Tussen Hemel & Hel: Annelies Moons'Geef mij maar seks in de openlucht, dan zit je achteraf niet met vuile lakens'

Wanneer Annelies Moons (25), presentatrice van het breed-culturele Radio 1-programma ‘Monschau’, ons oppikt aan het station van Leuven, schalt Marvin Gaye’s ‘Let’s Get It On’ door de speakers van haar aangenaam rommelige Audi. Voor het eerst deze zomer hebben we het gevoel dat het daadwerkelijk zomer is.

Niet dat de plicht daarom minder luid roept: onder het genot van een geuze en een roséwijn, en daarna nog een geuze en een roséwijn, plus een portie kaas en droge worst voor de kleine honger (zie onkostennota), moeten we het met Annelies Moons hebben over haar idee van de hemel op aarde. It’s a dirty job, but someone’s got to do it.

Annelies Moons «De hemel op aarde, ik heb het gevoel dat ik die nu beleef. Op mijn werk loopt alles gesmeerd, ik heb pas een huis gekocht in Korbeek-Dijle, en sinds een half jaar heb ik een lief: de man achter Stoomboot (Nederlandstalige band, red.). Ik heb hem leren kennen toen hij een huiskamerconcert gaf hier in Leuven.»

HUMO Handig voor hem om een voet tussen de deur te hebben bij Radio 1.

Moons «Ja, maar op de redactie hebben we afgesproken dat ik tijdens de playlistvergadering mijn mening niet zal geven wanneer eind dit jaar zijn nieuwe plaat uitkomt (lacht). Ook niet meer dan normaal: ik ben betrokken partij.

»Maar over de hemel op aarde gesproken: dat ik nu een vast contract heb bij Radio 1, is voor mij iets om intens gelukkig van te worden. Jarenlang heb ik hard gewerkt bij Radio Scorpio, en ook even bij Studio Brussel: ’t zou me een heel triest gevoel hebben gegeven als mijn radiocarrière ondanks alles gestrand was. Ik denk dat ik dan een jazzcafé was begonnen, want ik houd van jazz. Ofwel een croque-monsieurrestaurant, want croque-monsieurs zijn voor mij het culinaire summum (lacht).»

undefined

'Croque-monsieurs zijn voor mij het culinaire summum'

HUMO Eet je graag?

Moons «Ik ben een gourmand, ja. En koken doe ik ook met veel plezier. Ik vind het vooral leuk om voor veel mensen te koken.»

HUMO Wat is de specialiteit des huizes?

Moons «Lasagne.

»Ik ben begonnen met koken op mijn 12de. Mijn ouders waren toen juist gescheiden, en ik zat telkens om de beurt een week bij mijn vader en een week bij mijn moeder. Mijn vader kon praktisch niet koken, en dus heb ik mezelf maar een aantal bereidingen aangeleerd, waaronder die lasagne. ’t Is altijd een héél populair gerecht geweest bij mijn vrienden, en ook bij mijn gastgezin in Amerika – tussen mijn middelbare en mijn hogere studies heb ik een jaar in Oklahoma gewoond. Daar heb ik ook sweet and sour chicken leren maken: gepaneerde kip met een plakkerige bruine saus.»

HUMO Wat bezorgt je geestelijk genot?

Moons «Tijdens de werkuren ben ik heel veel met taal en met woorden bezig, dus ik vind het weleens verhelderend om na de uren met mijn handen bezig te zijn. Ik ben nu volop in mijn nieuwe huis aan het werken, en wat ik echt fantastisch vind, is om een groot stuk behangpapier in één keer van de muur te trekken. ’t Geeft ongeveer hetzelfde bevredigende gevoel als wanneer je een sinaasappel in één tijd schilt. En als ik me niet zo goed voel, zet ik me ook graag aan het poetsen of opruimen, om orde te creëren – ik heb graag dat de dingen helder en proper zijn. Een deur poetsen die al vijf jaar niet meer is gepoetst: heerlijk om te zien hoe dat water bruin wordt.

»Weet je waar ik gelukkig van word? Er komen de laatste tijd veel vaklui in mijn huis, zoals de loodgieter en de Telenet-installateur. Je voelt dat die mensen een basisinteractie hebben met de klanten die ze bezoeken, een vast repertoire van beleefdheidsfrasen waaruit ze plukken. Ik vind het heerlijk om dat te doorbreken, door iets grappigs te zeggen of hen een koffie aan te bieden of zo. Toen ik net terugkwam van dat jaar in Amerika, heb ik mezelf bewust geforceerd om vriendelijk en hartelijk te zijn tegenover onbekenden – in Amerika doet praktisch iedereen dat – maar inmiddels is het een automatisme geworden. En ik kan er een hele dag vrolijk van zijn wanneer die loodgieter of Telenet-installateur, of voor mijn part een caissière of een postbode, oprecht vriendelijk terug is. De hel op aarde – want ik heb daar gisterenavond over zitten nadenken – is voor mij dan ook een plek waar niemand oprecht vriendelijk is; waar iedereen tegen iedereen botst, letterlijk en figuurlijk.»

Met baard en gitaar

HUMO Ik las dat je een fan bent van de Britse comédienne Miranda Hart.

Moons «O, ik vind haar hilarisch! Inmiddels heb ik wel zo’n beetje alles gezien wat ze gemaakt heeft, dus ik ken haar vaste mopjes wel: dat ze onhandig is, dat ze slecht is met mannen, dat ze het woord ‘seks’ niet durft uit te spreken. Maar ik blijf erom lachen, zeker wanneer ik me niet goed voel en behoefte heb aan iets lichts en amusants. Wat ik heel troostend vind, is dat ze laat zien dat iedereen zich wel eens out of place voelt: zich niet thuis voelt in z’n lichaam of op de plek waar hij is.»

HUMO Is dat herkenbaar?

Moons «Soms, ja. Ik herinner me die aflevering van ‘Miranda’ waarin ze tegen haar vrienden zegt dat ze naar Thailand gaat, maar eigenlijk in het geniep een kamer betrekt in een hotel om de hoek. Voor mij is dat wel herkenbaar, want ik haat het dat je tegenwoordig precies op wereldreis móét willen wanneer je jong bent, om er op Facebook en dergelijke over te kunnen pochen.»

HUMO Jij wilt niet op wereldreis?

Moons «Misschien in de toekomst, maar nu hoeft het voor mij echt nog niet. Tijdens het jaar kom ik al zo vaak uit mijn comfortzone, ik heb geen zin om dat in mijn vakantie ook nog eens te doen. Ik trek liever naar een plek die ik ken, die me vertrouwd is. Het huisje van mijn grootmoeder in de Provence, bijvoorbeeld, of het appartement van mijn vader in Spanje. Ik ga deze zomer zeker weer een weekje naar de Provence, om er twaalf boeken te lezen, wat muziek te beluisteren en ’s avonds wat naar films te kijken.»

HUMO Welke twaalf boeken liggen klaar?

Moons «Ik had een lijstje moeten meenemen, want ik kan ze me niet allemaal herinneren. Maar uit het hoofd: ‘How To Be a Woman’ van Caitlin Moran, een boek dat me werd aangeraden door een luisteraar die vaak mailt met dat soort tips. En ‘The Secret Diary of Adrian Mole’ van Sue Townsend; die wil ik al heel lang eens lezen. En ‘Things the Grandchildren Should Know’ van Mark Oliver Everett, de zanger van Eels, wil ik nog eens herlezen. Ik had dat boek gekocht voor de verjaardag van mijn vriend, en toen ik hem er hardop mee hoorde lachen, dacht ik: ik ga het zelf ook nog eens lezen.»

HUMO Wat is voor jou het hoogste lichamelijke genot?

Moons «Ik weet dat het de gewoonte is om hier ‘seks’ te antwoorden, maar weet je wat ik ook echt fantastisch vind? ’s Nachts wakker worden, en eerst even denken: ‘Shit, het is halfzeven, ik moet opstaan’, maar dan op je klok kijken en zien dat het nog maar drie uur is. Als ik dan opnieuw in slaap val, ontspan ik het meest.

»Maar goed, seks in de openlucht mag er ook wel wezen, qua hoogste lichamelijk genot (lacht). Zeker wanneer het mooi weer is, en er een verfrissend windje staat. Extra bevrijdend is dan de wetenschap dat je achteraf niet met vuile lakens zult zitten. Oké, ’t is ook weer niet zo dat ik anders constant aan mijn lakens denk tijdens de seks, al zit het toch altijd ergens in je achterhoofd. En lakens verversen is de enige was- en plastaak die ik niet fijn vind (lacht).»

HUMO Ter zake nu: wie is je favoriete onenightstand?

Moons «Marvin Gaye in z’n hoogdagen: ik denk dat dat een heel sensuele man was. Heel toevallig dus dat-ie opstond toen ik je oppikte – ’t was een compilatie van Motown. En wie ik ook heel sexy vind, bij de levenden dan, is Chet Faker. Ik heb hem laatst nog zien optreden: de moeite, hoor.»

HUMO Wel een lichtelijk dwaze artiestennaam, niet?

Moons «Eigenlijk heet hij Nick Murphy, maar omdat er nog een andere muzikant zo heette, heeft hij voor een artiestennaam gekozen. En hij luistert heel veel naar jazz, dus ja...»

HUMO Zou je ’t aandurven om een onenightstand dichter bij huis te kiezen?

Moons «Hmm, moeilijk. Ik kom nogal veel mensen tegen, hè, door mijn job.»

HUMO Ik dring aan.

Moons «Oké dan. Ik keek vroeger altijd naar ‘De poolreizigers’, en ik had een serieuze boon voor Dieter Coppens, de neef van Staf en Mathias. Het is een knappe, aantrekkelijke man. Heel ontwapenend ook, en hij had een soort openheid die me wel beviel – ik kan me voorstellen dat hij praat tegen caissières, en dat die dan oprecht moeten lachen (lacht). Én hij had een baard, of toch iets wat erop leek – altijd wel een toegevoegde waarde. Net als een gitaar, trouwens, maar die had hij niet.»

HUMO Heeft je lief een baard?

Moons «Ja, én een gitaar. Dus dat zit wel snor.»