Tussen Hemel en Hel: Katrin Mertens, Michel Van den Brande en Louis Theroux

‘Hé,’ dachten we gisteren toen we stonden uit te hijgen van de Usain Bolt-sprint die we hadden getrokken nadat Gerty Christoffels ons met een ‘1000 zonnen’-cameraploeg in haar zog was komen vragen hoe onze dag was geweest, ‘zou het kunnen dat de komkommertijd is aangebroken? En if so, is het dan ook niet de hoogste tijd voor een nieuw seizoen Tussen Hemel & Hel?’ Check, dubbelcheck.

Katrin Kerkhofs (Mevr. Dries Mertens)

'Dansen met James Brown'

Pas na drie keer aanbellen verschijnt Katrin Mertens, née Kerkhofs, in de deuropening van het kapitale Leuvense herenhuis dat ze onlangs samen met de supersub van de Rode Duivels, né Dries Mertens, op de kop tikte. In de riante achtertuin, onder een bijna twee eeuwen oude knoest van een beuk, komt ze even later met twee koppen koffie én een bevredigend excuus op de proppen.

Katrin Kerkhofs «Sinds ik in Italië woon, ben ik nog chaotischer en slordiger dan ik van nature al ben. En ik kom tegenwoordig echt áltijd te laat (lacht). Op één of andere manier denk ik steeds dat ik meer tijd heb dan ik heb, en ik wil het maar niet leren.»

HUMO Dat viel me in ‘Voetbalvrouwen’ ook al op, jouw recente programma op VIER: Dries en jij zijn rasechte Napolitanen geworden.

Kerkhofs (knikt) «We voelen ons thuis in Napels. Wat dat betreft ben ik heel blij dat we ervoor gekozen hebben om in het centrum van de stad te gaan wonen. Aanvankelijk zijn we ook wel enkele huizen gaan bekijken die in de periferie lagen, dichter bij het trainingscomplex van de club, maar ik dacht telkens: wat moeten we hier in ’s hemelsnaam dóén? Dries en ik zijn levensgenieters: we zetten graag een stapje in de wereld. En we kunnen dat ook, omdat we nog geen kinderen hebben. Pas op, ’t is niet zo dat Dries niet voor zijn sport leeft, maar hij beseft tegelijkertijd dat er meer is in het leven.»

HUMO Lekker eten en drinken bijvoorbeeld.

Kerkhofs «O ja! Dat is in Italië één van onze hobby’s geworden: goeie restaurants bezoeken, en dan een zoveelgangenmenu met aangepaste wijnen kiezen – we zijn inmiddels ook wijnliefhebbers geworden. Nu, ik mis in Napels wel de culinaire diversiteit die we hier in België hebben. Je hebt er geen Mexicaan of Thai of Chinees of zo: buiten enkele sushirestaurants – die overigens wel heel goed zijn – kun je er enkel Italiaans eten. Altijd weer die antipasti met melanzane en mozzarella di bufala, ik ben het stilaan een beetje beu (lacht).»

HUMO Wat is je culinaire top?

Kerkhofs «Qua wijn? Een Greco di Tufo, dat is een rode wijn uit Campanië. En qua eten hou ik enorm van een goeie pasta alle vongole. Maar om nu te zeggen dat het mijn culinaire top is? Het klinkt misschien raar, maar als ik nog een allerlaatste avondmaal zou mogen kiezen voordat ik geëxecuteerd zou worden, dan zou ik zonder meer gaan voor frieten van de frituur, en een viandel speciaal. Met tartaar op de frieten en tomatenketchup op de viandel. Dries heeft ondertussen mijn smaak al overgenomen; die bestelt nu hetzelfde in de frituur.»

HUMO Wat is voor jou de hemel op aarde?

Kerkhofs «Als we in Napels zijn, huren Dries en ik weleens een motorbootje om mee naar de Amalfitaanse kust of naar één van de eilandjes te varen – Procida, Ischia of Capri. Dan leggen we ons met enkele vrienden neer aan de oever, we zetten wat muziek op en we drinken een pintje. Mooier wordt het wat mij betreft echt niet.»

HUMO Heb jij een vaarbrevet?

Kerkhofs «Dries wel, ik ben ermee bezig.»

HUMO Hoe ziet jouw hel op aarde eruit?

Kerkhofs «Mijn persoonlijke hel heb ik beleefd op mijn 16de, toen mijn papa stierf (Jokke Kerkhofs, red.). Op kerstavond was dat, toen ik net klaar was met mijn examens. Je wereld stort op dat moment in, hè? Je ouders zijn de enige twee bronnen van onvoorwaardelijke liefde: als zo één bron wegvalt, zeker wanneer je zelf nog zo jong bent, dan komt dat keihard aan. Ik mís hem vaak echt. Ik weet bijvoorbeeld dat hij supertrots zou zijn geweest als hij had geweten dat ik nu een eigen tv-programma heb gehad. Hij zat zelf in die wereld: hij is opnameleider geweest (van o.a. ‘De super 50’ en ‘Familie’, red.). En hij heeft me vaak genoeg gezegd dat ik iets voor tv zou moeten doen, dat dat echt iets voor mij was.»

HUMO Je vader was naast opnameleider ook de organisator van Marktrock. Ben jij in je kindertijd weleens met artiesten in aanraking gekomen die er kwamen optreden?

Kerkhofs «O ja, heel vaak. Zodra we een jaar of 13 waren, mochten mijn zus en ik altijd meehelpen: we kregen dan telkens een tweetal groepen of artiesten onder onze hoede, en we moesten ervoor zorgen dat het hen in hun kleedkamers aan niets ontbrak. Supertof natuurlijk, al hebben onze ouders ons altijd ingepeperd dat we geen handtekening mochten vragen, of ons al te devoot gedragen. Starfucken, daar waren ze echt op tegen. Ik behandelde die artiesten dus als gewone mensen, maar er hebben er inderdaad wel tussen gezeten van wie je achteraf zegt: wow.»

HUMO Bijvoorbeeld?

Kerkhofs «Ik zal nooit die keer vergeten dat James Brown op Marktrock kwam optreden (in 2001, red.). Heel het concert lang had ik superhard staan dansen aan de zijkant van het podium, en toen-ie na afloop van het optreden mijn papa voorbijliep, hoorde ik hem zeggen: ‘Man, your girl can dance’. Op dat moment dacht ik alleen maar: ‘O, leuk!’, maar nu ik wat ouder ben, besef ik pas goed hoe zot dat eigenlijk wel niet was: James Brown heeft gezegd dat ik kan dansen!»

undefined

'Fitnessen, douchen en dan op mijn rug gekriebeld worden: zalig!'

HUMO Wat is voor jou het hoogste lichamelijke genot?

Kerkhofs «Gekriebeld worden op mijn rug. Bijna altijd wanneer we in de zetel tv liggen te kijken – Vlaamse tv, want we hebben een satelliet – gaat het van: ‘Dries, kriebel eens’. Het absolute summum, dat is wanneer ik net ben gaan lopen of gaan fitnessen, een douche heb genomen en in de zetel kruip, en dat Dries me dan begint te kriebelen. Zalig!»

HUMO Wat bezorgt je geestelijk genot?

Kerkhofs «Ik ben helemaal into boeken over de Tweede Wereldoorlog. ‘Het dagboek van Anne Frank’ en ‘De bibliothecaresse van Auschwitz’ en zo. Die fascinatie komt volgens mij voort uit mijn kindertijd, toen we eens met het hele gezin naar een oorlogsmuseum in Bretagne zijn geweest. Ze hadden daar een surround system met een serieus volume, en je zag en hoorde continu tanks en wapengekletter en inslaande bommen. Ik heb daar zo’n trauma opgelopen dat ik jarenlang geen oorlogsfilms meer heb durven te bekijken. Maar zo rond mijn 20ste is die angst geweken, en ben ik met terugwerkende kracht mijn schade beginnen in te halen. Sindsdien kan ik niet genoeg krijgen van films en boeken over de Tweede Wereldoorlog. Ik besef dat het raar klinkt, maar ik haal daar dus wel degelijk geestelijk genot uit.»

HUMO Hou je van kunst?

Kerkhofs «Euhm... nee.»

HUMO Sympathiek dat je dat toegeeft.

Kerkhofs «Het is gewoon zo, dus waarom zou ik er niet voor uitkomen? Ik ben een vat vol tegenstrijdigheden, en dat vind ik juist leuk. Ik ben een voetbalvrouw – op zich best wel oppervlakkig, eerlijk is eerlijk – maar tegelijk zing ik ook in de Rolling Stones-coverband waar mijn papa vroeger bij speelde (Jumpin’ Jackass, red.). En enerzijds kijk ik graag naar platte reality-tv, maar anderzijds ook naar historische films op Canvas. Maar kunst? Nee. Goed, in Napels ben ik uiteraard weleens het werk van Caravaggio gaan bekijken, om eens te zien what the fuss is all about. Maar mij deed het toch niet zo veel.»

HUMO Waar heb je een hekel aan?

Kerkhofs «Ik ben allergisch voor starfuckers. Zo van die mensen aan wie je merkt: jij bent alleen maar vriendelijk omdat Dries een bekende voetballer is. Of omdat je iets in ruil wilt. Ik vind: wees toch gewoon vriendelijk tegen iedereen!»

HUMO Ik ga je toch beleefd moeten vragen of je voor de gelegenheid niet zelf eens zou willen starfucken.

Kerkhofs «Hoe bedoel je? Ah, wacht, ik weet het: je wilt het over mijn favoriete onenightstand hebben.»

HUMO Voor de draad ermee.

Kerkhofs «Wel, om te lachen hebben Dries en ik elkaar eens een wildcard gegeven, één keer te gebruiken bij één persoon: mocht je hem of haar ooit tegenkomen, en je zou hem of haar kunnen krijgen, dan mag het. Mijn wildcard zet ik in op Ryan Gosling. Een ongelooflijke acteur, knap bovendien, en volgens mij is het ook een zalige mens, en is hij superslim en interessant. Dries lacht me daar altijd mee uit: ‘Maar jij ként die gast helemaal niet!’ ‘Ik weet het,’ zeg ik dan, ‘maar ik weet zeker dat ik het daar keigoed mee zou kunnen vinden in het echte leven.’»

HUMO Kies ook eens iemand dichter bij huis.

Kerkhofs «Dit klinkt nu misschien heel seutig...»

HUMO Superseutig, zelfs.

Kerkhofs «... maar ik zou dat onrespectvol tegenover Dries vinden.»

HUMO Wie staat er op Dries zijn wildcard?

Kerkhofs «Blake Lively. Da’s de vrouw van Ryan Reynolds, ze speelt in ‘Gossip Girl’. Een heel knappe verschijning, maar ’t ziet me er ook wel een toffe uit. Dus van mij mag het.»

HUMO Oké, verkocht. Een laatste vraagje nog: hoeveel kinderen willen jullie?

Kerkhofs «Dries komt uit een gezin van drie, dus hij wil er ook drie. En ik kom uit een gezin van twee, dus ik wil er twee.»

HUMO Eenmaal, andermaal?

Kerkhofs «Twee!»

Michel Van den Brande

'Aldoor champagne'

Kontrimo-pief Michel Van den Brande – ‘Betere stellingen dan Pythagoras!’ – ontvangt ons halfnaakt in zijn met modelvliegtuigjes en miniatuurautootjes volgestouwd bureau, maar trekt wel nog snel een verfomfaaid T-shirt over zijn tors voordat-ie ons de hand komt schudden en vraagt of we een stengel rauwe rabarber lusten (‘Mijn middagmaal’). Een echte heer!

HUMO Rauwe rabarber, meneer Van den Brande?

Michel Van den Brande «Welja, een beetje gezond eten, hè, makker? Gisteren ben ik met een maat naar de Oesterput in Blankenberge geweest, en ik heb me daar serieus aan de mosselen en de zeedinges overeten. (Klopt op zijn buik) 120 kilo, da’s precies toch een beetje te veel van het goeie, je moet het zeggen zoals het is. De laatste tijd ben ik over een maagverkleining aan het nadenken – twee dagen kliniek en je bent er naar ’t schijnt vanaf. Eigenlijk zie ik het niet zitten, maar ik eet veel te graag en veel te veel.»

HUMO Wat eet u het allerliefst?

Van den Brande «Simpele kost. Paling in ’t groen, côte à l’os, stoofvlees in biersaus... (somt de volledige kaart van taverne De Bonten Os op). Ik heb een hekel aan restaurants waar ze je een groot bord geven met weinig erop; geef mij maar een klein bord met heel veel erop. En daar mag zeker ook een goeie fles champagne bij, want de laatste tijd ben ik een champagnedrinker geworden. Ik drink het vóór, tijdens en na de maaltijd. Waarom niet, hè?»

undefined

HUMO Zo lang u maar een BOB hebt.

Van den Brande «Altijd. Ofwel neem ik een taxi. Ik vind: je moet ook een beetje kunnen genieten van het leven.»

HUMO De hemel op aarde, hoe ziet die eruit voor een levensgenieter als u?

Van den Brande «Tegenwoordig maken Sofie en ik al eens een snoepreisje van een paar dagen, naar Denemarken of Saint-Tropez of zo: dat is voor mij de hemel op aarde. Vroeger deed ik dat nooit – ik was altijd aan het werken – maar nu denk ik: foert, ik doe mijn goesting.»

HUMO En wat is voor u de hel op aarde?

Van den Brande «Onze huidige regering met hulder besparingen. Dinges, Alexander de Grote en zo (doelt op Alexander De Croo, red.): wat die mannen ons zelfstandigen aandoen, en wat ze ook de werknemers aandoen, dat is een regelrechte schande. Je kúnt niet blijven besparen; dat is ook in een bedrijf zo. Ik heb dit jaar 3 miljoen geïnvesteerd in Kontrimo: ik heb onder andere zes nieuwe camionetten gekocht, en twee nieuwe camions. Dát is investeren, dát is vooruitgaan. Doe ik dat niet, dan moet ik hier morgen vijf man buitengooien. Maar bij de regering weten ze dat precies niet; die mannen kloten liever hun eigen volk. Nee, jong, ik ben België beu.»

HUMO Zo beu zelfs dat u Kontrimo wilt verkopen en naar Amerika verhuizen.

Van den Brande (knikt) «Er hebben zich al drie gegadigden aangeboden, maar ik wil het enkel voor de juiste prijs verkopen.»

HUMO Mag ik vragen wat die prijs is?

Van den Brande «Tussen 18 en 21 miljoen. Als ik dat vang, en ik kan ook nog eens mijn 35 oldtimers voor een goeie prijs verkopen, dan ben ik hier weg. Salut en de kost!»

HUMO Gaat uw vriendin Sofie met u mee?

Van den Brande «Dat is de bedoeling, ja. Ik weet dat Dag Allemaal heeft geschreven dat Sofie zou thuisblijven, omdat ik gezegd had dat ik desnoods alleen zou gaan. Maar ik bedoelde dat ik desnoods wel een paar maanden alleen zou gaan.»

HUMO Waarom Amerika?

Van den Brande «De laatste jaren ben ik een paar keer in LA geweest – mijn dochter woont daar – en het staat me aan. Het klimaat is er goed, en je kunt er knappe villa’s kopen voor geen geld. En woon je in zo’n knappe villa, dan word je tenminste niet met een scheef oog bekeken, zoals hier. In België word je in het oog gehouden tot en met, alsof je een dief bent die het allemaal van de maatschappij gestolen heeft. Ik ben dat beu.

»Hetzelfde met dat werkongeval van één van mijn mensen, waar ik nu voor veroordeeld ben: dat zit me heel hoog. In tegenstelling tot sommige van mijn collega’s volg ik alle veiligheidsvoorschriften: als er dan iets misgaat, is dat toch niet mijn schuld? Maar ja, ik kom nu zo’n beetje in de media: is het misschien daarom dat die rechter mijn vel wil? Dat hij denkt: ‘Die gaan we eens pakken’? Bon, ik zit alleszins weer in het nieuwe seizoen van ‘The Sky Is the Limit’. Want ik doe het graag, en het komt de firma ten goede. Je hebt altijd tegenstanders, maar daar veeg ik mijn gat mee af.»

HUMO Houdt u van kunst?

Van den Brande «Kunst? Nee jong, daar moet ik allemaal niks van weten. Mijn vriendin heeft bij haar thuis iets aan de muur hangen, een bussel stro op een zwart-witte plaat. Ik zeg: ‘En dat moet dan kunst zijn? Ja, slaapwel!’ ‘Je moest eens weten wat dat heeft gekost,’ zei ze me. Ik zeg: ‘Ik wíl het niet weten.’ Pas op, ik heb thuis wel een Panamarenko, iets met een luchtballon en dinges: ik vind dat mooi.»

HUMO Wat heeft Panamarenko dat andere kunstenaars niet hebben?

Van den Brande «Hij leeft nog.»

HUMO Hij leeft nog?

Van den Brande «Welja: een kunstenaar die leeft, vind ik veel boeiender dan eentje die dood is. Met Panamarenko zal het gaan zoals met Gaston Berghmans: valt hij morgen dood, dan is hij de beste kunstenaar van de wereld, en ga je 300 euro moeten betalen voor een zakdoek waar hij een keer in gesnoten heeft. Ik vind dat niet fair: een kunstenaar moet geëerd worden terwijl hij nog leeft. Daarom zou ik graag een ontmoeting hebben met Panamarenko, om eens van gedachten te wisselen. Een maat van mij ging dat proberen te regelen, maar ’t schijnt dat hij nogal moeilijk bereikbaar is. Enfin, ik zal wel zien.»

HUMO Leest u graag?

Van den Brande «Nee, ik heb daar het geduld niet voor. Mijn ex-vrouw, die feitelijk nog altijd mijn vrouw is, verslindt boeken – zo van die romannetjes over dokters die vreemdgaan, en dat soort zever. Maar zelf heb ik nog nooit een boek gelezen; enkel heel soms eens de achterflap met de korte inhoud. De laatste tijd ben ik wel veel moeilijk uit te spreken woorden aan het lezen, want ik volg lessen om beter te articuleren. Dat is met een dermatologe, of hoe heet het.»

HUMO Een logopediste?

Van den Brande «Een logopediste. Dat komt, een tijdje terug belde iemand van Radio 2: ‘Meneer Van den Brande, ik hoop dat u nu niet boos wordt op mij, maar als we zo dadelijk in de ether gaan, kunt u dan alstublieft een beetje trager praten?’ Ik dacht: ‘Miljaar, is het zo erg?’ Toen heb ik mezelf eens bekeken op tv, en het klopt: je verstaat mij niet. Nu ben ik dus tong- en ademhalingsoefeningen aan het doen, met een spiegel en al. Eigenlijk nog wel tof, je moet het zeggen zoals het is.»

HUMO Wat is voor u het hoogste lichamelijke genot?

Van den Brande «Jawadde, het hoogste lichamelijke genot! Seks, zeker? Een stomende vrijpartij, daar gaat voor mij niks boven. Pas op, een goeie sessie bij de voetreflexoloog kan ook deugd doen, alleen komt daar geen orgasme aan te pas. Ik heb ten andere ook een dokter in Duinbergen, een soort emotechnieker: die legt een platte steen op mijn buik, en daar tikt hij op. Zo moet al de emotionele vuiligheid uit mijn lichaam in die steen terechtkomen.»

HUMO Over stomende vrijpartijen gesproken...

Van den Brande «Oei!»

HUMO Met wie zou u er weleens eentje willen beleven? Gesteld dat u een vrijgeleide zou krijgen van Sofie.

Van den Brande «Met Julia Roberts. Ik heb haar gisteren nog gezien op tv, en ze mag er nog altijd zijn. Amper make-up, en toch nog bloedmooi: zo heb ik ze het liefst. Zo van die schminkdozen, dat is niks voor mij. Ken je dat, dat je ’s morgens opstaat en dat je aan de persoon naast je vraagt: ‘Godverdomme, wie ben jij eigenlijk?’ (lacht) Awel, merci.»

HUMO Kies eens iemand dichter bij huis?

Van den Brande «Hmm, daar moet ik eens diep over nadenken. (Kauwt op zijn rabarberstengel) Ah, ik weet het! Dingske, Aisha Van Zele, het lief van Philip Cracco. Tedju, nee, dat mag ik niet zeggen, want dat zijn kameraden.»

HUMO Gezegd is gezegd.

Van den Brande «Welja, schrijf het anders maar op, we zullen wel zien wat ervan komt. Geen misse hè, Aisha? En een toffe ook: na de breuk met Sofie heeft ze zo’n beetje voor scheidsrechter gespeeld. Wij zijn echt vrienden geworden, ik en Sofie met Philip en Aisha. En inmiddels ben ik ook vrienden geworden met die twee dj-meisjes uit ‘The Sky Is the Limit’, 2Empress. Lieve meisjes, hoor! En dat kun je ook weer niet van alle vrouwen in de media zeggen. Iemand als Tanja Dexters, bijvoorbeeld, van zo’n strontwijf moet ik niet weten. Ik zag haar gisteren in de Oesterput, maar ze deed alsof ik lucht was. Wie denkt ze wel dat ze is? Als die gaat kakken, stinkt het ook, hoor! En misschien zelfs nog neiger dan ik. Maar schrijf dat laatste maar niet op, hahaha.»

undefined

Louis Theroux

'Worstelen met ontroering'

HUMO Laten we meteen met de deur in huis vallen: gelooft u in een leven na de dood?

Theroux «Nee, ik geloof wel dat het organische materiaal waaruit we zijn opgebouwd in een andere vorm blijft bestaan na onze dood, maar ons bewustzijn... We zullen als mens misschien voortleven in de herinneringen van anderen – maar daar houdt het wat mij betreft op.»

HUMO Om ons tot het aardse te beperken: wanneer in uw leven was u het ongelukkigst?

Theroux «Een paar jaar geleden ben ik door een serieuze professionele crisis gegaan. Ik had net een documentairereeks over beroemdheden gemaakt, ‘When Louis Met...’, die enorm succesvol was in Groot-Brittannië. Op den duur werd ik zelfs alleen nog maar dáárover aangesproken, door mensen die me voortdurend vroegen ‘welke bekende weirdo ik nu weer zou gaan interviewen’. Zelf had ik toen allang mijn buik vol van die reeks, maar ondertussen won ik er wel de ene televisieprijs na de andere mee. De kloof tussen het schijnbare succes dat me te beurt viel en hoe ik me daarbij voelde, werd steeds groter. Ik had het gevoel dat ik in een doodlopend straatje was beland, waar ik op eigen kracht niet meer uit zou raken. Ik heb toen anderhalf jaar lang geen documentaires meer gedraaid, zo beu was ik het.»

undefined

HUMO Opgesloten zitten, letterlijk of figuurlijk, is dat uw idee van de hel op aarde?

Theroux «Dat hangt ervan af: als je opgesloten zit, heb je misschien nog af en toe contact met de cipier die je eten komt geven. Helemaal alleen op een eiland zitten: daar zou je me pas echt mee straffen. Ik ben een sociaal dier, zonder mensen om me heen word ik gek.»

HUMO Wat is voor u de hemel op aarde?

Theroux «De momenten waarop ik me intens verbonden voel met andere mensen en hun emoties. Dat kunnen vrienden zijn, maar het kan me evengoed op het werk overkomen, wanneer je een blik op een diepmenselijke, oprechte emotie wordt gegund. Onlangs heb ik in Los Angeles bijvoorbeeld een documentaire gedraaid over een jongeman die na een overdosis in een coma was beland. De dokters hadden ’m eigenlijk al afgeschreven – in het beste geval zou hij tot aan zijn dood in een vegetatieve toestand verkeren. Tot hij plots toch wakker werd, gezond en wel. De dokters hadden er geen enkele verklaring voor, het leek wel een mirakel, alsof hij uit de dood was verrezen. Die jongeman had een tweelingbroer, en het moment waarop die twee elkaar voor het eerst weer spraken was er één van een enorme intensiteit. Als documentairemaker heb ik me toen bewust op de achtergrond gehouden en dat tafereel slechts van een afstand gefilmd. Maar zelfs vanop 10 meter voelde ik hun ontroering – ik heb zelf een broer, dus ik kon me wel inbeelden hoe ze zich op dat moment voelden.»

HUMO Kunt u ook ontroerd raken door kunst?

Theroux «Zoals veel Britse mannen worstel ik een beetje met ontroering. Als het al eens gebeurt, is het meestal bij een goed boek. Zo las ik onlangs ‘De eerste foute man’, het debuut van de Amerikaanse Miranda July. Eigenlijk is het een grappige roman, maar de manier waarop ze over seks, liefde en eenzaamheid schrijft, raakte me bijzonder diep.»

HUMO Uw vader is een gevierd auteur. Hebt u nooit overwogen om in zijn voetsporen te treden?

Theroux «Als ik meer talent had vertoond als schrijver, had ik het zeker geprobeerd. Schrijven was bij ons thuis de allerhoogste roeping, een beetje zoals het priesterschap (lacht). Het stond zelfs nog hoger aangeschreven dan andere vormen van kunst, zoals muziek of schilderen of...»

HUMO Documentaires maken?

Theroux «Precies. Ach, ik ben er 45 nu, het is niet uitgesloten dat ik ooit nog een roman schrijf, maar ik acht de kans klein. Voorlopig beleef ik trouwens nog te veel plezier aan mijn televisiewerk.»

HUMO Wat is voor u het hoogste fysieke genot?

Theroux «Laat ik daar twee antwoorden op geven. Ten eerste: die aangename roes waarin je verzeilt als je precies genoeg bier of champagne gedronken hebt. Alcohol is de enige drug waaraan ik me soms overgeef... (Onderbreekt zichzelf) Dat is eigenlijk geen goede boodschap voor de jeugd. Wordt jullie magazine door kinderen gelezen?»

HUMO We zullen de recentste onderzoeken eens checken.

Theroux «Oké, maar voor de zekerheid geef ik ook nog mijn tweede antwoord: joggen. De laatste tijd doe ik het minder, omdat mijn knieën het laten afweten. Maar ook door te joggen kan ik soms die speciale toestand bereiken, waarin ik me plots perfect verbonden voel met mijn lichaam.»

HUMO Peilen we ten slotte ook nog graag even naar uw favoriete onenightstand.

Theroux «Blimey. Moet het iemand zijn die nog in leven is?»

HUMO Dat maakt de ervaring toch aangenamer.

Theroux «Ach, daar hoef ik eigenlijk niet lang over na te denken: mijn vrouw.»

HUMO Dat mag helaas niet volgens het reglement.

Theroux «Maar het is de waarheid!»

HUMO Dan moet u dat antwoord zeer overtuigend beargumenteren.

Theroux «Ten eerste vind ik mijn vrouw enorm aantrekkelijk. En ten tweede hebben we twee kinderen, van wie er eentje nog maar 18 maanden oud is. Veel tijd voor romantiek blijft er dus niet over. Maar de keren dat het ervan komt... (Trekt wenkbrauw veelbetekend op)»

HUMO U hebt ooit eens gezegd dat het werk van journalisten veel gelijkenissen vertoont met dat van prostituees. Hebt u nog een professionele onenightstand op uw verlanglijstje staan?

Theroux «Ik zou heel graag eens met Lisa-Marie Presley (de dochter van Elvis, red.) praten, omdat ze twee van mijn favoriete thema’s belichaamt. Ze groeide op in de scientologygemeenschap, maar is er ondertussen met stille trom vertrokken. Plus: ze is ooit getrouwd geweest met Michael Jackson, in omstandigheden die me nu, bijna twintig jaar later, nog steeds niet duidelijk zijn. Dat zou dus sowieso een fascinerend gesprek opleveren.»

HUMO En stel dat Lisa-Marie enkel te vermurwen is als...

Theroux «Ik het bed met haar deel? Nee, toen ik zei dat journalisten net als prostituees om professionele redenen een gevoel van intimiteit opbouwen met hun ‘klant’, doelde ik uitsluitend op emotionele intimiteit. De vleselijke geneugtes hou ik strikt gescheiden van mijn professionele werkzaamheden.»

HUMO Dan ronden we hier af. Bedankt!