'Tron: Legacy': Jeff vs. Jeffje
Jeff Bridges, His Dudeness, palmt dezer dagen zowel het grote als het kleine scherm in. In de misdaadfilm ‘Hell or High Water’, wellicht de beste film die momenteel in de bioscopen speelt, schittert hij als een doorgewinterde Texas Ranger die op twee bankovervallers jaagt. En in ‘Tron: Legacy’, te zien op de eerste avond van de nieuwe zender ZES, zien we hem door een surrealistisch computerlandschap dolen terwijl Daft Punk van jetje geeft.
‘Tron: Legacy’ is het vervolg op de uit 1982 daterende cultfilm ‘Tron’, waarin de toen nog jeugdige Bridges een computerprogrammeur vertolkt die in een computerspel terechtkomt: van een opmerkelijke download gesproken! ‘Tron’ was indertijd een mijlpaal: ’t was de allereerste film die gebruikmaakte van digitale animatie. De sequel was minder baanbrekend, maar deed het zes jaar geleden niettemin verrassend goed aan de box office.
'Jeff Bridges: 'Ik hecht enorm veel belang aan kwaliteit – dat is al behoorlijk rebels, dezer dagen.'
- Was u ook zo verrast toen u te horen kreeg dat men een vervolg op ‘Tron’ wilde maken?
Jeff Bridges «Ik viel bijna van mijn stoel! Toen ik voor het eerst over die plannen hoorde, dacht ik: ‘Huh?! Dat kun je niet ménen!’ Maar ergens klopte het wel. In 1982 beschikten we nog niet over de technologie om de virtuele wereld van dat computerspel er echt goed te laten uitzien. Nu wel. Vergeleken met ‘Tron: Legacy’ ziet ‘Tron’ eruit als oude zwart-wittelevisie.
»Nu, ik wou alleen meedoen als het verhaal de moeite waard was. Zo ouderwets ben ik wel (lacht).»
- In ‘Tron: Legacy’ acteert u tegenover uw digitale jongere zelf. Hoe was dat?
Bridges «Behoorlijk indrukwekkend. Die verjongingstechniek opent fantastische perspectieven. Wie weet, zie je straks een jongere Jeff Bridges naast een piepjonge Robert De Niro! (lacht) De cinema is aan het veranderen, man. Straks zullen we helemaal geen sets of kostuums meer nodig hebben. En ook camera’s zullen overbodig worden: ze hebben alleen een computer nodig. Krankzinnig.»
- Vroeger ging u door het leven als een karakteracteur, maar sinds u voor ‘Crazy Heart’ een Oscar won, is uw status helemaal veranderd: u bent tegenwoordig een echte ster!
Bridges «Ik, een ster? Niets van! Ik ben nog steeds dezelfde goedgemutste, gelukkig getrouwde gozer als vroeger – alleen de haren zijn wat grijzer, en het buikje is wat boller (lacht). Maar mijn criteria zijn nog niet veranderd: mijn voorkeur gaat nog steeds uit naar films die ik zelf zou willen zien. Groovy films. Onweerstaanbare films. Films als ‘Hell or High Water’: zodra ik het script had gelezen, wist ik dat het iets groots zou worden. De knappe dialogen, de slimme plotwendingen, de morele ambiguïteit van de personages: dit is echt het soort cinema waar ik graag mijn tanden in zet.»
- U begon uw carrière eind jaren 60. Wat hebt u overgehouden van de rebelse mentaliteit uit dat tijdperk, denkt u?
Bridges «Heel wat, denk ik. Ik hecht enorm veel belang aan kwaliteit – dat is al behoorlijk rebels, dezer dagen (lacht). Ik maak mijn eigen persoontje ook altijd ondergeschikt aan de regisseur. Ik dring mezelf niet op, ik geef. En voor de rest is mijn motto nog altijd hetzelfde als in mijn beginjaren: have fun, and don’t take it too seriously. Een levenshouding die ik overigens iedereen kan aanbevelen.»
