hemel & HelMetejoor, Uma Vandemaele en Average rob
Tussen Hemel en Hel met Average Rob, Metejoor en Uma Vandemaele: ‘Ik stond buiten aan de Albert Heijn winkelwagens te poetsen en dacht: zie mij hier nu staan’
Deze week in Tussen Hemel en Hel: eerherstel voor Phil Collins, yoghurt die overal wordt tussen geflanst en een boek over een soort wereld die gehit wordt door een soort van komeet die helemaal in as is opgevlogen, of zoiets. Én de reden waarom Average Rob Average Rob heet. Omdat het kan? Lees verder!
Metejoor
De als een komeet door de Vlaamse sjeuwbizz suizende Metejoor – né Joris van Rossem – is naast sympathiek ook drukbezet: pas na behoorlijk wat vijven en zessen krijgen we ’m te spreken, vlak voor een optreden in Breda dan nog, terwijl in de achtergrond de band al driftig aan het soundchecken is. ‘Het was fantastisch!’ laat hij achteraf weten, wat niet hoeft te verbazen, want dat zegt hij over al zijn optredens.
METEJOOR «Man, ik ben zo blij dat alles na corona weer op gang is gekomen. Raar om te zeggen misschien, maar de ongelukkigste periode van mijn leven was toen ‘1 op een miljoen’ bovenaan stond in de Ultratop (in april vorig jaar, red.). Nog los van het feit dat mijn grootvader pas gestorven was, iemand die me zeer na aan het hart lag, was het ook een zware domper dat ik thuis moest blijven zitten, en mijn allereerste nummer 1-hit niet met mijn fans kon delen. Ik kreeg wel telefoontjes van radio en tv, maar dat was het dan ook. Oei, dacht ik, is dit nu hoe het voelt om een nummer 1-hit te hebben? Maar goed, als dat de zwaarste periode uit mijn leven was, dan mag ik van geluk spreken, zeker? (lacht) Ook al omdat het ook weer niet zó lang geduurd heeft.»
HUMO Is dit dan de mooiste periode van je leven?
METEJOOR «Eén van de mooiste, dat sowieso. Maar de allermooiste periode was toch mijn tijd in Turkije, op mijn 21ste. Vier maanden heb ik toen in Antalya verbleven, in het kader van een Erasmus-uitwisseling. Ik herinner me dat ik me daar voor het eerst sinds mijn kindertijd weer kon ontspannen. Ik ben altijd een zenuwachtig en onzeker iemand geweest, maar in Turkije is dat allemaal van me af gevallen. Het weer was er prachtig, en vooral: het levensritme lag er veel lager dan bij ons. Ik weet nog: onze allereerste les zou om halfnegen beginnen, dus ik stond met de andere Europese Erasmusstudenten al om kwart over acht aan de ingang van de aula. Een uur en een kwartier later pas kwam de docent op z’n dooie gemak aankuieren, met in zijn zog de Turkse studenten. ‘Hier zie,’ zei hij al lachend, ‘de Europeanen zijn weer terug met hun stiptheid en hun stress.’ Dat heeft me toch wel serieus de ogen geopend. En ze openden zich zelfs nog meer toen bleek dat ze om het halfuur theepauze hielden. Jawel, ik zat daar op mijn plaats.»
HUMO Ook op culinair vlak?
METEJOOR «O ja, naast die van mijn moeder is de Turkse keuken misschien wel mijn favoriet. Ik hou van het gegrilde vlees, de yoghurt die ze overal tussen flansen, de raki, de zoete desserts. Mensen nemen er ook de tijd om te eten: ze zullen nooit, zoals ik soms doe, eten terwijl ze eigenlijk met iets anders bezig zijn. Het heerlijkst vond ik nog de keren dat ik met mijn Turkse vrienden ging barbecueën op het strand: za-lig.»
HUMO Bij die gelegenheden werd er ongetwijfeld meer dan één raki genuttigd?
METEJOOR «Dat gebeurde, ja. Weet je, bij mij is het simpel: ik drink niet vaak, maar als ik drink, dan zorg ik ervoor dat er de volgende dag niks gepland staat. Wat wel vervelend is: vroeger schuimde ik bij ons in de Kempen de bruine kroegen af, maar tegenwoordig doe ik dat niet meer omdat ik constant aan de mouw word getrokken voor selfies en zo. Laatst heb ik nog één keer geprobeerd om met een paar vrienden op café te gaan, maar ik ben niet binnengeraakt. Ik dacht: oké, dit doen we dus níét meer.»
HUMO Zo komt er wellicht tijd vrij om dikke wijsgerige boeken te lezen?
METEJOOR «O nee, ik ben allesbehalve een lezer. Als mijn vriendin op vakantie in een boek zit te lezen, denk ik weleens: komaan Joris, nu gaan wij dat ook eens doen. Dan neem ik daadwerkelijk zo’n ding op mijn schoot, waarna er niets gebeurt (lacht). Of toch wel: ik wandel wat rond, of ik ga zwemmen – zeker niet lezen, alleszins. Jammer, want naar verluidt geeft het een ontspannen gevoel.»
HUMO De roddelbladen, lees je die wel?
METEJOOR «Niejet! Ik zie mijn gezicht weleens op de cover van één van die blaadjes staan: als ik dan de bijbehorende kop lees, kan ik alleen maar denken: och hemeltje, dat is toch helemaal niet wat ik gezegd heb? Nee, het enige tijdschrift dat ik ooit veel gelezen heb, was Voetbal Magazine. Ik ben altijd een voetballiefhebber geweest, hè. Ik heb het zelf ook nog lang gespeeld.»
HUMO Was je goed?
METEJOOR «Dat werd me toch weleens verteld. Maar op mijn 13de ben ik naar een club gegaan die op een hoger niveau speelde en plots was voetbal niet alleen plezier meer: ik moest fysieke testen doen, en zoveel keer jongleren met de bal, en zo en zo dribbelen tussen dit en dat potje. Ik ben toen een bange Joris geworden, wat zich op het plein heeft vertaald: waar ik eerst de ballen langs alle kanten de goal in sjotte, kreeg ik ineens niks meer klaargespeeld. Prestatiedruk, ik heb er nooit mee kunnen omgaan.»
HUMO Zegt de ster die onlangs nog voor 23.000 man optrad.
METEJOOR «Op Pennenzakkenrock, hè! Ja, maar kijk, toen ik ben beginnen te zingen, heb ik mezelf plechtig voorgenomen: wat voor onzekerheid er ook speelt, je moet en zult godverdikke knállen. Ik had er lang genoeg van gedroomd.»
HUMO Schuilt er een kunstliefhebber in Metejoor?
METEJOOR «Goh. Ik ben niet de man die uren naar schilderijen gaat kijken in een museum, hoe waardevol ik kunst verder ook vind. Nee, geef mij maar muziek, of dans.»
HUMO Heb je verrassende muzikale voorkeuren?
METEJOOR «Dat ligt eraan wat jij verrassend vindt, natuurlijk. Ik hou van veel muziek, maar ik ben vooral een grote reggaeliefhebber. Al sinds mijn kindertijd zelfs, want ik ben ermee groot geworden – mijn vader speelt nog altijd in een reggaegroepje.
»Ik herinner me nog goed: ik was 16, en tot dan toe was ik met mijn maten altijd naar van die tentfuiven gegaan met boenkmuziek, waar er steevast gevochten werd. Maar die zomer ben ik naar Reggae Geel gegaan, mijn allereerste festival, en daar voelde ik opeens een heel andere sfeer, een sfeer die meer bij mij paste. Het idee van: wat je ook aanhebt, hoe je er ook uitziet, waar je ook vandaan komt, je bent oké. Ik ben sinds dat jaar altijd blijven gaan.»
HUMO Je gaat me niet vertellen dat je daar nooit eens een jointje hebt geprobeerd.
METEJOOR (lacht) «Eén keer, maar het was niks voor mij: ik had geen controle meer over mezelf, en daar kan ik niet zo goed tegen.»
HUMO Wat beschouw je als het hoogste lichamelijke genot?
METEJOOR «Fysieke, euh, activiteit met mijn vriendin. Dat kan ik onmogelijk niet vermelden, hè? En sporten. Als ik aan het lopen ben, krijg ik constant creatieve ideeën. Al lopende verzin ik ook songteksten. Die van ‘Handen in het haar’, bijvoorbeeld: ‘Met het water aan m’n voeten en m’n handen in het haar / Loop ik verloren langs de oever van de Samber en de Maas’.
»Helaas moet ik het de laatste tijd houden bij lange wandelingen, want door toedoen van allerlei blessures kan ik al een hele tijd niet meer sporten. In december heb ik mijn schouder tot twee keer toe uit de kom gedanst tijdens ‘Dancing With the Stars’: bijna een halfjaar heb ik moeten revalideren. En toen ik net terug begonnen was met sporten, een maand geleden, ben ik tijdens een fietstochtje aangereden door een auto. Lap, een gebroken pols! Ik ben er juist aan geopereerd, dus ik zal het nog een hele tijd rustig aan moeten doen. Een béétje gefrustreerd ben ik dus wel (lacht).»
HUMO Hoog tijd voor wat geestelijke verlichting. Wie o wie is de onenightstand jouwer dro-ho-men?
METEJOOR «Er zijn zo veel mooie vrouwen in de wereld. Maar als ik er eentje moet kiezen, dan ga ik voor Shakira. Ik hield al van haar muziek nog voordat ik wist hoe ze eruitzag: pas vrij laat heb ik haar voor het eerst gezien, in de videoclip bij ‘Waka Waka’, het officiële lied van het WK voetbal in Zuid-Afrika. Ik weet nog dat we het er in de klas over hadden: ‘Wojoow, wat voor een madam is dát!?’ Het grappige is: in mijn tweede single ‘Ik wil meer’, lang geleden inmiddels al, richtte ik me tot een vrouw met wie ik meer wilde. Maar omdat ik in die periode nog erg onzeker was en me tijdens het zingen nog niet goed kon inleven, werd er een foto van Shakira voor mijn neus gehangen: ‘Zing het maar tegen háár, Joris!’»
HUMO Kijk, je hebt al een onderwerp voor tijdens jullie date.
METEJOOR «Jaja! Ik las laatst dat ze weer vrijgezel is, of althans in de clinch ligt met haar man Gerard Piqué (voetballer bij FC Barcelona, red.): dat opent perspectieven, natuurlijk.»
Uma Vandemaele
Uma Vandemaele, de eerste ‘tweede’ mol in de 24-jarige geschiedenis van ‘De mol’, komt een halfuurtje te laat binnengewaaid in het Kortrijkse café van afspraak, maar heeft het beste excuus in huis dat we ooit gehoord hebben: ‘Sorry, ik ben gewoon zo.’
UMA VANDEMAELE «Als er één ding is waar ik me aan erger, dan is het wel aan mijn eigen te laat komen. Het probleem is dat ik alles altijd veel optimistischer inschat dan het in werkelijkheid blijkt te zijn: een recipe for disaster.
»Onlangs sprak ik af met iemand van het middelbaar van wie ik me herinnerde dat hij destijds al bijna net zo chaotisch was als ik. Maar al een kwartier voor het uur van afspraak stond-ie aan mijn deur! Ik was verrast, waarop hij: ‘Sinds ik volwassen ben, zorg ik er altijd voor dat ik een kwartier te vroeg arriveer.’ Woow, dacht ik, ik kijk zó naar jou op! Mijn vriend Davy pusht me de laatste tijd wel om wat stipter te zijn, maar kijk, vandaag is hij niet thuis (lacht).»
HUMO Ter zake! Hoe ziet jouw hoogstpersoonlijke hemel op aarde eruit?
VANDEMAELE «Ik ben twee keer lang op reis geweest met mijn beste vriendin: één keer een jaar naar Australië en enkele Aziatische landen, één keer een halfjaar naar Midden- en Zuid-Amerika. ’t Is vast raar om te zeggen, maar het meest hemelse vond ik telkens het moment waarop ik vertrok. Ik zit vaak met van alles en nog wat in mijn hoofd, maar op die momenten viel dat allemaal weg en bleef er enkel één groot vraagteken over: wat staat er mij te wachten? Het waren ook fantastische reizen, al heb ik in de nasleep van de tweede misschien wel mijn ongelukkigste periode ever meegemaakt.»
HUMO Hoezo?
VANDEMAELE «Ik had mijn vrienden en familie al een halfjaar niet meer gezien toen ik terug thuiskwam, maar omdat we net in de eerste lockdown zaten, mocht ik met niemand fysiek afspreken. Raar dat dat was! Ik had op dat moment ook geen job, en in de horeca, mijn vaste toevluchtsoord, kon ik uiteraard niet terecht. Ik ben dan aan de Brico Planit in weer en wind auto’s gaan doorverwijzen naar een afhaalpunt, en heb buiten aan de Albert Heijn winkelwagentjes staan poetsen. Ik dacht: zie mij hier nu staan, in dit stomme pakje. Ik kwam recht van het mooie leven, hè?
»Op een keer, toen ik mijn ouders al terug mocht zien, zat ik bij hen thuis te eten toen ik ineens in tranen uitbarstte. Ze vroegen me: ‘Maar Umaatje, vanwaar komt dat nu?’ – ‘Ik weet het niet, ik voel me niet goed!’ Het was al donker en het regende dat het goot, maar ik heb een fluohesje aangetrokken en ben twee uur gaan fietsen. Daarna voelde ik me wat beter.»
HUMO Jullie laatste dagen in Zuid-Amerika waren ook nogal bijzonder.
VANDEMAELE «Ja! Het was maart 2020 en we zaten in een B&B in Bolivia toen we er bij toeval achter kwamen dat vanaf die nacht alles op slot ging door corona. Een totale verrassing, want in de tv-journaals hadden ze daar niks van gezegd! We hebben dan in zeven haasten onze spullen gepakt en hebben een taxi naar de luchthaven genomen, maar daar bleek dat alle buitenlandse vluchten al vertrokken waren. We zijn nog naar La Paz gevlogen, en daarna naar Santa Cruz, en we hebben ook nog een Duitse repatriëringsvlucht proberen te nemen, maar allemaal tevergeefs. Papa (oud-Humo-journalist Kurt Vandemaele, red.) zei: ‘Stuur beelden op, ik ga een filmpje posten zodat ze op de ambassade doorhebben dat er daar nog mensen zitten.’ Zo is het uiteindelijk gelukt: iemand van de Belgische ambassade in Peru heeft ons op een Franse repatriëringsvlucht gekregen.»
HUMO Hoeveel dagen hadden jullie daar vastgezeten?
VANDEMAELE «Vijf. Veel langer had het ook niet hoeven te duren, want op dag twee al zeiden ze op het Boliviaanse nieuws dat je de dag erop alleen naar de winkel mocht als je paspoortnummer eindigde op 1 of 2. En ze reden daar met tanks door de straten om te controleren, hè! Wij hadden pech: onze paspoortnummers eindigden op 5 en 6, en omdat in het weekend sowieso alles dicht was, zouden we vijf dagen zonder eten én drinken moeten doorbrengen – het kraanwater in Bolivia is niet drinkbaar. Eén doos Pringles hadden we nog: ik herinner me dat we bij wijze van lunch elk drie stuks aten (lacht).»
HUMO Naar welke maaltijd verlangde je op dat moment het meest?
VANDEMAELE «Naar de tomate farcie van mijn mama! Hoe zij het maakt, met gehakt en look en zelfgemaakte frietjes, maakt niemand het. Maar ik eet sowieso beiregraag. Onlangs kocht ik aan een tankstation een slaatje in zo’n plastic doos. Terwijl ik zat te eten, kon ik alleen maar denken: hoe jammer, er zijn in de wereld zoveel lekkere dingen, en nu moet ik hier iets eten dat werkelijk op niets trekt.»
HUMO Drink je al net zo graag?
VANDEMAELE «Af en toe, ja. En het gebeurt ook weleens dat ik er eentje te veel drink. Op zich ben ik tegen groepsdruk, maar als de zon schijnt en al je vrienden op een terras zitten, vergeet je al snel je voornemen om het kalm aan te doen. Nog een geluk dat ik geen katers heb.»
HUMO Wat bezorgt je geestelijk genot?
VANDEMAELE «Dat drummen in de finale van ‘De mol’! Man, het was lang geleden dat mijn hersenen zo uitgedaagd waren. Ik vroeg me vooral ook af: hoe slagen sommige drummers er in hemelsnaam in om daar ook nog eens bij te zingen? Dat gaat mijn petje te boven.»
HUMO Eerherstel voor Phil Collins!
VANDEMAELE «Ja, echt. En ik weet niet of je de band Brutus kent? Mijn respect voor Stefanie Mannaerts is nu nog groter dan het al was. Ik ben het nochtans gewend om mezelf al zingend te begeleiden, maar op gitaar en piano is dat veel makkelijker dan op drums.
»Wel jammer: ik heb in verschillende bandjes gezeten, maar door mijn reizen en daarna door corona is dat wat verwaterd. Op een podium staan, dat is het helemaal voor mij. De hemel op aarde, jawel.»
HUMO Iets zegt me dat jij voor het podium geboren bent.
VANDEMAELE (knikt) «Toen ik en mijn jongere broer en zus klein waren, verstuurde onze papa zelfgeschreven brieven naar ons, zodat we later veel herinneringen zouden hebben aan vroeger. Die brieven werden allemaal in een doos gestopt en mochten we pas openen op ons 18de. Ik heb er lang mee gewacht – op mijn 18de vond ik mezelf nog te jong – maar toen ik naar Australië vertrok, heb ik toch al de eerste paar gelezen. O, ik heb zitten blèten! In één van die brieven schreef mijn papa dat ik als 5-jarige altijd hetzelfde antwoord gaf wanneer me gevraagd werd wat ik later wilde worden: ‘Podium’ (lacht). Zo zie je maar.»
HUMO Lees je tout court graag?
VANDEMAELE «Ja, maar ik heb er helaas weinig tijd voor. Ik weet niet of je die book challenge kent van een paar maanden geleden op Instagram? Ik bespaar je de details, maar het kwam erop neer dat je je favoriete boek naar iemand moest opsturen, en dat je dan boeken zou terugkrijgen van onbekenden. Toch eens proberen, dacht ik, en effectief: nadat ik mijn lievelingsboek naar iemand had opgestuurd, kreeg ik een boek of twaalf terug. Waar ik er overigens nog geen één van gelezen heb (lacht).»
HUMO Wat was je lievelingsboek?
VANDEMAELE «‘One Day’ van David Nicholls. Er is ook een film van, maar mijn papa heeft gezegd dat die niet zo goed is. Ik weiger ’m dus te bekijken, want het boek is me te dierbaar. Elk hoofdstuk beschrijft één dag uit het leven van twee mensen die elkaar kennen: zo zie je hun relatie door de jaren heen evolueren. Mijn beste vriendin leest niet zo graag, maar zelfs zij heeft het op mijn aanraden in twee dagen uitgelezen. Ik was zo trots!»
HUMO Nu dan, Uma, tijd voor het eindspel: je favoriete onenightstand graag.
VANDEMAELE «In één van de gesprekken om mee te mogen met ‘De mol’ werd die vraag ook gesteld: toen heb ik Timothée Chalamet geantwoord. Waarop één van de vragenstellers meteen uitriep: ‘O, jij ook?’ Hij ziet er soms nog wat jong uit, en nogal mager en breekbaar, maar hij heeft een bepaalde flair, iets donkers ook met dat zwarte haar. Al kan hij toch niet tippen aan mijn eeuwige favoriet: Leonardo DiCaprio. Mijn Leootje! Als kind kreeg ik van mijn oma ooit voor mijn verjaardag een halsketting zoals Kate Winslet er eentje droeg in ‘Titanic’: ze had die bijeen gespaard via de Libelle. Zo content dat ik was! Je moet weten: ik heb ‘Titanic’ ooit vier keer op één dag gezien. En iedere keer moest ik even hard huilen omdat Jack dood was. ‘Maar Uma,’ vroeg mijn papa, ‘waarom pijnig je jezelf zo?’»
HUMO In zijn tijd als Humo-journalist stelde hij toch betere vragen.
VANDEMAELE (lacht) «Leonardo is mijn wildcard, Davy weet dat. Als ik hem ooit tegenkom en hij heeft goesting, dan mag het. Maar hoe groot is die kans? Ik zal nog eerder tegelijk kunnen drummen en zingen.»
Average Rob
YouTube-fenomeen Average Rob, tevens Belgisch kampioen stokpaardrijden, verschijnt in een T-shirt met de woorden ‘STOP WALKING, START DRINKING’ ten tonele. Geen loze woorden: nadat hij eerst de beentjes onder tafel heeft geschoven, bestelt hij subito presto een gemberbiertje on the rocks.
Average Rob «Gemberbier is echt nice. ’t Is lekker, en gember is ook nog eens goed voor mijn stem: die schreeuw ik altijd kapot wanneer ik op het podium sta (met Omdat Het Kan Soundsystem, red.). Ik drink ook constant gembertheetjes, en als ik in de cocktails vlieg, is het al gauw een Moscow Mule. Maar verder ben ik, qua alcohol, vooral een pilsdrinker.
»Pils is al een paar jaar op de terugweg, maar ik vind het de volksdrank bij uitstek. Het maakt niet uit of je arm of rijk bent, groot of klein: pils verbindt. En er is toch niks beters om de sfeer te bevorderen wanneer je met je maten aan het barbecueën bent?»
HUMO Wat eet je het liefst bij dat biertje?
AVERAGE ROB «Belgische gerechten. De Belgische eetcultuur, buiten witlof dan want dat lust ik niet, vind ik de beste van de wereld. Koffiekoeken als ontbijt, ’s middags een broodje americain of kip curry, ’s avonds stoofvlees of vol-au-vent met frieten: dat is het toch helemaal? In het buitenland beseffen ze dat nog niet goed, omdat we het te weinig promoten. Mochten ze hier in Brussel wat meer hun best doen, en niet alleen wafels en chocolade maar ook koffiekoeken en écht goeie frieten in de markt zetten, dan zou onze eetcultuur bij de vermaardste van de wereld horen.»
HUMO Magerder zou de wereld er niet op worden.
Average Rob «Maar ’t is zo lekker! Toegegeven, een jaar of vier geleden keek ik in de spiegel en zei ik: ‘Amai, jij hebt je echt laten gaan.’ Ik heb toen maar een personal trainer ingehuurd: twaalf kilo vermagerd in twee maanden! Die zijn er inmiddels bijna allemaal weer bij, maar goed.»
HUMO Hoe stel je je de hemel op aarde voor?
AVERAGE ROB «Ik woon in Hoeilaart, een groen dorp dicht bij het Zoniënwoud: daar kom ik perfect tot rust. Nog niet zo heel lang geleden wilde ik per se in een appartement in Brussel wonen. Toen ik mijn lief daar na veel moeite eindelijk van overtuigd had, zijn we eens op bezoek gegaan bij een vriendin van haar die in het centrum woont. Veertig minuten hebben we naar een parkeerplaats moeten zoeken! Ik dacht: no way dat ik hier ooit kom wonen. Zeker omdat ik de auto veel moet gebruiken voor mijn optredens. Nu ben ik eeuwig gelukkig dat ik die beslissing gemaakt heb. Brussel is een coole stad, maar ’t is me er echt te druk.»
HUMO Heb je ooit een periode meegemaakt die de hel op aarde benaderde?
AVERAGE ROB «Ik besef heel goed dat het niks is in vergelijking met iemand die net zijn ouders heeft verloren of terminaal is, maar ik heb het toch serieus lastig gehad tijdens de eerste maanden van de coronacrisis. Mijn wereld stortte zo’n beetje in, hè. Ik kon niet meer optreden, ik kon geen video’s meer maken voor Humo, ik kon eigenlijk helemaal niks meer. Al die prikkels die ineens wegvielen – ik voelde me als een junk die aan het afkicken was. Maar eigenlijk, achteraf bekeken, was corona een blessing in disguise. Juist doordat ik verplicht was om een stap achteruit te zetten, om alles eens van een afstandje te bekijken, heb ik beseft hoe gelukkig ik mezelf mag prijzen dat ik doe wat ik graag doe.»
HUMO Wat verschaft je geestelijk genot?
AVERAGE ROB «Muziek: voor mij is dat zowat het belangrijkste dat er bestaat. Het kan je op alle mogelijke manieren beïnvloeden: je kunt er blij en droevig van worden, het kan je motiveren, je laten beseffen dat je niet goed bezig bent, je meenemen naar een andere wereld.»
HUMO Ik hoor het al: je kent het repertoire van Metejoor vanbuiten.
AVERAGE ROB (lacht) «Wie ik echt waanzinnig goed vind, is Kanye West. Mensen associëren hem vaak met zijn controverses en zijn dwaze strapatsen, en vergeten dan voor het gemak dat hij een creatief genie is. De invloed die hij gehad heeft op fashion en muziek, en hoe videoclips gemaakt worden, is echt niet te onderschatten.»
HUMO Hou je ook van beeldende kunst?
AVERAGE ROB «Ik zou liegen als ik zeg dat ik er veel mee bezig ben, maar op citytrip bezoeken mijn vriendin en ik weleens een museum.»
HUMO Iets dat je is bijgebleven?
AVERAGE ROB «Euh… Ja: die ene schilder van die dieren met dunne pootjes.»
HUMO Dalí?
AVERAGE ROB «Ja! Sorry, ik kwam even niet op de naam. Die vind ik echt goed. En er zijn ook een paar Belgische kunstenaars die ik geweldig vind, zoals Kaws, Vexx en Rhymezlikedimez. En Musketon, de grafisch ontwerper. Die maakt vectortekeningen waar je tot 64.000 procent op kunt inzoomen: dan vind je allerlei easter eggs. Wanneer bijvoorbeeld ergens in de achtergrond een persoon de krant aan het lezen is, kun je door in te zoomen lezen wat erin staat.»
HUMO Ben je überhaupt een lezer?
AVERAGE ROB «Nee. Lezen verveelt me, ook al boeit het onderwerp me. Te snel afgeleid, hè. Ik ben nooit getest op ADHD, maar het zou me niet verbazen dat ik het heb: als ik de symptomen opzoek, vink ik bijna alle hokjes af. Dus nee, de enige boeken die ik ooit gelezen heb, waren de boeken die ik in het middelbaar moest bespreken.»
HUMO Welke boeken waren dat?
AVERAGE ROB «Het waren er drie, en ze gingen allemaal over de toekomst. ‘Farm’, euh…»
HUMO ‘Animal Farm’ van George Orwell?
AVERAGE ROB «Ja. En ‘Brave New World’, dat ik heel goed vond. En er was er nog eentje dat ging over een soort wereld die gehit werd door een soort van komeet die helemaal in as was opgevlogen, of zoiets.»
HUMO Wauw. Zou er nog een boekhandel open zijn?
AVERAGE ROB (grinnikt) «Ja, sorry voor de verwarde uitleg.»
HUMO Vertel eens: waar heeft de gemiddelde Robert Van Impe een hekel aan?
AVERAGE ROB «Aan de Belgische politiek. Die draait meer om populariteit dan om zaken verwezenlijken, heb ik de indruk. Serieus, ik heb soms echt het gevoel dat ik naar een televisieserie aan het kijken ben, met allemaal celebrity’s in de hoofdrollen. En intussen gaan we echt niet vooruit als land, om niet te zeggen dat we áchteruitgaan.
»En verder heb ik ook een hekel aan mensen die niet humble zijn, die uit de hoogte doen. Ik heb graag dat mensen menselijk blijven. Daarom heb ik mezelf ook Average Rob genoemd: ik ben een heel gemiddelde mens van 1 meter 69, die zich vooral niet beter wil voelen dan de rest.»
HUMO Wat is voor jou het hoogste lichamelijke genot?
AVERAGE ROB «Dan wordt het snel seksueel, hè? Al komt zwaar afzien ook in de buurt.»
HUMO O nee, gaan we ’t nu echt over dat vreselijke ‘Spartacus Run’ hebben?
AVERAGE ROB (lacht) «Neenee: ik heb pas een soort minitriatlon gedaan met Marten Van Riel: daar ben ik héél diep gegaan. Maar dat zit nu eenmaal in me: zelfs als ik gewoon wat ga fietsen, moet en zal ik er een tijdrit van maken.
»Tussen mijn 11de en mijn 14de heb ik nog op hoog niveau gezwommen: toen ging ik ook al graag in het rood. Op het moment zelf is het afschuwelijk, maar achteraf voel je je heerlijk.»
HUMO Wat voor zwemmer was je?
AVERAGE ROB «Een sprinter, klein en explosief. Ik ben een paar keer juniorenkampioen van Vlaams-Brabant geweest in de vlinderslag en de crawl, maar na een paar jaar ben ik er toch mee gestopt. Ik verveel me snel, en zwemmen is een mooie maar ook een saaie sport. Al was ik eerlijk gezegd ook niet groot genoeg om – wie weet – ooit de Olympische Spelen te halen. Je moet de Olympische zwemmers van tegenwoordig maar eens bekijken: allemaal een meter 90, met een perfect smalle taille en een gigantische armwijdte. Daar zou ik vreemd bij afsteken.»
HUMO In de gauwte nog: wie is je favoriete onenightstand?
AVERAGE ROB «Jennifer Lawrence, die actrice uit ‘The Hunger Games’. Een knappe vrouw, maar ze speelt haar looks niet uit. ’t Is geen poppemieke, hè? Volgens mij heeft ze ook een heel mooi karakter, al is dat misschien niet belangrijk voor een onenightstand. Of toch weer wel? Enfin, díé dus.»
HUMO Dank, we zijn er.
AVERAGE ROB «Zijn we er? Man, ik heb veel gepraat, mijn stem is er schor van.»
HUMO Nog een ginger beer dan maar?
AVERAGE ROB «Welja, waarom niet?»
