The Triffids: 'Mooier wordt het niet'
Op zondag 23 oktober worden in de AB in Brussel The Triffids-zanger en -songschrijver David McComb en diens meesterwerk, het exact 30 jaar oude ‘Born Sandy Devotional’, herdacht. En wel met een interview, een lezing en een concert. Behalve McComb, die in 1999 op 36-jarige leeftijd overleed, zullen alle originele groepsleden van de partij zijn. Ook Robert McComb, gitarist, violist en oudere broer van David, die as we call nog op huwelijksreis is in Italië. Gefeliciteerd!
Herlees hier de originele Humo-recensie van Marc Mijlemans uit 1986 »
Robert McComb «Dank je wel. Ik val van het ene plezier in het andere. Nu nog met mijn prachtige nieuwe vrouw in het bijna even prachtige Assisi, volgende week met mijn vrienden geweldige muziek spelen voor geïnteresseerde mensen: mooier wordt het niet.»
HUMO Jullie hebben met The Triffids nochtans ook heel lang niet gespeeld.
McComb «Na de dood van mijn broer hebben we het allemaal erg moeilijk gehad. Pas toen we in 2006 op vraag van de mensen van KC België in Hasselt voor het eerst weer samenspeelden, beseften we dat er op die manier voor konden zorgen dat de songs van David verder blijven leven. We spelen wanneer we kunnen, en dat is niet zo vaak. We hebben allemaal onze levens, en Marty (Martyn P. Casey, red.) speelt bij Nick Cave, wat hem vaak onbeschikbaar maakt.»
HUMO Geef jij nog les?
McComb «Nee, een paar jaar geleden ben ik gestopt, nadat ik in Melbourne tweeëntwintig jaar aardrijkskunde had gegeven in de middelbare school. Sindsdien probeer ik mij te specialiseren in vrijetijdsbesteding (lacht). Mijn grote passie dezer dagen is surfen. Ik ben 59, maar ik surf nog maar vijftien jaar – ik noem mezelf een born again surfie (lacht). Surfen brengt mijn hoofd tot rust. ’t Is mijn houvast geweest na de dood van David, en nog een keer toen een paar jaar geleden ook mijn oudere broer John is overleden. Met hem ben ik een paar keer op surfing trip geweest. En nu is surfen mijn spirituele connectie met mijn twee broers. Het geeft me troost en comfort. En enorme spieren natuurlijk (lacht).»
HUMO Wat is je favoriete song van David?
McComb «O God, een vraag die je eigenlijk niet mag stellen. Het is gek hoe de teksten van David de laatste paar dagen weer in mijn hoofd hebben rondgespookt. Gisteren reden we hier wat rond, in de verte zag ik een kapelletje, en hop, ‘Bury Me Deep in Love’: ‘There’s a chapel deep in the valley, for travelling strangers in distress’. Maar goed, mijn favoriete song, als je echt aandringt... (Denkt na) ‘New Year’s Greetings’, van ‘The Black Swan’.
HUMO ‘Sure hope those Sydney shoeshine boys don’t take you for a run.’
McComb «Of de eerste regel: ‘I got a little place to myself, up on Stony Ridge’. Stony Ridge was de naam van een paddock op de boerderij van onze familie. Een regel die je dus heel klein kunt interpreteren, maar zoals alle goeie teksten kan het ook zoveel meer betekenen.»
