The Specials (AB)
In de buurt van de AB staan vijftigers en zestigers met een pork pie-hoedje in te pilsen. Een nog beter voorteken: de setlist van het concert van The Specials van eerder deze week in Keulen staat vol nieuwe songs. Dat is niet meer gebeurd sinds - even opzoeken - 1981.
Van sommige oude popmuziek denk je: toen moet het leven mooi geweest zijn en was er genoeg voor iedereen. Van de twee platen die The Specials plusminus veertig jaar geleden maakten, denk je: de wereld van vandaag, met al zijn zorgen en conflicten, was er toen ook al, dus waarom er vandaag ook niet ondanks alles tegenaan.
Opener ‘Man at C&A’ komt straight outta 1981: beetje dub, efficiënte blazers (één trombone, één trompet), er wordt ’Warning, warning, nuclear attack’ geroepen, maar ook ‘Boom shakalaka boom’. Echt tekstfragment: I’m the man in grey, I'm just the man at C&A / And I don't have a say in the war games that they play.
Volgen onmiddellijk: ’Rat Race’ en ‘Do Nothing’.
undefined
Tussen de platen ‘More Specials’ (1981, met de ska van hun titelloze debuut had het niet veel meer te maken) en ‘Encore’ (2019) is er een beetje een overlap, en dat is ook live te horen. Het nieuwe ‘Vote for Me’, kanshebber voor de trofee ‘Brexit-ste Song Van Het Jaar’, zit muzikaal hard in de sfeer van het melancholische oudje ‘Friday Night, Saturday Morning’. Mag ik even op die oude tekst inzoomen? Aan het eind van een avondje stappen hoopt de verteller dat de chip shop nog open is, hij kan dan zijn pasteitje opeten terwijl hij in de kots van iemand anders wacht op de taxi naar huis. Laatste zin: Wish I had lipstick on my shirt / instead of piss stains on my shoes. Dat bedoelen mensen dus met Tachtig Was Prachtig!
Van de zeven Specials die op de iconische hoes van het titelloze ska-debuut uit 1979 staan, blijven in de AB vandaag alleen zanger Terry Hall, gitarist Lynval Golding en bassist Horace Panter over. Met toetsenist Jerry Dammers (baas van het zelf opgerichte 2 Tone-label, belangrijkste songschrijver, hij viel ook op omdat hij zijn twee centrale boventanden miste) konden ze al lang niet meer door één deur. Drummer John Bradburystierf in 2015. Ook afwezig, wegens ruzie: gitarist Roddy Radiation, maar het zal de groep niet tegenhouden om straks het door hem geschreven ‘Concrete Jungle’ te spelen.
Missen we Radiations gitaarsolo’s? Ja en nee. Steve Cradock , die u zou kunnen kennen van bij Ocean Colour Scene en Paul Weller, is een topgitarist, maar het is pas als hij Lynval Golding solo-ruimte geeft in ‘Blank Expression’ en ‘Doesn't Make It Alright’ dat de signature sound van het debuut ‘The Specials’ naar boven komt. Het is dus Goldings hardere gitaar die het ska-deel echt rauw en puntig houdt.
Ook weg: Neville Staple (ooit met Terry Hall en Lynval Golding het geweldige Fun Boy Three). Lynval Golding is nu tweedefrontman, maar hij mag op de blank-zwarte tandem amper aan het stuur zitten, de nadruk komt meer dan vroeger op Terry Hall te liggen. Hier en daar doet de pas ingelijfde drummer Kenrick Rowe ook een roughneck-stemmetje.
Soort van vraag die in 2009 aan de nukkige Terry Hall gesteld werd: 'Op de speelplaats deed vroeger het gerucht de ronde dat jij gewoon niet tot lachen in staat was.’ ’s Mans antwoord: ‘Dat is meer dan een gerucht. Het is wellicht gewoon waar. Ik voel de drang om te lachen meestal niet.’ In zijn schaarse bindteksten legt Hall vandaag een woelig ‘Nite Klub’ stil met ‘Hallo’ en ‘Ik ga niks weirds doen of zo, ik zeg gewoon hallo’. En net voor de bissen meldt hij dat hij twee uur lang David Cassidy-songs gaat zingen.
undefined
Maar misschien wilt u gewoon weten of de live-versies van ‘Monkey Man’, ‘Gangsters’, ‘Little Bitch’ en ’Too Much Too Young’ straf genoeg zijn gebleven om nu, maintenant, tout de suite kaartjes te kopen voor het concert van 10 november in De Roma. Wij raden u inderdaad aan te boeken.
Van de encores komt er eentje uit het nieuwe ‘Encore’: ‘Breaking Point’. Tekstfragment: ‘Social media is a trend that will send us all around the bend’. Het lied leunt hard op ‘Alabama Song’, waarin Bertolt Brecht en Kurt Weill op zoek gingen naar de volgende whiskybar. The Specials gaan ervoor op één lijn staan, met hun minimaalste instrumentarium.
‘Ghost Town’ is voorlaatst en doet ons voor de derde keer denken: The Specials was een voorafschaduwing van Massive Attack. Eerder was er de Fun Boy Three-song ‘The Lunatics Have Taken Over the Asylum’ en het stukje tekst van ‘Blank Expression’ (’I walk in a bar and immediately I sense danger…’), door Tricky hernomen in Massive Attacks ‘Eurochild’.
Afsluiter ‘You're Wondering Now’ is de zoveelste ska-cover, en was dus indertijd voor whiteyszoals ik één van de vele opstapjes naar ska uit Jamaica.
Hadden we al verteld dat het podium van de AB vol protestborden hing. Vote. Think! Help someone. We sell hope. Free James Brown. Fight ignorance not immigrants. En dan een paar echt goeie. Non judgement day is coming. Listen to Sly and the Family Stone. The television will not be revolutionized.
undefined
Nog heel even speciale aandacht voor Saffiyah Khan, een jonge Britse Jinnih Beels die in de AB antwoordde op het inderdaad zeer seksistische ’10 Commandments’ van ska-pionier Prince Buster. Khan werd bekend omdat ze met een smile van hier tot ginder bleef staan toen iemand van het extreemrechtse English Defence Leaguehaar bedreigde. Het beeld ging viraal, Khan droeg die dag een t-shirt van The Specials, de groep contacteerde haar en van het één (een studio-opname) kwam het ander (ze mag nu dus ook mee met de Specials-tourbus). De tekst is aan de duidelijke kant: You may call me a feminazi or a femoid / and then see if I give a stinking shit. De muziek deed aan platen van het On-U Sound-label denken. Wij denken graag aan platen van het On-U Sound-label.
