TV-review: How Earth Made Us (Canvas, donderdag, 21.30)
Humo bekijkt voor u het nieuwe tv-seizoen, zo hoeft u dat niet meer te doen. Of misschien wel? Deze keer voor u besproken: 'How earth Made Us' op Canvas.
Concept
Aardrijkskunde, geologie en geschiedenis, maar dan cool.
Met
Vuur, wind, water, aarde.
Review
Tectonische platen, kristalgrotten-met-een-geschiedenis en balorig gesteente diep in de aarde: zelfs in de periferie van mijn belangstellingssfeer duiken ze nauwelijks op. Maar 'How Earth Made Us', een vijfdelige documentairereeks met het kwaliteitsstempel van de BBC erop, beloofde ook het grote, door middelbareschooltrauma's geteisterde publiek warm te maken voor all things geologie.
Daarvoor werd Iain Stewart in stelling gebracht, een bijdehante Schotse geoloog die ons door deze eerste aflevering - over de relatie tussen het diepste van de aarde en het ontstaan van de beschaving - gidste. Die Stewart deed dat prima, maar toch wil ik me voorlopig vooral ene Uzi Avner herinneren, een archeoloog zoals ik me archeologen droom wanneer ik daar tijd voor heb: wat morsig, een tikkeltje verwaaid, en altijd paraat om een schacht in te duiken wanneer daarin mogelijkerwijs geschiedenis kan aangetroffen worden.
Ik mag het graag zien: wetenschappers van wie je zeker bent dat op hun aanrecht een afwas van drie weken staat, wegens te druk bezig met het najagen van hun passie - een passie die uiteraard gepaard gaat met het wapperende enthousiasme van schoolmeesters met onhandig opgestroopte hemdsmouwen.
De makers - eerder tekenden ze ook al voor het bejubelde 'Earth: The Power of the Planet' - hebben duidelijk hun best zitten doen om de boel op te leuken. Dat lukt aardig - de beeldtaal is prachtig - maar soms is het ook too much. Op de achtergrond dreinde altijd wel een van belofte zwanger muziekje, en de gedecideerde voice-over contrasteerde soms met die kitsch. Niettemin: een lesuurtje geologie gehad, en toch nauwelijks afgeleid geweest.
Quote
'Het grote verhaal van de menselijke geschiedenis', 'een geologisch wereldwonder', 'sublieme kristalgrotten' - op een hyperbooltje meer of minder wordt niet gekeken.
