Tv-review: Lang leve... Gert Verhulst op VTM

Het format van 'Lang leve...' laat zich in het beste geval omschrijven als 'een mockumentary' en in het slechtste geval 'een ludieke parodie op de emoshow 'Het mooiste moment''. Eerlijk? De woorden 'ludiek' en 'emoshow' in één zin zijn voor mijn tenen al reden genoeg om het op een buitengewoon krullen te zetten.

Het opzet van het programma is dus relatief simpel: Jonas Van Geel overloopt de levenswandel van iemand waar hij grote fan van is. Dit talkshowaspect wordt opgeleukt door geënsceneerde filmpjes waarin memorabele levensfases worden getoond maar die de ene keer al wat verder van de waarheid blijken af te staan dan de andere. De moeilijkheid zit ‘m in het balanceren tussen adoratie, slapstick en het toch een beetje de draak steken met de gast. En bij dat kunst- en vliegwerk liep het wel eens mis.

De filmpjes waren bijvoorbeeld erg braaf – het stelen van Donald Duck-scenario’s voor Plop – en jammer genoeg vaak ook nogal voorspelbaar als ze wat ‘gewaagder’ waren – ja, er zat al eens een mannenhand in een hondenanus en ja, Gert deed wel eens van Kuma Hé met de rosse van K3. Maar het moet gezegd: smakelijk moeten gelachen – nu ja, gegrijnsd, en dat is dezer dagen ook al heel wat – met de vertolking van Danny Verbiest en Samson door Kobe Van Herreweghe. Het ‘ik heb het moeilijk met nieuwe dingen’-stemmetje in mijn hoofd fluisterde zelfs dat deze impressie meer Samson-gevoel in zich had dan de huidige mens die tegenwoordig in Samson huist.

Vermakelijker dan de filmpjes waren de quotes van vrienden, zakenpartners en buren van Verhulst. Mensen die met uitgestreken gezicht de meest van de pot gerukte onzin kunnen verkopen, ze zullen altijd een streepje voor hebben. Een oase van rust ook vergeleken met rijzende ster Jonas Van Geel die blijkbaar iets te veel Erik Van Looy-imitaties heeft gedaan en daar een beetje in blijven steken is: om de vijf voet een ‘Allez jong!’, een stevig Antwerps accent en een joligheid waar weinig presentatoren ongeschonden mee weg komen.

Gert Verhulst amuseerde zich kostelijk en kwam uit de verf als een sympathiek en succesvol wonderkind/entrepreneur. De wonde die hij 20 jaar geleden in mijn maagdelijke zieltje sloeg toen hij me niet weerhield voor het Samsonballet, blijkt echter na al die jaren nog altijd niet geheeld. Voor hem (en voor mensen zonder trauma's) moet het een topaflevering geweest zijn.

Quote:

“Dat gerucht achtervolgt me nu al jaren maar ik wil dat met klem ontkennen: ik ben niet de liefdesbaby van Samson en Gert,” aldus Jelle Cleymans.

Tweet:

Bij momenten schoot die gedachte me soms ook te binnen.

undefined