To My Boy - Messages
Op hun debuut 'Messages' mijmeren Jack Snape en Sam White - alias To My Boy - elf hoekige synthpopsongs lang over de verwarring in ons eigenste informatietijdperk.
De titel verraadt al dat het duo geen muziek voor de eeuwigheid maakt: u mag hun songs dan ook beschouwen als korte boodschappen, vluchtig als een sms maar wél onbeschaamd openhartig als in een e-mail. Passeren de revue: surfen op het internet ('Outerregions'), cyberseks (het heerlijk cathcy, door James 'Simian Mobile Disco' Ford geproducete 'Model'), computerfetisjisme ('Oh, Metal!') en de geneugten van het online chatten ('Talk').En wie er nu precies aan het woord is in het mooie 'Fear of Fragility' - een nerd die zich alleen goed in zijn vel voelt als hij online is óf de pc waar hij dagen en nachten op ingelogd is - is onduidelijk, zijn angst voor de toekomst wordt er niet minder schrijnend om: 'I've seen the future / We get shattered / And shards of you and me are spread for miles and miles'.
'De ideale soundtrack voor de aerobicsklas van C3PO' en 'Paul Smith van Maxïmo Park aan de microfoon bij Devo', zo werd To My Boy in de Britse pers eerder omschreven, en vooral dat laatste is duidelijk te horen op pakweg 'The Grid': met de lads uit Newcastle (én met Franz Ferdinand en Futureheads) deelt To My Boy een voorliefde voor de staccato punkpop van de vroege Joe Jackson en de Buzzcocks, al leunt hun sound vooral aan bij die van synthpoppioniers Orchestral Manoeuvres In The Dark en Buggles of bij die van eigentijdse casiorockers als Oh No! Oh My!, The Unicorns of Ladytron.
'Computer! / Tell me why I am not content / or in love with a simple feeling' luidt het in de opener 'Tell Me, Computer': sinds dit lichtelijk fantastische debuut op ons bureau belandde, behandelen wij onze laptop niet langer als een handig maar levenloos stuk plastic, maar als een vriend.
