TV-review: 'Africa' op Canvas

Voor liefhebbers van baanbrekende natuurdocumentaires zoals Planet Earth en Frozen Planet is de nieuwe BBC reeks Africa een absolute must! De zesdelige natuurserie focust iedere aflevering op een andere regio en is van de hand van David Attenborough, excuseer, Sir David Attenborough.

De bekroonde documentairemaker is intussen 86 jaar, maar heeft de laatste natuurgeheimen nog lang niet ontrafeld. In het Verenigd Koninkrijk trok de eerste aflevering van 'Africa' 6,5 miljoen kijkers aan, waarmee het Midsomer Murders van de troon stootte. Op zulke kijkcijfers moet Canvas wellicht niet hopen, maar het toont op z’n minst aan dat deze reeks de moeite waard is. Afrika is meer dan safari. Het herbergt regenwouden, woestijnen en 's werelds langste rivieren. Deze documentaire gunt je een helikopterzicht over de moeder van alle continenten. Afrika: één continent, vele werelden…

In de eerste aflevering staat het leven in de Kalahari-woestijn centraal, ‘het land van de grote dorst’. Het regent er nauwelijks maar de planten en dieren hebben zich uitstekend aangepast. We maken kennis met een familie stokstaartjes die in het ootje wordt genomen door een vogeltje, een hongerig luipaard met een baaldag en een groepje babystruisvogels op zoek naar water. Het zijn wonderlijke, op zich staande verhaaltjes, die zo mooi verteld zijn, dat wijlen Rudyard Kipling er een puntje aan had kunnen zuigen. Op de achtergrond geen zeemzoeterige panfluitmuziek of een CD die lijkt mee gegraaid uit de eerste de beste hippiewinkel, maar muziek die de beelden perfect begeleidt en de juiste sfeer creëert.

Het fragment dat de meeste indruk maakt, is ongetwijfeld dat van de rivaliserende giraffen.

Wanneer een mannetje een wijfje probeert te imponeren en er een jongere rivaal aan de horizon verschijnt, is het hek van de dam. De twee gaan elkaar te lijf en proberen elkaar met hun zwiepende nekken neer te halen. Het lijkt wel een worstelmatch, maar dan cru en zonder regels. Het is een fascinerend spektakel, prachtig in beeld gebracht. De jongste moet uiteindelijk afdruipen, maar de oude knar heeft er serieuze wonden aan overgehouden.

Verder zijn de beelden waarop de nachtelijke escapades van de neushoorns te zien zijn bijzonder interessant. Tot nu toe werden neushoorns enkel overdag bestudeerd, wanneer ze zelden gezelschap toelaten en agressief kunnen reageren op iedereen die hen stoort. Maar dankzij de nieuwe HD-nachtcamera’s krijgen we een nieuwe kijk op het leven van de neushoorn. Zo nukkig die overdag is, zo sociaal is die blijkbaar ‘s nachts. Want wanneer de zon ondergaat, komen de dieren samen aan de waterplas om te socializen en om van neuze-neuze-neuze te doen. Ook spelende kalfjes en de verleidingstechnieken van een jong mannetje werden op beeld vastgelegd. Nooit eerder werden nachtopnames gemaakt die zo scherp zijn.

Enig minpuntje is de rubriek 'Eye to Eye', waarin leden van de filmploeg vertellen over hun ontmoetingen met de dieren. Een cameraman legt uit hoe hij de beelden van de vechtende giraffen heeft vastgelegd en een geluidsvrouw laat horen wat voor geluiden de neushoorns precies maken. Op zich heel interessant, maar de getuigenissen hadden beter meteen aangesloten op de beelden zelf en vroegen niet om een apart rubriekje. Het is een anticlimax aan het einde van de aflevering, maar het ligt dus aan de volgorde, niet aan de inhoud.

Op een uurtje tijd hebben we een portie geschiedenis, aardrijkskunde en biologie achter de kiezen aan de hand van adembenemende beelden van prachtige sterrenhemels, opgejaagd wild, kronkelende waterpartijen en florerende flora. Africa toont landschappen die je nauwelijks op een andere manier kan verkennen, omdat ze te wild en onherbergzaam zijn. Dit soort documentaires zijn dus essentiële televisie die iedereen gezien moet hebben. Afrika is immers de bakermat van onze beschaving. Canvas maakt hier een goede keuze en zal een heel deel van zijn kijkers gelukkig stemmen.

undefined

Quote

“Is this the end of his reign? He knows a knockout blow is coming… but the old bull ducks, and strikes a blow to its rival’s underbelly… out for the count!”

Attenborough becommentarieert het duel tussen de giraffen en aan het enthousiasme in zijn stem te horen kiest hij duidelijk partij voor de oudste. Misschien omdat hij zelf ook nog niet klaar is om aan de kant te worden gezet.

undefined

Tweet