The Spinto Band - Shy Pursuit

Wie aan achtervolgingswaanzin lijdt, kan maar beter geen takeldienst beginnen. En wie popmuziek wil maken, kan maar beter méé zijn.

Vier jaar is het geleden dat we nog 'ns iets van The Spinto Band gehoord hebben. Dat is lang - té lang, als je meerekent dat indiepop hun core business is: ze zijn in die tijd minstens twee, nee, drie keer ingehaald door de tijdgeest. En dat hoor je.

Bijvoorbeeld in de bleke calypso van 'Muesli', die onwillekeurig aan Vampire Weekend doet denken. We horen hen opwerpen: 'Jamaar, wij waren eerst!' Kan zijn, maar Vampire Weekend is beter.

'Take It': geweldig refrein - en heb je die jarentachtigdrums gehoord? Vaudeville-inslag ontdekt in 'Cookie Falls'? Het experiment in 'Ada Lee'? En wat te denken van 'Keep Them Alive'?

Net The Spinto Band anno 2005, maar rijkgeschakeerder en doordachter! Lees: minder direct en veel minder vanzelf dan 'Oh Mandy', die ene single die van hen ooit drie minuten lang de beste popgroep van de wereld maakte.

In een poging zichzelf niet te herhalen maakt The Spinto Band via een omweg krek dezelfde muziek, maar dan een beetje moeilijker, en 'Shy Pursuit' is bijgevolg een slechte popplaat waarop niet één slechte song staat.

Iemand zou deze jongens op een dieet van black metal en delta blues moeten zetten. Of hun een baan aanbieden.

undefined