Tussen Hemel en Hel: Raoul Hedebouw, Joke Emmers en Blanche

Deze week in Tussen Hemel en Hel: de vrolijkste communist sinds Nikita Chroesjtsjov, de erotische avonturen van Jokahontas, en het soort geile gedachten dat men als leider van een politieke partij best in z’n hoofd houdt. Én een onvervalste liaison sans lendemain. Een quoi? Lees verder!

undefined

'Konijn. Pompoensoep. Stoemp met saucissen, stoofvlees met frieten… Mjam mjam!'

Raoul Hedebouw: ‘Leve de geus!’

Met de PS knock-out in de touwen hebben de Waalse marxisten van de PTB (‘Priorité de gauche!’) de wind dermate fors in de zeilen dat de touwen ervan kraken. Een mens, zeker wanneer die mens Raoul Hedebouw heet, begint dan al eens spontaan te jubelen van joie de vivre.

Raoul Hedebouw «Olala, ik ben content! Jawadde! Olalalalalala! Pas op, ik ben altijd content. Mordre la vie à pleines dents, er volle bak voor gaan: dat is mijn filosofie in het leven. Je leeft maar één keer, hè? Hoe ging die leuze ook weer van Robert en Bertrand, de stripfiguren? Tedju, ik ben het vergeten. Maar als puber zei ik dat dus altijd, omdat ik zo in het leven stond. Ah ja!»

HUMO Stel: u mag uw hoogstpersoonlijke hemel op aarde ontwerpen. Hoe zou die er dan uitzien?

Hedebouw «Le paradis, quoi? Geen oorlog meer. Give peace a chance, zou ik zeggen, in plaats van al dat gedoe met dollars en petroleum en zo, en waar er nog al niet oorlog om wordt gevoerd. ’t Is toch waar? Én een dertigurenweek, natuurlijk. Zodat iedereen veel tijd heeft om te feesten, en om te lachen met vrienden, en om te gaan zwemmen met het gezin. Vooral dat feesten vind ik een belangrijk punt. Samenzitten aan lange tafels met vrienden en familie en al de kinderen, en zo nu en dan een fijn muziekoptreden: de max.»

HUMO Wie mag komen optreden?

Hedebouw «Bruce Springsteen (lacht). Ofwel HK Et Les Saltimbanks, Franstalige wereldmuziek. Ça c’est de l’ambiance, hein?»

HUMO In een vorig leven bent u nog deejay geweest.

Hedebouw «Jaja, samen met mijn kameraad Alberto: wij waren DJ Rayoul en DJ Bébert, en we traden op in heel het land. Om de avond te lanceren draaiden we steevast ‘You’re the First, the Last, My Everything’ van Barry White: daarmee wisten we het ijs wel te breken. En in de loop van de avond zetten we ook gegarandeerd de ‘Grease’-megamix op, omdat we er een hele choreografie op hadden vanbuiten geleerd – je weet wel, je maakt dan zo’n grote L met je armen, en zo. ‘Tell me more! Tell me more! Did you get very far?’ (lacht) Ambiance!»

HUMO Danst u nu nog weleens?

Hedebouw «Als ik naar optredens ga, ja. Of naar festivals, zoals Esperanzah! in Floreffe en ‘ons’ festival aan de zee, ManiFiesta (georganiseerd door Geneeskunde voor het Volk, red.). Al is dansen een groot woord. Ik ben van de generatie van de pogoërs, hè? De beste groep aller tijden, dat is voor mij nog altijd Rage Against The Machine.»

HUMO Wat is voor u het hoogste lichamelijke genot?

Hedebouw «Ah, seks hebben, natuurlijk. Dat is gewoon fijn. En af en toe eens gaan sporten. Ik ga regelmatig joggen: de eerste tien minuten zie je af, maar daarna is het zalig. Doe je dat ’s ochtends, dan voel je je heel de namiddag goed. Geniaal gewoon! En lekker eten, hè. Olala!»

HUMO Wat eet u het liefst?

Hedebouw «Belgische kost. Ik ben daarmee opgegroeid, zie je. Je weet: mijn mama komt uit Hasselt en mijn papa uit Ruddervoorde, en ons méméke in Ruddervoorde kon heel goed Vlaamse kost koken: konijn, pompoensoep, gehaktballetjes, stoemp met saucissen, stoofvlees met frieten… Mjam mjam mjam mjam! Ik eet dat soort kost nog altijd het liefst, bij voorkeur met een speciaal biertje erbij, een goei Chouffeke of een St. Bernardus. Altijd wel opletten om niet te veel te drinken, natuurlijk.»

HUMO Kookt u zelf weleens?

Hedebouw «Toch twee of drie keer per week, ja. Ik leer alles van Jeroen Meus, want ik kijk heel vaak naar ‘Dagelijkse kost’.»

HUMO Wat is uw chef-d’oeuvre?

Hedebouw «Karbonades à la Chouffe! Mjáááám! Pas op, je hebt er de tijd voor nodig, want het moet zeker vijf uur pruttelen. Maar ik maak dat weleens in het weekend, wanneer er ’s avonds vrienden komen eten. Je begint er ’s middags aan met een aperitiefje, en tegen dat de vrienden arriveren, zijn zowel de karbonades als de Raoul goed gekookt. Hahahaha!»

HUMO Bent u een kunstliefhebber?

Hedebouw «Zeker. Cultuur, dat is voor mij van het grootste belang. Ik lees vooral graag. Literatuur is iets fantastisch, omdat je zelf een idee kunt vormen van wat de auteur probeert te beschrijven. Elk van de ik-weet-niet-hoeveel boeken van Tom Lanoye is voor mij een chemin du coeur, maar vooral ‘Sprakeloos’ heeft me laten huilen en lachen tegelijk. Dat kan alleen de literatuur, hè? En ik ben nu opnieuw ‘Tijl Uilenspiegel’ aan het lezen, van Charles de Coster: da’s gewoon de max. Leve de geus! Leve de geus! (lacht) Ik lees graag biografieën – een paar maanden geleden nog heb ik die van Nelson Mandela gelezen – maar spijtig genoeg ontbreekt me meestal de tijd om er wat dieper op te kunnen ingaan.»

HUMO Hier met die dertigurenweek!

Hedebouw (lacht luid) «Dát wil ik zeggen.»

HUMO Wat is voor u de hel op aarde?

Hedebouw «Een egoïstische maatschappij, waar iedereen ongelukkig is in zijn eigen huisje, en zit te zagen en te klagen over de buren. Ik ben bioloog van opleiding: ik zie de mens als een sociaal wezen. Wij zijn dieren die het nodig hebben om met elkaar om te gaan, om met elkaar te praten, om elkaar te helpen. Een kille maatschappij die alleen maar om geld draait, om competitie en concurrentie, om winst óm de winst, dat is het gewoon niet. Ik denk echt dat de meeste mensen allang gelukkig zijn als ze een job hebben en behoorlijk hun geld kunnen verdienen, zonder meer. Maar als je ziet dat er vandaag mensen zijn zoals de familie De Spoelberch, de grootste aandeelhouders van AB InBev, die zesendertig miljard op hun bankrekening hebben staan – zes-en-dertig miljard! Alsjeblieft zeg, waar gaan we naar toe? En dat terwijl zoveel Belgen tegenwoordig amper kunnen rondkomen. Probeer maar eens een gezin te onderhouden met 900 euro in de maand, hè?»

HUMO Waar heeft u nog meer een hekel aan?

Hedebouw «Aan mensen die voorsteken in de file, of aan de kassa in de supermarkt. Ho ho ho! Nee nee nee! Iedereen wachten op zijn beurt, zeg ik dan.»

HUMO Ik veronderstel dat u zich ook een punthoofd ergert aan het betere zakkenvullen van uw socialistische broeders en zusters van de PS?

Hedebouw «Dat is degoutant, hè. Ik vind het op zich al crazy dat die mensen tien- à vijftienduizend euro per maand verdienen, vijf tot tien keer meer dan de gemiddelde Belg. En als je dan nog verneemt dat ze geld gaan halen bij de daklozen, dat is gewoon misselijkmakend. En het heeft ook niks komma niks met het linkse gedachtegoed te maken. De hoogste tijd dat we dat allemaal eens aan de kant schuiven, en dat er weer eens een échte linkse partij op de voorgrond treedt. Wij gaan er alleszins volle bak aan werken om van de volgende verkiezingen een historisch moment te maken. Ik krijg meer en meer respons vanuit Wallonië, Brussel en Vlaanderen: de mensen snakken naar verandering. Alles moet anders!»

HUMO Leve de geus!

Hedebouw «C’est ça (lacht). Leve de geus.»

HUMO Ergert uw naaste omgeving zich ook weleens aan u?

Hedebouw «Ik denk het wel, ja. Als ik onder stress sta, dan kan ik me weleens als een fonceur gedragen, een doordrammer. Voor mijn ploeg is dat niet altijd even gemakkelijk, al weten ze inmiddels wel dat ze me daar op zulke momenten gerust over mogen aanspreken: ‘Raoul, steek je kop eens in de frigo.’ Maar ik heb nu eenmaal van nature veel adrenaline, zie je. Dat heeft z’n goeie kanten, maar ook z’n slechte.

»A propos, toen ik op 1 mei met een mes in mijn been gestoken werd, was het ook door de adrenaline dat ik op het eerste moment niks voelde: dat heeft de dokter me achteraf uitgelegd. Maar ’t was wel even schrikken, moet ik zeggen. De bedoeling is om in het vervolg toch wat kameraden rond mij te hebben telkens wanneer ik het publiek toespreek. Niet dat je je daar al te veel bij moet voorstellen: het is voor mij echt geen optie om, à la de Amerikaanse president, honderd man security rond me te hebben zwermen. Ik wil contact blijven houden met de mensen. Nemen ze dat weg, dan droog ik uit als een plantje dat geen water krijgt.»

HUMO Hoe zeg je ‘klap op de vuurpijl’ in het Frans? Enfin, doet er niet toe: wie is uw favoriete onenightstand?

Hedebouw «Ola! Mijn favoriete onenightstand? Goeie vraag, zeg. Wacht, laat me eens nadenken. Ha ja: Rachel uit ‘Friends’, hoe heet ze ook weer? Jennifer Aniston. Olala, dat is klasse, hè? Jennifer Aniston is bij mij zeker twintig jaar lang een hot topic geweest, om het zo maar te zeggen. Hahaha!»

HUMO Kies ook eens iemand dichter bij de deur?

Hedebouw «Nee, dat mag ik uit professioneel oogpunt echt niet doen. Zulke gedachten hou je als leider van een politieke partij best in je hoofd. Maar weet je wie ik als kind altijd erg aantrekkelijk heb gevonden? Smurfin! Pas op, niet op lichamelijk vlak of zo – daar dacht ik toen nog niet aan.»

HUMO Toch opvallend dat een rooie rakker zoals u voor een blauwe dame kiest.

Hedebouw (lacht luid) «Ik was een kind: ik wist nog niet beter.»

undefined

Joke Emmers: ‘Eminem hielp me door mijn puberteit’

Zou actrice Joke Emmers, bij das grosse Publikum bekend van ‘Den elfde van den elfde’, ‘Callboys’ en ‘Beau Séjour’, werkelijk zo zinderend gelukkig zijn als ze er op het eerste gezicht uitziet? Of, euh, acteert ze het maar?

Joke Emmers «Neenee, ik ben echt gelukkig. O, zo fijn om dat te kunnen zeggen! Ik denk ook, om in het thema van dit interview te blijven, dat mijn huidige job voor mij de hemel op aarde is. Serieus, ik wil nooit meer iets anders doen dan acteren. ’t Is een heel afwisselende job waarin je telkens andere mensen leert kennen en altijd weer nieuwe uitdagingen aangaat: echt iets voor mij.»

HUMO Is er een periode in je leven geweest waarin je beduidend minder goed in je vel zat?

Emmers «Bwa, in mijn puberteit misschien een beetje. Maar da’s normaal, hè.»

HUMO Je bent een aantrekkelijke jongedame, maar niet meteen een model.

Emmers «Nee, haha, dat mag je wel zeggen.»

HUMO Had je daar destijds complexen over?

Emmers «Een beetje wel, ja. Als puber wilde ik natuurlijk mager zijn, net als alle andere pubers. Alleen: ik at en dronk veel te graag (lacht). Maar op de toneelschool heb ik mezelf helemaal leren te accepteren, wat je ook móét doen om als actrice op een podium te kunnen staan: anders kun je geen gevoelens overbrengen op een publiek. Voor mijn job is het trouwens geen nadeel dat ik er wat mollig uitzie: ik krijg kansen die veel andere actrices niet krijgen. ‘Houden zo,’ denk ik dan. Al waak ik er wel voor dat ik niet ineens twintig kilo aankom.»

HUMO Wat is het lekkerste dat je ooit gegeten hebt?

Emmers «Mijn peettante is met een Schot getrouwd en woont in Oban, een havenstadje aan de westkust van Schotland. Toen ik er tien jaar geleden voor het eerst logeerde, nam ze me mee naar Kerrera, een prachtig, groen eiland in de buurt. Daar heb ik gegrilde sint-jakobsschelpen gegeten: on-ge-loof-lijk lekker vond ik het, terwijl ik eigenlijk niet eens zo’n grote liefhebber ben van vis en zeevruchten.»

HUMO Een aanrader, Kerrera?

Emmers «O, absoluut. Op het hele eiland staan maar vijf huizen of zo, en de enige auto’s die erop mogen, zijn die van de bewoners. Je kunt een prachtige wandeling maken langs de kustlijn tot aan de baai: er staat daar een kasteelruïne – ik ben gefascineerd door kastelen – en je hoort er geen geluiden buiten het geblaat van schapen, het gefluit van vogels en het ruisen van de zee. Nu ik er zo over nadenk: dát is mijn hemel op aarde.»

HUMO Hou je van kunst?

Emmers «Ja. Maar meer van muziek en theater dan van beeldende kunst.»

HUMO Je hart ligt bij het theater, hè?

Emmers «Klopt.»

HUMO Hoe en wanneer is die liefde ontstaan?

Emmers «Toen ik nog een jonge tiener was. Mijn oudere zus volgde na de schooluren dictie, en aangezien ik alles deed wat mijn oudere zus deed, moest en zou ik ook op dictie. Ook al had ik het al druk genoeg: ik zwom drie uur per week, ik deed aan ballet, ik speelde saxofoon, ik zat bij de scouts en bij Imago Tijl, de dansgroep van de middelbare school in Neerpelt – jou welbekend, want je hebt op dezelfde school gezeten. Én ik was misdienaar, haha.

»Maar goed, boven op al die bezigheden ben ik dus ook nog eens dictie gaan volgen. Eén van de drie vakken waaruit die opleiding bestond, was theater: dat kregen we van een docente die ik nu nog altijd dankbaar ben, An Melis. Zij heeft het vuur echt in me aangewakkerd, onder meer door ons mee te nemen naar voorstellingen. Ik herinner me nog ‘Tijl van Limburg’ van De Queeste, de eerste locatievoorstelling die ik ooit gezien heb. Zo’n prachtige setting!»

HUMO Je houdt van muziek, zeg je. Welke muziek?

Emmers «Da’s breed. Op Werchter heb ik bijvoorbeeld Coely en Arcade Fire leren kennen: ik werd echt omvergeblazen. Linkin Park was dan weer een tegenvaller, hoewel ik in mijn puberteit een grote fan was – ik vond ze bijna net zo goed als mijn grote idool Eminem. Ik was dan ook zwaar aangedaan door de dood van Chester, de zanger. Waanzinnig om te vernemen dat hij zelfmoord gepleegd heeft omdat hij zwaar depressief was: hij stond daar een show te geven voor 50.000 man zonder dat iemand iets door had. Zes kinderen laat hij achter: erg, hoor.»

HUMO Lees je graag?

Emmers «Ja, maar traag. Ik ben nu al anderhalve maand bezig in ‘La superba’ van Ilja Leonard Pfeiffer, omdat we dat gaan spelen met Toneelgroep Maastricht, en zit nog niet in de helft. Ik blijf niettemin boeken kopen: iedere keer wanneer ik van de Kringwinkel kom, heb ik er weer minstens vijf bij.»

HUMO Wat is het beste boek dat je ooit gelezen hebt?

Emmers «‘Een hartverscheurend verhaal van duizelingwekkende genialiteit’ van Dave Eggers. En ik ben ook altijd heel erg onder de indruk geweest van ‘Brieven aan een jonge dichter’ van Rilke, een dun boekje dat ik drie jaar geleden gekocht heb en sindsdien elk jaar herlees. Er staan zinnen in waar ik telkens heel lang over kan nadenken – over liefde, en over eenzaamheid, en over het kunstenaarschap en zo. Zo schrijft hij ergens dat je je als kunstenaar niks moet aantrekken van recensies: ‘Alleen liefde kan de kunst recht doen wedervaren.’ Daar ben ik het wel mee eens.»

HUMO Recensies zijn niet aan jou besteed?

Emmers «Ik heb er alleszins veel moeite mee. Waarom kunnen we niet samenwerken in plaats van altijd maar dat neersabelen? In Nederland is er een journalist, Loek Zonneveld van De Groene Amsterdammer: als hij naar een opvoering gaat kijken en hij vindt het niet goed, dan gaat-ie nog eens kijken. Vindt hij het dan nog altijd niks, dan schrijft-ie er gewoon niet over. Zoiets vind ik veel rechtvaardiger. Want een recensie en het aantal sterren dat erboven staat, bepaalt toch voor een groot deel hoeveel mensen er naar een voorstelling gaan. Terwijl het maar om de mening van één persoon gaat.

»O, ik moet nu ineens denken aan een negatieve recensie die ik ergens las van het optreden van Alt-J op Werchter. Ik vroeg me echt af of die recensent wel hetzelfde optreden had gezien – voor mij was dat dus een gewéldig optreden!»

HUMO Waar erger je je nog meer aan, buiten negatieve recensies?

Emmers «Aan mezelf (lacht). ’t Is te zeggen: ik erger me aan mensen die hun beloftes niet nakomen, maar ik ben dus zélf zo iemand. Het gebeurt helaas veel te vaak dat ik een vriend of vriendin beloof om langs te komen, en op het laatste moment afzeg omdat er iets tussenkomt. Af en toe is het op werkvlak ook erg lastig om te kiezen tussen verschillende projecten. Zo zit ik nu in een voorstelling die ‘Indiaan’ heet – mijn bijnaam in de groep is Jokahontas – terwijl ik eigenlijk bevestigd had voor ‘Pinkpop’ met Toneelgroep Maastricht, een stuk over het bekende popfestival. Maar in ‘Pinkpop’ zou ik enkel mogen acteren, terwijl ik voor ‘Indiaan’ ook mocht meeschrijven aan het scenario, en mijn eigen rol mocht uitwerken. Dus ja: ik heb ‘Pinkpop’ afgezegd – ’t voelt nog altijd als hoogverraad.»

HUMO Wat is voor jou het hoogste lichamelijke genot?

Emmers «Cava drinken! Dit klinkt nu echt alsof ik een alcoholverslaving heb, maar ik vind de sensatie van bubbels in mijn mond iets fantastisch, zeker bij lekkere cava.»

HUMO Hoe hoog scoort seks?

Emmers «Ja, hoog, hè. Al vind ik het flirten, het verleiden en verleid worden, zelfs nog leuker.»

HUMO Kom maar op dan met die favoriete onenightstand.

Emmers «Eminem! Hij heeft me door mijn puberteit heen geholpen, en zijn muziek vind ik nog altijd echt fenomenaal. Al ben ik lichamelijk gezien eerder aangetrokken door Yohan Blake, de Jamaicaanse sprinter. Qua lenigheid en kracht en uithoudingsvermogen zit het bij hem wel snor, denk ik. Als ik alleen maar denk aan wat er in één nacht met hem allemaal zou kunnen gebeuren: holala (lacht)!

»Maar jij wil ook nog een binnenlandse onenightstand, hè?»

HUMO Als je aandringt.

Emmers «Op Werchter zag ik J. Bernardt spelen – da’s de artiestennaam van Jinthe Deprez van Balthazar. Ik dacht meteen: ‘hij’ (lacht). Woest aantrekkelijk vond ik ’m op dat podium, en zijn muziek vond ik ook nog eens geweldig. Op het gevaar af dat mijn mama dit leest en denkt: ‘Oeioei, wat spookt ons Joke toch allemaal uit daar in Antwerpen?’: hij mag van mij altijd eens langskomen.»

undefined

Blanche ‘Morsen op leuke jongens’

Of wij soms leraar zijn, en zonet een mondeling examen Frans hebben afgenomen? ‘Nee,’ antwoorden we de nieuwsgierige stamgast die ons vanaf zijn toogkruk aanspreekt wanneer ons interview met Ellie ‘Blanche’ Delvaux erop zit. ‘Eigenlijk was het omgekeerd.’

Blanche (bestudeert de drankenkaart) «Wat is ‘rozenbottel’ in het Frans?»

HUMO Euhm… Geen idee.

Blanche «Heeft het iets met rozen te maken?»

HUMO Vast wel.

Blanche «Doe mij dan maar een rozenbottelthee. Ik ben gék op alles wat van rozenblaadjes gemaakt is: rozensiroop en rozenlimonade en zo. Ken je lokum (Turks fruit, red.) à la rose? Dat is mijn favoriete snoepgoed.»

HUMO Suikerverslaafd, ma chère?

Blanche «Zo’n beetje wel, ja (lacht). Ook wanneer ik iets alcoholisch drink, moet het voor mij zo gesuikerd mogelijk zijn, om de smaak van alcohol te verdoezelen. Mijn lievelingsdrankje is Pisang Ambon met sinaasappelsap: superzoet, maar wel lekker.»

HUMO Vertel me eens: wat was de gelukkigste periode uit je leven, en wat de minst gelukkige?

Blanche «De gelukkigste periode uit mijn leven waren de zeven maanden dat ik samen was met mijn vriendje. Het enige dat me echt gelukkig kan maken, is liefde. Ben ik ongelukkig, dan heeft dat ook bijna altijd te maken met histoires de coeur. De slechtste periode in mijn leven was dan ook toen onze relatie op de klippen liep, nu alweer bijna drie jaar geleden.

»Maar als ik er één moment moet uitpikken waarop ik het allergelukkigst was, dan denk ik toch terug aan die keer, twee zomers geleden, dat ik met de scouts drie weken lang op vakantie was in Israël. Heerlijk was dat: ’t was de hele tijd mooi weer, we bezochten de prachtigste locaties, en we amuseerden ons rot zonder dat we aan wat dan ook hoefden te denken.»

HUMO Was die ervaring dan nog mooier dan je deelname aan het Eurovisiesongfestvival, in mei van dit jaar?

Blanche «Ja. Het Songfestival was uiteraard een ongelooflijk intense ervaring, maar ’t was nu ook weer niet zo dat ik die twee weken in Kiev constant stralend van geluk heb rondgelopen. Ik zat daar gescheiden van mijn vrienden en mijn familie en ik moest een uitgestippeld parcours volgen, met al die interviews en repetities en zo. De stress nam ook toe naarmate de halve finale naderde, zeker nadat ik op het internet al die kritiek had gelezen over mijn witte jurk, en ik uiteindelijk toch maar besloot om een zwarte aan te doen. Allemaal niet zo plezierig.»

HUMO Toen je daar op dat podium stond voor duizenden mensen in de zaal en 180 miljoen kijkers thuis, dat moet toch een geweldige boost hebben gegeven?

Blanche «Dat wel, ja. Maar het allermooiste moment vond ik toch nog de eerste repetitie op het podium. Ik was al maanden naar het Songfestival aan het toeleven, maar tot dan toe kon ik me enkel in mijn hoofd een voorstelling maken van hoe het daar zou zijn. En dan ineens mocht ik in de jeans en de baskets die ik normaal gezien voor school aandoe over dat prachtige podium stappen, dat eigenlijk één gigantisch beeldscherm was. Heel indrukwekkend allemaal.

»Wel gek: als ik nu terugdenk aan het Songfestival, dan is het alsof het simpelweg niet gebeurd is. Net omdat het zich allemaal mijlenver van mijn gewone leven afspeelde, letterlijk maar vooral figuurlijk, was het een moment dat buiten de tijd leek te staan.»

HUMO Droom eens weg: hoe zou je het liefst willen dat het vervolg van je muzikale carrière eruitziet?

Blanche «Ik droom ervan om nummers te maken die echt bij me passen, die voor de volle honderd procent vertegenwoordigen wie ik ben. En op mijn concerten wil ik het publiek iets speciaals bieden, iets betoverends. Het is me weleens overkomen dat ik naar een concert ging en echt álles vergat. Dat er enkel nog de muziek was, alsof het zich allemaal buiten de werkelijkheid afspeelde. De laatste keer dat ik dat heb meegemaakt, was bij een optreden van London Grammar in een kerk in Antwerpen – een showcase voor Studio Brussel. Een ongelooflijke, bijna niet te beschrijven ervaring was dat, die me deed duizelen. Dat wil ik dus ook, dat de mensen die naar mijn optreden komen een andere wereld betreden.»

HUMO Ben je nu voltijds artiest? Of studeer je nog?

Blanche «Het komende schooljaar studeer ik niet: ik neem één jaar pauze om een album op te nemen, en om pianolessen en toneellessen te volgen. Maar daarna wil ik wel naar de universiteit.»

HUMO Om wat te gaan volgen?

Blanche «Weet ik nog niet. Ik twijfel tussen menswetenschappen, psychologie, geschiedenis en design. Ofwel film: ik zou dolgraag ooit in de filmwereld belanden.

»Eigenlijk weet ik er niet veel van, hoor: ik ken amper namen van beroemde acteurs, en de meeste klassieke films heb ik nog niet gezien. Maar ik heb wel veel verbeelding, en dat lijkt me het belangrijkste wanneer je films wilt maken. Enfin, eigenlijk zou ik nog liever videoclips in elkaar zetten: mooie beelden, kleuren en landschappen zoeken, en een goed scenario schrijven.»

HUMO Hou je van kunst?

Blanche «Schilderijen en zo? Daar ken ik nog minder van dan van films (lacht). Dat schilderij daar (wijst naar een reproductie van Matisse), daar hou ik niet van. En dat daar (wijst naar een reproductie van Ensor) ook niet. Maar een tijdje terug ben ik op het Koningsplein in Brussel naar een poparttentoonstelling geweest: dat vond ik de moeite. Er hingen daar enkele werken van een kunstenaar die ik echt super vond: Roy Lichtenstein.»

HUMO Lees je graag?

Blanche «Als klein meisje heb ik veel gelezen, maar nu lees ik helemaal niks meer. Er zijn ook zo ongelooflijk veel boeken: welk moet ik in ’s hemelsnaam kiezen? Liever dan een boek open te slaan, kijk ik naar series op Netflix. Mijn favoriete serie van het moment is ‘Sense8’, een sciencefictionreeks over acht mensen die mekaar niet kennen, maar opeens telepathisch met elkaar verbonden zijn. ‘Game of Thrones’ heb ik onlangs ook proberen te bekijken, omdat iedereen me zei dat het super is, maar voor mij was het allemaal veel te ingewikkeld – ik begreep er geen snars van, wat me een beetje ergerde.»

HUMO Waar erger je je nog meer aan in het leven?

Blanche (lacht, en kijkt tersluiks naar een man die op het terras een sigaar aan het roken is) «Aan sigarenrook. Degoutant, vind ik. En verder erger ik me ook aan mensen die niet eerlijk zijn tegenover zichzelf, en daardoor ook niet tegenover anderen. Mensen die zich anders proberen voor te doen dan ze zijn, en te hard beginnen te lachen of de hele tijd overdreven verhalen zitten te vertellen. Ik voel zoiets nogal snel aan, en ik kan er me behoorlijk aan storen. Niet dat ik die mensen haat: ik besef dat zíj het zijn die een probleem hebben.

»En weet je waar ik ook echt een hekel aan heb? Wanneer mensen me vragen om eens een stukje te zingen, op café of zo. O, dat is zo vervelend! En je bent altijd de flauwerik wanneer je dat dan niet wilt doen, hè?

»En verder vind ik het ook vreselijk om in het bijzijn van iemand die ik leuk vind, een jongen bijvoorbeeld, te eten. Vooral wanneer ik tegenover hem zit. Ik weet niet hoe het komt, maar ik mors dan altijd op mezelf en op die jongen, en er komt van alles uit mijn mond gevlogen tijdens het praten (lacht). Heel gênant.»

HUMO Wat is voor jou het hoogste lichamelijke genot?

Blanche «Massages! Backstage op het Songfestival kon je je gratis laten masseren: hemels was dat. Al waren de mensen van de make-up er minder blij mee: één keer was de helft van mijn schmink op de massagetafel achtergebleven.

» (Blinkende oogjes) Ah! Hoor je het nummer dat ze nu op de radio spelen? ‘Sign of the Times’ van Harry Styles! Ben ik gek op.»

HUMO Op Harry Styles of op het nummer?

Blanche «Op beide (lacht).»

HUMO Je weet dat ik je nog naar je favoriete liaison sans lendemain dien te vragen?

Blanche «Ja, ze hebben het me daarnet gezegd. (Ziet mijn vragende blik) Harry Styles? Zeker! Als kind was ik een grote fan van One Direction; de muren van mijn slaapkamer waren letterlijk van boven tot onder bedekt met posters van die jongens. Harry heb ik altijd de leukste van de vijf gevonden: zijn stijl, zijn uitstraling, zijn stem.

»Maar daarnet, toen ik naar hier kwam gewandeld, heb ik even over die onenightstands nagedacht, en ik ben ook uitgekomen bij twee acteurs uit ‘The Vampire Diaries’: Ian Somerhalder en Paul Wesley, die in de serie broers zijn. En bij de acteur die Clay Jensen speelt in ‘13 Reasons Why’ (Dylan Minnette, red.). Très chouette.»

HUMO We zijn er, Ellie. Hoe vind je je rozenbottelthee, en hoe vind je mijn Frans?

Blanche (lacht) «Allebei pas mal du tout.»