TV-review: De nacht van de koningin (Canvas, woendag, 22.55 u.)

Humo bekijkt voor u het nieuwe tv-seizoen, zo hoeft u dat niet meer te doen. Of misschien wél? Deze keer voor u besproken: 'De nacht van de koningin' op Canvas.

Concept

De Koningin Elisabethwedstrijd for dummies

Met

Thomas Vanderveken en gasten. Héél véél gasten.

Review

Programmamakers hebben de afgelopen jaren allerlei ingenieuze manieren gevonden om pakweg stijldansen, ijsballet, allerhande keukentuig en zelfs Pieter Loridon tot bij het grote publiek te brengen, en dus moet er ongetwijfeld ook een vlot format te bedenken zijn waarmee we de Koningin Elizabethwedstrijd tot bij u en mij te brengen: dat moet zowat het uitgangspunt geweest zijn van de talkshow 'De nacht van de koningin', en presentator Thomas Vanderveken maakte al vanaf de eerste seconde duidelijk dat hij in die opdracht enorm veel zin had.

Als eerste gast haalde hij er Ruben Block van Triggerfinger bij, maar onze aandacht werd meteen naar het decor gezogen, waarin we Blocks makker en Triggerfinger-bassist Lange Polle zagen zitten. Met een fez op zijn knar.

Nu vinden wij persoonlijk een fez altijd grappig, maar in de statige omgeving van de Koningin Elizabethwedstrijd werd het driedubbel grappig, vooral omdat Polle de hele uitzending ernstig voor zich uit bleef kijken, alsof het de meest normale zaak van de wereld was dat hij in het Paleis Voor Schone Kunsten - pardon, de Bozar - een fez droeg. Deadpan humor blijft de beste.

Ondertussen werden vooraan in beeld allerhande gasten - operaster José Van Dam, de charmante sopraan Iris Luypaers, de in stemmen gespecialiseerde artsen Willy Wellens en Monique Verguts, iemand die rondleidingen in de opera verzorgde... - in razendsnel tempo aangevoerd en nog sneller weer afgevoerd, vaak nog voor ze de kans hadden gekregen iets betekenisvols te zeggen.

Hoe het wel moet toonden de gesprekjes met zanger en stemcoach Peter De Smet: De Smet legde gewoon in vlot, ook voor leken als onszelf perfect begrijpelijk Nederlands uit waarom de diverse kandidaten hem al dan niet konden bekoren, en deed dat - voor zover wij dat als leken dus kunnen beoordelen - zeer vakkundig en to the point.

Tegenover De Smet zat operaliefhebster Annemie Struyf, die blijkbaar gecast was in de rol van olifant in de porseleinkast. Het moet gezegd: Annemie vervulde haar taak met verve. 'Eigenlijk was ze heel mooi toen ik ze hier bij jou in de zetel zag zitten,' zei ze over het optreden van de Franse mezzo Clémentine Margaine. 'En ze heeft de présence. Maar dan die afschuwelijke jurk! Ze heeft de verkeerde beha aan.'

Nooit gedacht dat we in een programma over de Koningin Elisabethwedstrijd nog eens opmerkingen over de beha's van de kandidates te horen zouden krijgen, maar waarschijnlijk is er voor alles een eerste keer.

Als uitsmijter mocht Erna Metdepenningen, de voorname grande dame van de klassieke muziekjournalistiek hier te lande, haar beoordeling van de kandidaten komen geven, en die visueel duidelijk te maken door - zucht - haar persoonlijke top-3 met van die hippe magnetische strips op een bord plakken, zoals Jeremy Clarkson dat in 'Top Gear' altijd doet als hij de snelste rondetijden van racepiloten rangschikt.

Als mevrouw Metdepenningen belooft morgen een fez op te zetten kijken we gegarandeerd opnieuw. Anders hangt het er maar vanaf wat er op de andere zenders te zien is.

Quote

'Ze krijsen, het duurt veel te lang en ze gaan altijd dood' - Agnes Kuylen, de wederhelft van operafan Marc Van Hoey, legt uit waarom zij absoluut niét van operazangeressen houdt.