Tokyo Police Club - A Lesson in Crime
'Operator! Get me the president of the world - This is an emergency!' Zo, en niet anders, opent 'Cheer It on', een frenetieke rocker in pure Strokes-modus die hoorbaar gepend en ingespeeld is door een debuterende troep jonge leeuwen.
De Tokyo Police Club telt vier leden, komt uit Ontario, Canada, en is het snoepje van de maand voor een legioen internetkids. Gelijk hebben ze: op de acht nummers (achttien minuten!) die hun debuut-ep 'A Lesson in Crime' telt , wordt gewoekerd met energie, worden gierende hormonen in beekjes uitgezweet en wordt het gemoed van de luisteraar naar een hoger plan getild. Gelukkig laat al die energie nog ruimte voor catchy gitaarlijnen en inventieve melodieën.
undefined
Het is overigens veel te makkelijk dit af te doen als een Strokes-pastiche. Toegegeven, de stem van zanger David Monks doet sterk aan die van Julian Casablancas denken, en ze betrekken hun gitaargeluid bij dezelfde detailhandel, maar na de eerste twee nummers - 'Cheer It on' en het nog veel sterkere 'Nature of the Experiment' - zijn verdere invloeden van de New Yorkers goeddeels uitgedreven. 'Citizens of Tomorrow', het enige - en dan nog betrekkelijke - rustpunt, paart de lectuur van diverse scifiklassiekers aan een bevreemdend, door keyboards en handclaps opgewekt sfeertje, en ontploft halverwege dan toch nog. Daarna is hoekige postpunk ons deel: eerst in 'Shoulders & Arms', dat zonder blozen naast het beste van Bloc Party mag staan, dan in het verslavende, woest aan de ketting rukkende 'If It Works' en het door ADHD geplaagde 'Be Good'. Afsluiter 'La Ferassie', een zweverige mijmering, is na dit alles niets meer dan vulsel, maar dat deert niet: vergeet nú die ellendige winterslaap en laat u door Tokyo Police Club uit uw bed lichten.
