die beluister ik dan, soms. En héél soms hoor ik wat ik had willen zien: de Stones van voor mijn tijd. 1964-1969, ’73. Of later: ’78 of ’89.
De beste van die bootlegs hebben onder de fans een haast mythische status – als je in Stones-kringen de woorden ‘Hampton’, ‘Knebworth’, ‘Fort Worth’ of ‘Atlantic City’ laat vallen, weet iedereen dat het over meer dan plaatsnamen gaat.
Eentje heeft er altijd bovenuit gestoken: ‘The Brussels Affair’. Ook wel bekend als ‘Bedspring Symphony’, en in mijn kast terug te vinden als ‘Europe ‘73’. Met op de hoes een diep uitgesneden Jagger met natte zweetkop. Lang geleden dat ik ‘m nog gehoord heb.
‘The Brussels Affair’ zijn The Rolling Stones in 1973, live in Vorst Nationaal. Rommelig maar onmiskenbaar onder stoom, redelijk professioneel opgenomen maar nooit bewerkt, van geluidskwaliteit net voldoende om als bootleg te schitteren.
Hij mag vanaf nu ook schitteren als officiële release, want na een jarenlange smeekbede van de fans hebben de Stones het concert zelf uitgebracht, en niet zonder eerst de sound van een ferme upgrade te voorzien. De banden werden naar de grote Bob Clearmountain gestuurd – de beste in zijn vak – die alles duidelijker in balans zette, de instrumenten er wat meer uithaalde, de Stones nog meer als de Stones liet klinken, en er een liveplaat van maakte om duimen en vingers bij af te likken.
Billy Preston, de grote zot met het afrokapsel en een overload aan soul aan de klavieren. Mick Taylor, de eeuwig onderschatte, hier niet-naast-te-kijken zo geniaal. Bill Wyman, eenzaam pompend op de bas, Keith wild en hevig aan de teugels trekkend, Charlie Watts die ijzig beheerst volgt, doing a helluva job. En Jagger: ringmeester, brullend als een varken, tuitend als een ballerina, kleine dansende duivel, grote frontman.
Talmen deden de Stones niet in die tijd. ‘Brown Sugar’, ‘Gimme Shelter’, ‘Happy’ en ‘Tumbling Dice’: dat is het openingssalvo. We krijgen lekkers van het dan pas uitgebrachte ‘Goats Head Soup’ (later nog maar zelden gespeelde songs als ‘Dancing With Mister D.’ of ‘Doo Doo Doo Doo Dooo (Heartbreaker)’), ‘Midnight Rambler’, ‘Honky Tonk Women’, ‘All Down the Line’, en een waanzinnig opgefokte versie van 'Exile'-aanjager ‘Rip This Joint’. ‘Ça va?’ vraagt Jagger ergens in perfect Vlaams. Ça va, ja. Maar een glaasje water had geen kwaad gekund.
Alright, hier is een statement: ‘The Brussels Affair’ is de beste liveplaat van de Stones. Ik heb ‘m: hij is voor negen dollar te downloaden via stonesarchive.com. Tip voor de gebroeders Rolling Stone: en dan nu Hampton, Knebworth, Fort Worth en Atlantic City. They say it’s gonna happen. Volgorde zelf te kiezen.
Bekijk The Rolling Stones live:
