TV-review: De kolonie (Canvas, dinsdag, 22u.)

Humo bekijkt voor u het nieuwe tv-seizoen, zo hoeft u dat niet meer te doen. Of misschien wél? Deze keer voor u besproken: 'De Kolonie' op Canvas.

Concept

grenzeloze liefde

Met

Stefaan, Arlette en Jurgen

Review

Dat er op gevangenschap nog altijd een huizenhoog taboe rust, heeft regisseur Filip Lenaerts aan den lijve ondervonden: hij kampeerde een eeuwigheid in het bushok vooraleer hij iemand bereid vond om mee te werken aan zijn film. Maar eenmaal hij in Arlette en Stefaan zijn hoofdrolspelers gevonden had, kreeg hij er een pak verhaallijnen bovenop die hij zelf niet had kunt bedenken.

Stefaan bleek een ex-celgenoot te zijn van Jurgen, de zoon van Arlette. Omdat hij in de weekends op penitentiair verlof mocht en Jurgen niet, was hij op haar verjaardag bij haar langs gegaan met een ruiker bloemen. “Het was liefde op het eerste gezicht.”, zei Arlette. Stefaan zweeg en stak nog een filtersigaret op, met trillende vingers. In 2005 waren ze getrouwd in de gevangenis, en sinds de zijn vrijlating trokken ze samen tweewekelijks naar Merksplas, op bezoek.

'k heb het nog moeilijk elke keer als ik binnenkom”, zei Stefaan, maar dat belette hem niet om te blijven gaan. Omdat ze ook wilden trouwen voor de Kerk, schreef hij een brief aan de gevangenisdirectie met de vraag om een uitgangsvergunning voor zijn stiefzoon, maar die werd uiteindelijk geweigerd.

Stefaan die zijn keurig gestelde brief voorlas, of Arlette die op de school waar ze werkte een deel van het verhaal deed aan een medelevende collega: de weinige kunstgrepen die Lenaerts in zijn documentaire toepaste waren riskant, maar ze bleken wonderwel te werken. De ruggengraat van zijn documentaire bestond evenwel uit de getuigenissen van de drie protagonisten, en uit de gesprekken die ze voerden aan een tafeltje in de bezoekersruimte.

Er sprak weinig vreugde uit maar, in het geval van Arlette, des te meer kracht. Wij hopen dat haar reservoir nog lang niet leeg raakt, en dat ze er een beetje overhoudt voor haar man en haar zoon; ze kunnen het allebei gebruiken.

De Kolonie sprak over niemand die er in figureerde een oordeel uit, en was een meer dan waardig slotstuk van Taboe, die ongemakkelijk zittende, aan de kop van de kijker zeurende reeks die na zes afleveringen wat ons betreft bijlange niet aan het einde van haar Latijn is.