Tussen Hemel en Hel: Laura Tesoro, Van Echelpoel en Charlotte Timmers

Deze week in Tussen Hemel en Hel: ‘49 Shades of Grey’, een avond in het gezelschap van hemmekesvolk en het langverbeide antwoord op de vraag waarom zoveel acteurs arrogante klootzakken zijn. En die keer dat een rare vent met een staart van zijn oprit reed, net toen de wereldkampioen motorcross met zijn 500cc kwam aanrazen. Hoe dat is afgelopen? Lees verder!

'Wifi en pizza in een schuimbad: beter wordt het echt niet'

Laura Tesoro ‘Voor mij een babyface, graag’

Laura Tesoro, het guitige snoetje dat kan zingen, dansen én jureren, verschijnt wat te laat op de afspraak, maar met haar originele excuus kunnen wij meer dan leven.

Laura Tesoro «Ik ben sinds eergisteren terug van twee weken vakantie op Bali met mijn vriend (Giovanni Kemper, red.), en door het tijdsverschil was ik helemaal in de war. Ik meende dat het interview zes uur later zou beginnen! Ik was met mijn mama in de stad aan het shoppen toen ik ineens besefte: ‘O jee, dat interview!’»

HUMO Geen nood. Hoe was Bali?

Tesoro «Leuk. Het weer was niet super, maar we hebben wel veel gezien.»

HUMO De hemel op aarde?

Tesoro «Dat nu ook weer niet. Als je op zoek bent naar het paradijs, dan ga je beter naar de Malediven of zo. Bali is prachtig, maar het blijft de derde wereld, hè? Nee, de hemel op aarde, voor mij zou dat een wereld zijn waarin iedereen zich veilig zou voelen, zonder angst dat er achter iedere hoek een bom kan ontploffen. ’t Is misschien erg om te zeggen, maar ik heb het gevoel dat de hel op aarde al zo’n beetje begonnen is. Je kunt tegenwoordig het nieuws niet bekijken of de krant niet openslaan zonder dat het weer over terrorisme gaat.»

HUMO Heb je ooit zelf iets beleefd dat in de buurt van de hel op aarde kwam?

Tesoro «De eerste drie jaar van het middelbaar waren alleszins niet de meest gelukkige uit mijn leven. Mijn ouders zijn gescheiden in die periode, maar ’t ging vooral op school erg slecht met me.»

HUMO Op welk vlak?

Tesoro «Op álle vlakken. Mijn ouders hebben altijd in het musicalvak gezeten, dus ik wist hoe onzeker dat bestaan is: je moet altijd opnieuw auditie doen en je hebt nooit een vast inkomen, want zo’n project loopt maar drie maanden. Ik had er dus voor gekozen om Latijn te gaan studeren, zodat ik op het einde van de rit toch een diploma achter de hand zou hebben. Maar het wilde echt niet vlotten op die school. Ik haalde gruwelijk slechte cijfers, soms echt op het gênante af, en ik was ook niet bepaald de populairste. Niet dat ik mezelf beter voelde dan de anderen, maar ik was wel ánders. »In het tweede middelbaar was er gelukkig wel ‘Ketnetpop’, een muziekprogramma voor kinderen. Dat was echt mijn houvast: het was de enige plek waar ik mijn creatieve ei kwijt kon, en waar ik mensen rondom me had die dezelfde passie hadden. We gingen op kamp en mochten dan een show in elkaar steken, we kregen workshops, Kate Ryan kwam langs om voor ons op te treden… Allemaal geweldig toffe dingen. Had ik weer eens een kutweek op school, dan wist ik altijd nog: hoera, in het weekend is ’t weer ‘Ketnetpop!’

»Uiteindelijk ben ik in het derde dan toch maar van school veranderd, halverwege het jaar. En in het vierde ben ik woordkunst/drama gaan volgen in plaats van Latijn, op hoop van zegen. Ik ben blij dat ik die keuze heb gemaakt.»

HUMO Wat bezorgt je geestelijk genot?

Tesoro «Mijn eigen muziek op de radio horen. Klinkt dat egotripperig? (lacht) Maar ’t is toch echt zo: de eerste keer dat ik mijn single ‘Higher’ op de radio hoorde, was een ronduit euforisch moment.

»Een paar weken voor het Eurovisiesongfestival zat ik thuis met een zware verkoudheid. Op een gegeven moment ben ik aan de piano gaan zitten om wat te spelen en te zingen, en ondanks die verkoudheid vlotte het zo goed dat ik in geen tijd een strofe en een refrein voor ‘Higher’ uit mijn mouw had geschud. De dag erna heb ik al mijn moed bijeengeraapt en een opgenomen stukje naar Wouter Vander Veken gemaild, een bevriende producer. Ik heb de dagen erna onophoudelijk zitten nagelbijten voor mijn laptop, tot ik eindelijk een mail terugkreeg: ‘Ik vond het keigoed, en ik ben er meteen mee aan de slag gegaan!’ Bleek dat hij al een heel arrangement had geschreven: we konden meteen de studio in om het nummer in te blikken. Uiteindelijk heeft de drum-’n-bass-achtige versie die we toen hebben opgenomen het niet gehaald: ik had ondertussen bij Sony getekend, en zij hebben er nog verscheidene andere producers op gezet, tot het klonk zoals het nu klinkt.

»Maar om het nummer dat ik die namiddag met een verstopte neus bij mij thuis had geschreven ineens op de radio te horen, en daarna uit duizenden kelen te horen meezingen bij een optreden: dat is waanzinnig.»

HUMO Waar heb je een hekel aan?

Tesoro «Ik kan niet tegen mensen die mijn tijd verspillen. Wachten op Godot, daar word ik onnozel van. Ik weet het wel, het is typisch iets voor het Westen dat alles altijd maar vooruit moet gaan. En misschien is dat ook niet goed, want in vergelijking met Bali hebben we hier altijd stress. Maar ik heb dat dus ook heel hard: ik ben totáál niet zen.»

HUMO Worden de jouwen ook weleens onnozel van jou?

Tesoro «Ja: mijn vriend kan zich er weleens aan ergeren dat ik vaak erg onzeker ben over mijn kleding en hem dan de oren van zijn hoofd zeur: ‘Kan dit zo? Ja, maar echt? Zou ik het anders niet zo doen?’ Dat hij op den duur zoiets heeft van: ‘Laura, alsjeblieft! Kies gewoon iets!’ Ik wissel letterlijk zeven keer van outfit voordat we ergens naartoe gaan, omdat ik weet: met die kleding zien mensen me, en kom ik op foto’s die voor eeuwig op het internet zullen staan.

»En mijn mama stoort er zich weleens aan dat ze me nooit eens voor zich alleen heeft. Als we door de stad wandelen zoals daarnet, dan zijn er altijd wel mensen die me aanspreken. Wat ikzelf oké vind, maar voor haar is dat soms vervelend, en al helemáál wanneer ik haar plots alleen moet achterlaten omdat ik een interview met Humo heb.»

HUMO A propos: lees je graag?

Tesoro «Nee.»

HUMO Helder, volgende vraag.

Tesoro (lacht) «Ik heb in mijn hele leven nog geen enkel boek uitgelezen. Ik kan aan een boek beginnen, en na vijf zinnen zit ik met mijn gedachten al ergens anders. Mijn leerkracht Nederlands van vroeger zal niet blij zijn om dat te vernemen – ik weet dat ze Humo leest – maar ik heb destijds al mijn leesverslagen, maar dus echt állemaal, woordelijk van het internet geplukt. Het enige boek dat ik ooit bijna heb uitgelezen, was ‘Fifty Shades of Grey’. Ha, ja: ik mocht het niet lezen van ons mama, en dat wekte mijn nieuwsgierigheid. Op een keer heb ik het dus uit haar boekenkast gepikt, en er een ander voor in de plaats gezet zodat ze het niet zou merken. En ze heeft het niet gemerkt, tot ze het onder mijn bed spotte bij het poetsen. Bon, ik heb uiteindelijk de film gezien voor ik het boek uit had, dus het is me nog steeds niet gelukt om een volledig boek uit te lezen.»

HUMO Kunst, hou je daar wel van?

Tesoro «Ik kom uit een behoorlijk kunstzinnige familie, vooral langs mama’s kant. Ik hou dus wel van kunst, al zal ik op een vrije dag niet snel naar het Museum voor Schone Kunsten gaan: dat vind ik dan weer saai.»

HUMO Meteen over naar je culinaire top dan maar.

Tesoro «Mijn culinaire voorkeuren zijn een beetje zoals ikzelf: een goeie mix van Belgisch en Italiaans. Ik kook ook heel graag: mijn signature dish is pasta met Boursin, spekjes en champignons, en een beetje room.»

HUMO De Italiaanse keuken op haar best!

Tesoro (lacht) «Als ons mama het vroeger erg druk had en ik aanbood om te koken, dan begonnen zij en mijn broer al te lachen: ‘Iets met champignons en Boursin, zeker?’ Ik maakte daar alles mee, ook steaks en kip en zo, omdat het lekker was, en snel klaar.»

HUMO Wat is voor jou het hoogste lichamelijke genot?

Tesoro «Massages! Dat heb ik ontdekt op Bali, waar ze op iedere straathoek en in ieder hotel massages aanbieden voor praktisch geen geld, 12 euro voor een uur of zo. En ze doen dat daar stévig, hè, niet met van die zachte handjes. Ik denk dat Giovanni en ik in die veertien dagen wel zeven massages hebben gehad. Een paar keer ben ik in slaap gevallen tijdens de massage. Ze moesten me wakker roepen: ‘Miss? Miss? It’s ready!’ (lacht)»

HUMO Wij zijn ook ready, Laura. Maar niet voordat je me hebt verklapt wie je favoriete onenightstand is.

Tesoro «Hola, hoort die vraag er ook bij?»

HUMO Nog nooit ‘Tussen Hemel en Hel’ gelezen?

Tesoro (schudt het hoofd) «Ik zeg het, ik lees niet graag. Maar mijn favoriete onenightstand… Moeilijke vraag, zeg.»

HUMO Moeilijk gaat ook.

Tesoro «Oké, laat ik iemand noemen van wie ik vroeger een poster op mijn kamer had hangen: Bruno Mars. Ik val op babyfaces, mijn vriend heeft er ook eentje.»

HUMO En in het binnenland?

Tesoro (na lang nadenken) «Matteo Simoni. Maar alleen omdat hij ook Italiaanse roots heeft. Met zijn lang haar dan, hè? Niet hoe hij er nu uitziet voor ‘Patser’: dat broske vind ik maar niks.»

HUMO Bedankt voor het gesprek.

Tesoro «Zijn we er? Dan ga ik er meteen vandoor: mijn moeder is nog altijd helemaal in haar eentje aan het shoppen, ocharme. Ciao!»

Van Echelpoel ‘Tweede kind op komst’

undefined

Op de drankkaart geen traag gefilterde koffie uit de West-Ethiopische hoogvlaktes, aan de muur geen vintage koersfiets, van een wificode heeft de barvrouw nog nooit gehoord: wie iets gaat drinken op de markt in Dessel, hoeft geen hippe poespas te vrezen. Precies zoals Tijs Vanneste, Jef Van Echelpoel in persoon, het graag heeft.

Tijs Vanneste «Ik ben een simpele mens, ik hou van simpele dingen. Daarom ook ben ik na mijn studie in Gent terug in Dessel gaan wonen: in Gent was er zoveel aanbod dat ik me van de weeromstuit in mijn eigen kot begon terug te trekken. In een dorp als dit is alles overzichtelijk: hier kom ik voor een pint en ginder ga ik voor een crème, en iedereen zegt goeiendag.»

HUMO De hemel op aarde ziet er voor jou als Dessel uit?

Vanneste «Zo ongeveer wel, ja.

»Van de week ben ik 38 geworden: de hele dag heb ik zitten chillen met mijn madam en mijn zoontje. Toertje met de fiets, rustig iets eten in de tuin, niet te veel volk rond mij. Dat was voor mij de hemel op aarde.»

HUMO Verre reizen zijn niet aan jou besteed?

Vanneste «Toch wel, maar ik kom altijd graag terug. Dit jaar hebben we heel bewust voor verlof in eigen hof gekozen. Ik werk me tijdens zo’n vakantie altijd door een hele stapel van die boekskes: als de zomer voorbij is, weet ik alles over ‘Familie’, terwijl ik er nog nooit naar heb gekeken.»

HUMO Lees je verder nog iets?

Vanneste «Ik lees amper. Humo, ja. En in het middelbaar heb ik veel boeken van Herman Brusselmans gelezen, en van Bukowski, en ook die fantastische trilogie van Tom Lanoye: ‘Het goddelijke monster’, ‘Zwarte tranen’ en ‘Boze tongen’. Maar nu lees ik niks meer. Uit tijdsgebrek denk ik, ik weet het niet.»

HUMO Hoe ziet jouw hel op aarde eruit?

Vanneste «Voor mij zou dat zijn: een avond tussen hemmekesvolk moeten spenderen.»

HUMO Hemmekesvolk?

Vanneste «Van die hautaine types die in een chique ginbar hun glas tussen middelvinger en duim vastpakken, om de gesofisticeerde uit te hangen. Dat zijn ook maar apen in een kostuum, hè? En qua inborst zijn het dikwijls nog de grootste varkens.»

HUMO Waar erger je je nog zoal aan?

Vanneste «Mijn huidige bekendheid kan soms weleens vervelend zijn. Mocht ik een papier kunnen ondertekenen waarop staat dat ik alles zou kunnen doen wat ik doe, maar zonder herkend te worden, ik zou niet twijfelen.

» Vorig jaar, op het vipfeestje na de MIA’s, had ik daar iets op gevonden: mijn haar in een staart doen (lacht). In het begin droeg ik mijn haar los en kwamen al die BV’s een hand geven: ‘Hier zie, de Jef Van Echelpoel!’ Ik had daar al snel genoeg van, dus ik deed mijn haar in een staart: ineens wist niemand meer wie ik was. Ik stond met Tom Van Laere van Admiral Freebee te praten, en je zag ze denken: ‘Wie is die rare vent met zijn staart?’»

HUMO Ben jij eigenlijk de enige bekende Desselaar?

Vanneste «Nee, je hebt er nog. Bij mij in de straat woont Patje ‘Boem Boem’ Goots, van den Antwerp vroeger. En er is ook Joël Smets, die ik als jonge gast – echt waar! – eens bijna van de weg heb gemaaid: ik reed van mijn oprit juist op het moment dat hij kwam aanrazen met zijn crossmotor. Hij was op dat moment wereldkampioen, hè: had hij niet héél snel kunnen uitwijken, dan was ik toen al een bekende Desselaar geweest (lacht).»

HUMO Vertel eens: wat eet je het liefst als je ‘honger as nen bavioan’ hebt?

Vanneste «Simpele dingen. Gamba’s op een plank, met wat citroen en look. Of een goeie sole meunière. Maar een stoofpotje waar van alles in zit, dat moet ik niet hebben. Ik heb liever duidelijkheid: ik wil weten wat ik in mijn mond steek.»

HUMO Wat bezorgt je geestelijk genot?

Vanneste «Uitdagingen. Ik moet altijd een uitdaging hebben, het liefst één die onhaalbaar lijkt. Ik ben jarenlang leraar plastische opvoeding geweest in het BSO: toen ik vast benoemd dreigde te worden, ben ik ermee gestopt om mijn échte grote droom na te jagen, een tattooshop. Mijn ouders verklaarden me voor gek, maar kijk: het is me wel gelukt.

»Of neem nu die keer dat ik samen met mijn kompaan Yves Gaillard met CNR was gaan praten, de platenfirma die ‘Ziet em duun’ wilde uitbrengen en die er meteen ook een videoclip bij wilde flansen. Ik zeg: ‘Hohoho, een videoclip? Wat kost dat voor jullie, zo’n videoclip?’ – ‘Awel, zo en zo veel.’ – ‘Voor dat geld zal ik het zelf wel doen.’ Ik zag Yves denken: ‘Shit, die is dat hier aan het verkloten.’ Maar die man van de platenfirma bekeek me even in stilte en zei: ‘Allee, ’t is goed.’ Ik heb een budget gekregen, en samen met regisseur Wim Geudens heb ik iets in elkaar gestoken. Ook een Desselaar, hè, Wim Geudens.»

HUMO Wat brengt de toekomst voor Van Echelpoel?

Vanneste (flikkerende ogen) «Ik heb grootse plannen, maar ik mag er on the record nog niks over vertellen.»

HUMO Off the record dan maar?

Vanneste (ontvouwt ons zijn plannen) «Maar dat mag je dus allemaal niet opschrijven.»

HUMO Is er iets dat ik wel mag opschrijven?

Vanneste «Ja. Met een groot deel van de opbrengst wil ik hier in Dessel een Huis Tegen Eenzaamheid oprichten. Je zou ervan schrikken hoeveel mensen geen sociaal contact hebben: die wil ik opnieuw gelukkig maken. Ik heb op mijn hart ‘Content’ getatoeëerd omdat ik 100 procent content ben. Maar als ik dat ooit van de grond zou kunnen krijgen, dan zou ik 101 procent content zijn. Wat ik nu doe, is allemaal spielerei, entertainment, verstrooiing. Ik red er geen levens mee, en dat zou ik ooit wél willen doen.

»Trouwens, over geestelijk genot gesproken: ik kijk af en toe weleens naar MENT TV, die schlagerzender. Op mij heeft dat hetzelfde effect als een natuurdocumentaire op National Geographic: je denkt niet na, je kijkt alleen. Ik vind het ook mooi dat veel van de zangers tegelijk presentator zijn, en dus hun eigen nummers mogen aankondigen (lacht).»

HUMO Wat is voor jou het hoogste lichamelijke genot?

Vanneste «Seks, zeker? Al komt een goeie zjat koffie in de buurt (lacht). Van die powershotjes, zoals ze die in Italië of in Griekenland serveren. Een rilling door mijn lijf krijg ik daarvan. Ik heb zelfs een zjat koffie op mijn arm getatoeëerd, omdat ik er zo zot van ben.»

HUMO Drink je ook graag alcohol?

Vanneste «Ja, maar niet veel. ’t Is te zeggen: als ik drink, dan drink ik, en als ik niet drink, dan drink ik niet. In de namiddag vier Leffes achteroverklokken en om zes uur naar huis gaan om nog allerlei dingen te doen: mijn madam kan dat, maar ik niet. Als ik iets ga drinken, dan ga ik door tot ik in bed kruip.

»Zeg, ik ga een koffie bestellen. Wat drink jij?»

HUMO Laat ik eens gek doen: voor mij een Golding Campina.

Vanneste «Hup, zie! Dessels bier, hè.»

HUMO Is dat zo?

Vanneste «Waar wij nu zitten, stond vroeger de brouwerij. Als jonge gastjes hebben we er weleens ingebroken – ’t was toen al niet meer in bedrijf. Er stonden oude vorkliften met de sleutels nog in het contact, dus ja... (lacht)

»Ik was vroeger een deugniet, maar wel een goeie deugniet. Een beetje zoals Ciske de Rat, uit die Hollandse film. Daarom hebben we onze zoon Cis genoemd.»

HUMO Hoe oud is Cis eigenlijk?

Vanneste «Eén en nog wat. Lisse en ik hebben trouwens juist het bericht gehad dat er een tweede kind op komst is.»

HUMO Proficiat.

Vanneste «Dank u. We hadden het daarnet over de hemel op aarde, hè? Voilà, we zijn er.»

HUMO Nog niet helemaal: wie is je favoriete onenightstand?

Vanneste «Laat ik eerst even zeggen: onenightstands zijn niks voor mij. Ik heb het een paar keer gedaan in mijn leven, en het heeft me vooral veel schuldgevoelens en zorgen opgeleverd. En ik functioneer echt niet als ik zorgen heb: het moet vredig zijn in mijn kop.

»Maar goed, er zijn natuurlijk wel wondermooie vrouwen in de wereld. Liv Tyler bijvoorbeeld: die heeft iets onbestemds in haar ogen, iets wat ik niet kan vatten.»

HUMO Noem ook eens een Vlaamse schone?

Vanneste «Ik weet wel wie, maar niet hoe ze heet. Ze had een minirolletje in ‘Anyway the Wind Blows’, en ik herinner me nog dat ik, toen ik als jonge gast die film zag, echt van mijn melk was: ‘What the fuck!’ Laatst dacht ik dat ik wist wie het was: Laura Verlinden, die actrice die onder andere ook in ‘Le tout nouveau testament’ speelt. Nu, Laura Verlinden vind ik óók een heel mooi meisje, echt zo’n meisjesmeisje, maar ze had geen rolletje in ‘Anyway the Wind Blows’. Als jij te weten komt wie het wel is, geef je me dan een seintje?»

Charlotte Timmers ‘Schaars gekleed tienermeisje’

undefined

Charlotte Timmers, bekend van ‘Wat als?’ en ‘De ideale wereld’, heeft er net een zware castingsessie opzitten voor een rol in een horrorfilm – ‘Ik heb wel tien keer moeten doen alsof ik schrok!’ – en heeft zichtbaar nood aan een Goed Gesprek. Dat treft: wij worden vorstelijk betááld om Goede Gesprekken te voeren.

Charlotte Timmers «Ik acteer doodgraag, maar soms vind ik het ook een vrij abstract beroep: ‘Euh… Wát doe ik ook weer precies? O, ja: ik sta in de winter om vijf uur ’s ochtends op om ver te rijden en daar te doen alsof ik iemand anders ben.’ (lacht)»

HUMO Over welke opnames heb je het nu?

Timmers «Die van ‘De bende van Jan de Lichte’ (binnenkort op VTM, red.). Afgelopen winter hadden we een heel zware draaidag: ’t was vreselijk koud, en aangezien het een kostuumdrama is, moest ik de hele dag ingesnoerd in een korset rondwandelen. Toen ik die avond bijna thuis in Antwerpen was, bestelde ik vanuit de auto een pizza. Vervolgens liet ik thuis het hete badwater al lopen terwijl ik op de koerier wachtte: niet veel later zat ik dus in een heerlijk schuimbad een pizza Margherita te eten. Beter wordt het voor een lazy girl als ik echt niet.»

HUMO Kwam het in de buurt van de hemel op aarde?

Timmers «Absoluut. En het tofste is nog: mijn lief (Robin Pront, red.) en ik zijn net verhuisd, en we hebben nu wifi in de badkamer. Zalig, want nu kan ik in bad naar films en series kijken.»

HUMO Lees je ook weleens een boek in bad?

Timmers «Nee, eerlijk gezegd lees ik bitter weinig. Ik schaam me daar wel een beetje voor, omdat ik vind dat je jezelf als actrice kunt verrijken door te lezen. Maar het enige wat ik weleens vastneem – zélden, hoor – zijn biografieën van komieken en rocksterren. Zoals die autobiografie van Anthony Kiedis (‘Scar Tissue’ uit 2004, red.): een gewéldige pageturner, vooral in het deel over zijn jeugdjaren. Zijn vader was een acteur slash drugsdealer, die indertijd altijd op Sunset Boulevard rondhing en de kleine Anthony meetroonde naar allerlei heftige rock-’n-roll-feestjes. Hij is op z’n 12de ontmaagd, en heeft op z’n 13de voor het eerst heroïne gebruikt: dat soort zotte toestanden.»

HUMO Is dat jouw genre, de Red Hot Chili Peppers?

Timmers «Ik heb dat altijd vrij graag gehoord, ja. Maar pas nadat ik dat boek had gelezen, ben ik helemaal in hun muziek gedoken. Ik ben ook naar de oudere platen beginnen te luisteren, want zelf ben ik van de generatie die is opgegroeid met ‘Stadium Arcadium’ en zo. Platen waar iedere zichzelf serieus nemende muziekliefhebber de neus voor ophaalt, want na ‘Blood Sugar Sex Magik’ hebben de Red Hot Chili Peppers natuurlijk niks goeds meer gemaakt.

»Dat soort snobisme, ik vind dat echt belachelijk. En in mijn kringen kom je het behoorlijk vaak tegen, hoor: ‘Maar allee, vond jij die film dan niet goed? Tsss.’ ‘Melancholia’ van Lars von Trier bijvoorbeeld, ’t is misschien niet cultureel verantwoord om dit te zeggen, maar ik vond het een vreselijke film. Of ‘Under the Skin’ met Scarlett Johansson. Ik zag die film samen met Robin en Erik Van Looy: zij vonden ’m allebei fantastisch, maar ik vond ’m kut.»

HUMO Waar heb je nog meer een hekel aan?

Timmers «Mensen zonder humor. Mensen die zich al te ernstig gedragen omdat ze denken dat hun beroep hen daartoe dwingt. Dan denk ik: ‘Doe toch gewoon.’»

HUMO Je bent een grote filmfanaat, hè?

Timmers «O, ja. Voor mij is er niks leukers dan op een vrije namiddag naar de bioscoop te gaan, en daar praktisch helemaal alleen in die grote zwarte doos te gaan zitten en me twee uur lang ergens anders te wanen. Ik heb dat echt nodig, net zoals andere mensen – Wie zijn ze? Wat doen ze? – sport nodig hebben.»

HUMO Als het niet sport is, wat is voor jou dan wel het hoogste lichamelijke genot?

Timmers «Zonder enige twijfel: massages. Of aanrakingen in het algemeen. Als mensen me zeggen: ‘Amai, je haar ligt goed!’, dan denk ik meteen: ‘Hmm... Kom maar aan mijn haar.’»

HUMO Wanneer in je leven was je het gelukkigst?

Timmers «Het eerste jaar dat ik op kot in Leuven zat – ik studeerde sinologie. Ik beleefde toen mijn eerste echte vrijheid, ook al werd ik af en toe als een hondje aan een leiband terug naar Zonhoven getrokken door m’n ouders. Voor het eerst zelf kunnen beslissen wanneer ik ging slapen, wat ik at, wie ik bezocht: ik heb daar erg van genoten. Raar wel: ik denk dat ik me toen volwassener voelde dan nu. Ik had het gevoel: ‘I got this, ik snap het wel.’ Maar hoe ouder ik word, hoe meer ik denk: ‘Ik snap het juist helemaal níét.’»

HUMO Hoe komt dat?

Timmers «Je loopt al eens wat littekens op, hè? En het besef groeit dat niet alles gaat zoals je wil dat het gaat. Ik heb mijn studie niet afgemaakt, dat was al een eerste litteken. En het was erg lastig om daarna mijn weg te zoeken. Het blíjft ook een uitdaging: ik heb geen nine-to-five job, geen routine, en daar voel ik me weleens slecht in m’n vel door. Serieus: ik zou nu tekenen voor 365 dagen werken zonder te stoppen. En het is een vicieuze cirkel, hè? Je wordt afgewezen op een casting en je bent daar heel verdrietig om, en zo wordt het alleen maar lastiger om op je volgende casting het nodige zelfvertrouwen uit te stralen.

»Een vriend van me kwam onlangs met een theorie aanzetten over waarom acteurs vaak arrogante klootzakken of – zijn woorden – psychopaten zijn: doordat ze zo vaak worden afgewezen, ontwikkelen ze een schild, een air van onkwetsbaarheid. Terwijl ze diep vanbinnen natuurlijk wel degelijk erg kwetsbaar zijn.»

HUMO Merk je dat jij ook zo’n schild aan het ontwikkelen bent?

Timmers «Ja, al is het bij mij geen arrogantie. Ik maak mezelf gewoon belachelijk voor iemand anders het doet: ‘Nee, ik had die rol niet: ze zochten iemand met dikke tieten, hahaha.’ Om er maar niet te diep op te moeten ingaan en niet verdrietig over te komen. (Wrijft in haar ogen) Ik ben niet aan het huilen, hè, ik heb gewoon iets in mijn oog.»

HUMO Wat is voor jou de hel op aarde?

Timmers «De hel op aarde? Ik zou nu iets gevats kunnen zeggen in de trant van ‘in de file op de Antwerpse ring staan’, maar eigenlijk denk ik eerder aan ziektes, en aan de dood, en aan mensen verliezen. Ik denk daar sowieso vaak aan. Als ik me in een gezelschap bevind, dan komt de gedachte weleens bij me op: ‘Wie zal de eerste zijn?’ Donker, ik weet het.

»Wat ik ook echt vreselijk vind – enfin, de hel op aarde is misschien een beetje overdreven: ik maak weleens een croque-monsieur voor mijn lief, en ik moet dan hesp vastpakken en doorsnijden: bweurk, wálgelijk. Ik ben vegetariër, hè.»

HUMO Hij duidelijk niet?

Timmers «Niet bepaald, nee. En ik denk ook niet dat ik ooit zijn Linda McCartney zal zijn en hem zal bekeren. Hij kookt wel altijd voor mij, want zelf kook ik niet graag.»

HUMO Waar bevindt zich je culinaire top?

Timmers «Ik kan extreem genieten van een gezonde groenteschotel, als er op een vakkundige manier met die groenten is omgegaan, tenminste. Maar ik zou ook iedere dag friet speciaal kunnen eten.»

HUMO Drink je graag?

Timmers «Ja, haha.»

HUMO ‘Ja, haha’?

Timmers (lacht) «Niet dat ik zo geweldig veel drink, hoor. Maar ik heb het wel altijd leuk gevonden, vanaf de eerste keer dat ik het deed.»

HUMO Wanneer was dat?

Timmers «Toen ik op internaat zat aan het Lemmensinstituut. Ik heb het ontdekt op één van de avonden dat we weg mochten.

»Nee, ik lieg: de allereerste keer was in Zonhoven, op de carnavalsfuif, toen ik 14 was. Ik had drie Bacardi Breezers gedronken. Ik was behoorlijk zat, en ik vertelde mijn vriendinnen dat ik er zeven had gedronken, om stoer te doen. Jaja.»

HUMO Hoe was je verkleed?

Timmers «Als schaars gekleed tienermeisje, dat beter wat meer kleren had aangetrokken in februari.»

HUMO Ik ben alweer aan mijn laatste vraag toe, Charlotte.

Timmers (zonder aarzelen) «Mijn favoriete onenightstand is Joaquin Phoenix. Een schitterende acteur en een heel knappe man. Qua inborst ongetwijfeld nogal donker, wat hem nog aantrekkelijker maakt.»

HUMO En in Vlaanderen?

Timmers «Hmm... In België vind ik Roméo Elvis wel stoer. Wel een beetje jong – ik ben een cougar in vergelijking met hem.»

HUMO Een bad boy trekt jou wel aan?

Timmers «Ja, maar het mag er niet te dik op liggen. En bij hem is het misschien toch net iets té. Dus euh… (denkt na) Ja, doe dan toch maar Jan Vertonghen (lachje).»

HUMO Dat kwam er opvallend stilletjes uit.

Timmers «Ik twijfelde of ik het je wel zou opbiechten. Maar ik vind hem een mooie man, en hij lijkt me ook oprecht. En hij heeft geen fout gespelde Engelse tatoeages op zijn lijf staan.»

HUMO Dat zou alleen maar afleiden tijdens een vrijpartij.

Timmers (lacht) «Voilà.»