Tv-review: 'De parenclub' op VTM

'De parenclub'. Nee, geen nieuwe reportagereeks van Luk Alloo, die zaterdag op vtm. Wel een luchtig spelletje met en over koppels dat elke vorm van cynisme terstond torpedeerde.

Er zullen vast wel een paar krachttermen aan te pas zijn gekomen wanneer aan de Medialaan het nieuws binnensijpelde dat op Eén 'Het perfect koppel' op antenne was gegaan: óók een spelprogramma voor koppels met zelfkennis, en dus in dezelfde vijver vissend als 'De parenclub'. Het verschil: die laatste probeert het onderscheid te maken door BV-stellen het vuur aan de schenen te leggen. De eerste aflevering waren dat het showbizzkoppel Katja Retsin en Jan Schepens, en de multi-inzetbare Sean Dhondt en zijn Amerikaanse beau Allison Scott.

Maar op het scherp van de snee zou er niet gespeeld worden, daar zou presentatrice Rani De Coninck wel voor zorgen. 'Gezelligheid', heet het mission statement van 'De parenclub' immers, en dus begon Rani eerst aan een gemoedelijke babbel met de koppels om de sfeer er alvast in te brengen. Over hun eerste ontmoeting, hun eerste kus, kinderen, schoonouders, gemeenschappelijke tatoeages... Ondertussen begon het ons steeds meer te dagen: gezelligheid kent inderdaad geen tijd - en afgedwongen worden kan het al helemaal niet.

Maar toen waren we eindelijk aan spelen toe, en kwam de eerste ronde ons aangewaaid: een spelletje waarin man en vrouw elk afzonderlijk moesten antwoorden op vragen die het cliché liever omarmden dan meden. Wie van beiden het meeste kritiek gaf, wie van de twee doorgaans het meest perfectionistisch uit de hoek komt, wie het beste pijn kon verdragen... Bij die laatste vraag durfde Jan Schepens het aan zijn eigen naam als antwoord te geven. Altijd een slecht idee, als man in de nabijheid van vrouwen zeggen dat je pijnbestendig bent. Dat ondervond ook meneer Retsin, die meteen met de drie bevallingen van zijn eega rond de oren geslagen werd. Het watje.

Kwam zo nog voorbij fladderen de volgende rondes: een proef waarbij er tegelijkertijd geantwoord moest worden - of het antwoord júíst was deed er niet toe, als het maar tegelijk werd opgezegd - en een 'Drie wijzen'-achtig spelletje waarbij een vriend van de familie een verhaal mocht komen vertellen over één van de koppels. Dat verhaal moest dan uiteraard op zijn waarheid worden beoordeeld door het andere stel.

Het was in die ronde dat tot ons afgrijzen bleek dat Jan Schepens en Katja Retsin ooit terugkeerden van vakantie met een diepgevroren hond in een diepvrieszak - het familiehuisdier dat de uitstap jammer genoeg niet overleefd had. Er werd in de studio hartelijk gelachen om de anekdote met het hondenlijk, maar wij werden er dan weer eerder stil van in onze zetel. Qua gezelligheid konden we het nu wel schudden, wisten we.

Zouden we nog bijna het doel van 'De parenclub' vergeten vermelden: een stel uit het publiek - dat trouwens alleen maar bestaat uit koppels - de kans geven op reis te vertrekken. Daarvoor moest het winnende koppel BV's tien andere bekende koppels herkennen in het finalespel. Dat lukte, en één gelukkig stelletje mocht zich zo opmaken om naar Cuba te vertrekken. De rest van het publiek kreeg een paraplu cadeau - een 'parenplu' noemde Rani het ding. Een párenplu, jawel.

Een parenplu. Wat zou er overigens eerst geweest zijn: het idee achter 'De parenclub', of de gek die op een dag de woordspeling 'parenplu' mompelt tegen zichzelf, en daaraan onvermijdelijk de bedenking toevoegt: 'zouden we dáár eens geen programma rond maken?'

Quote

'En ondertussen liep hij maar te janken over een snee in zijn vinger!' - Katja Retsin, over de warme herinneringen die ze had aan de steun van manlief tijdens haar bevalling.

Tweet