The Visit

Shyamalan kan het nog.

En zeggen dat we M. Night Shyamalan, na de gruwelijke debacles die ‘After Earth’ en ‘The Last Airbender’ waren, al bijna hadden opgegeven! Met ‘The Visit’ lijkt de cineast, wiens doorbraakfilm ‘The Sixth Sense’ alweer van zestien jaar geleden dateert, zich voor een stuk te herpakken. Hij heeft de big budget-studiofilm wijselijk even achter zich gelaten en komt als een dief in de nacht aanzetten met een kleinschalige, voor een habbekrats gedraaide, door vrijwel onbekende acteurs vertolkte found footage-horrorkomedie (u weet wel: het genre waarbij u zit te kijken naar beelden die de personages zogezegd zelf hebben geschoten) over twee kinderen die een memorabel bezoekje brengen aan hun grootouders op het platteland (de mama: ‘Het wordt een leuke week!’). Shyamalan, de schelm, vertrekt van de heerlijk sarcastische, taboeachtige premisse dat uw opa’s en oma’s – in weerwil van de lekkere hutspot met kip die ze kunnen maken en de enveloppe met 50 euro die ze u op nieuwjaarsdag toeschuiven – buitengewoon vervelende, ongezellige en rare mensen kunnen zijn. Een premisse die door Shyamalan in ‘The Visit’ met een duivels genoegen tot in het groteske wordt doorgetrokken, zoals wanneer de kinderen tot hun afgrijzen ontdekken dat grootje ’s nachts poedelnaakt door het huis kruipt. Zijn de oudjes geestelijk aan het aftakelen, of is er iets anders aan de hand? En wat ligt er verborgen in die schuur? Wij hebben ons alvast slap gelachen (‘Yahtzee!’), maar daarnaast is Shyamalan niet vergeten hoe hij een mens de doodsschrik op het lijf moet jagen (de ovenscène!). De nacht is eng en vol verrassingen. ​

Bekijk de trailer