Tv-review: 'De ideale wereld' op Vier

Het team achter 'Is't nog ver?' is er weer, met een ludiek actualiteitenmagazine-dat-niet-echt-een-actualiteitenmagazine-is. Net goed: 'Is 't nog ver?' was ook niet écht een reisgids en dat leverde het meest verfrissende programma van vorig tv-seizoen op. Nog beter: 'De ideale wereld' heeft ook dat potentieel.

Het concept is simpel: elke dag zet een gast zich bij presentator Otto-Jan Ham, waarop er even geleuterd wordt en dan snel overgegaan tot de gebeurtenissen van de dag. Een strakke structuur is er niet: er zijn een tiental thema’s waarover telkens losjes iets wordt gezegd, hetzij door een filmpje, hetzij door een powerpointpresentatie van Jelle De Beule, hetzij door nog iets anders. Die losse draad geeft ‘De ideale wereld’ meteen iets ongedwongen: alles lijkt welhaast bij elkaar geïmproviseerd, maar dat de gesprekken vlot verlopen en de items elkaar in rotvaart opvolgen impliceert eerder dat Ham en co grondig voorbereid waren, hoe on-rock-'n-roll dat ook klinkt. Spontane jongenshumor op frisse wijze in strakke tv vertaald: leuk.

Er zullen ongetwijfeld mensen afknappen op de specifieke stijl van het programma, die meer dan eens deed denken aan 'Is 't nog ver?', met de halfamateuristische achter-de-schermenbeelden, de afgewassen begingeneriek met zorgvuldig uitgekozen zomers deuntje, en het afgemeten sfeertje van zelfspot. Die grap over 'De val van 1 miljoen', met een stel mannen in maatpak die onder het decor van de quiz juichten telkens er een deel van het geld terug richting hun zakken rolde, is een goed voorbeeld van dat laatste. Ook als het over serieuzer zaken ging - Syrië en Obama - werd dezelfde aanpak gebruikt. Geen krampachtige poging tot sérieux, ook geen té enthousiaste lolbroekerij: de toon zat goed.

Er waren een paar geweldige vondsten, met op kop: de Twittertegel - een award voor de beste Tweet van de dag, die vandaag op naam kwam van Silvy De Bie: 'Personality can open doors, but character keeps them open.' Zulke prachtige tienerpoëzie krijgt nog een meerwaarde wanneer voorgelezen met de pokerface van een Otto-Jan Ham. Het tiensecondenjournaal van Jonas Geirnaert was net als in de proefaflevering geestig, en het stukje over Groen Rood Katelijne - een voetbalploegje uit eerste provinciale, binnenkort ontvangers van het kersverse Beerschot-Wilrijk, met een harde kern die klaar is om te knokken - was zelfs hilarisch. Goed gemonteerd, eenvoudig, snel. En dan op naar het volgende.

Niet elk mopje viel op zijn plaats - dat verborgencamerastukje was geestig, maar vraag ons niet waarom het erin zat - en de rol van de gast (vandaag: een vlotte Evy Gruyaert) lijkt ons wel héél beperkt, maar dat geeft niet. Tegenover de proefaflevering op zaterdag heeft het programma duidelijk al aan consistentie en scherpte gewonnen, en toen vonden wij het eigenlijk al best aangenaam. 'De ideale wereld' is het programma dat wij dachten dat 'De Kruitfabriek' zou zijn: een eigenzinnige en humoristische blik op de actualiteit, met ruimte voor kort, zorgvuldig gelul en een gevatte presentator. Morgen kijken wij terug.

Quote

'Achter slet en grendel' - een geheel onschuldige verspreking - gaan wij nog bovenhalen op beschonken momenten. Sorry.

Tweet