Tv-review: 'Lust for Life' op één

Nee, geen documentaire over Iggy Pop op Canvas. Wél een nieuw lifestyleprogramma met Eva Daeleman.

Klinkt bekend, die beschrijving. 'Lust For Life' pikt dan ook de draad op waar 'Fabriek Romantiek' die liet liggen: trends, hypes, mode en een begingeneriek zó hip dat we ons op voorhand al in een hoekje wegstopten uit vrees om scheef bekeken te worden.

We volgden Titus De Voogdt naar Barcelona, waar hij zou gaan logeren in een oud duivenkot dat omgebouwd was tot appartement. Eens aangekomen bleek de lege duiventil gewoon een lege kamer, alle benodigdheden handig weggestopt achter kastdeuren in de muur. De nieuwe manier van wonen zou dé oplossing gaan zijn voor de overbevolking, luidde het bij monde van de eigenaar, die naast 'duivenkooi' ook het begrip 'huisjesmelker' in één moeite een nieuwe invulling meegaf - 'In China doen ze het al!'. Amper één reportage ver, en 'Lust For Life' probeerde ons al trends aan te praten die we niet noodzakelijk wilden volgen.

Origineel zijn de reportages in 'Lust For Life' anders wel. Hannelore Knuts ging zo in Gent 'een jeans leasen'. Het klonk niet alleen grappig, dat wás het ook: een winkel waar je met uitgestreken gezicht een jeansbroek kon huren voor de minimale lengte van één jaar. Daarbij werd er duchtig gegoocheld met termen als 'fairtrade' en 'organic', tot niemands verbazing. Het idee om je broek te huren was trouwens bedacht door een Nederlander - een gierende lachband bleef onbegrijpelijk uit.

Het vreemdste item kwam dan weer in de vorm van Wim Ballieu die een restaurant bezocht waar een mens enkel mag gaan tafelen als 'ie in z'n eentje is - en wellicht voorzien van een flinke dosis Weltschmerz. 'Handig om ongemakkelijke stiltes te vermijden', werden we verzekerd, al werd het eerste pijnpunt bij dat idee al meteen duidelijk bij het aperitief. Ballieu moest de aangeboden cocktail afslaan want: tja, geen tafelgenoten die bob konden zijn. Niemand zei dat eenzaam zijn makkelijk was.

Helemaal lachen werd het toen duidelijk werd dat die verrekte ongemakkelijke stiltes op restaurant al snel vervangen werden door een ander euvel op maat: het ongemakkelijk blikken kruisen met andere eenzamen, die aan de overkant van de zaal net als jij aan hun tafeltje in hun soep zitten te huilen.

Niet alle trends zijn een goed idee, besloten we dan maar. Ook al hield 'Lust For Life' opvallend vaak vol van wel. Verder zijn we er niet in geslaagd veel verschil te noteren tussen 'Lust For Life' en voorganger 'Fabriek Romantiek'. Misschien raken we gewoon uit de mode.

Quote

'Hoe minder zielen, hoe meer vreugd.' - Een eenzame Wim Ballieu.

Tweet