TV-review: Man Bijt Hond (een, maandag tot vrijdag, 19.40 u)

Humo bekijkt voor u het nieuwe tv-seizoen, zo hoeft u dat niet meer te doen. Of misschien wel? Deze keer voor u besproken: 'Man Bijt Hond' op een.

Concept

Hoort u inmiddels bekend te zijn.

Met

De Vlaming in al zijn vormen, maten en gewichten.

Review

Met: De Vlaming in al zijn vormen, maten en gewichten.

Wat wij ervan vonden: Ook in dit elfendertigste seizoen slagen de makers van 'Man bijt hond' er weer in om, met oog voor detail, ontroerende, grappige en altijd doel treffende kunststukjes te maken van in wezen banale verhalen. Dat leverde afgelopen week onder meer een oude man op die terugkeerde naar het huis waar hij en wijlen zijn echtgenote een leven lang gelukkig waren geweest; een professor in de letterkunde die de term 'metrum' verklaarde met behulp van enkele sinaasappels, een doosje eieren en een stropdas; en een toogfilosoof die wist dat wetten spinnenwebben zijn die de grote vliegen doorlaten en de kleine vliegen vangen (Honoré de Balzac wist dat ook al).

Wellicht het sterkste item van de week was nog het dagelijks terugkerende 'Het dorp', waarin de bejaarde Virginie de kijker langs de tuinhuisjes, kalfslederen interieurs, aangeharkte plantsoentjes, soapverslaafden achter rolluiken, puberende turnsters, plasmaschermen, geschoren heggen en bejaarde blokfluitspelers uit haar Limburgse gehucht Stal gidste, en in het voorbijgaan ook het boterhamaccident uit de doeken deed waardoor haar parkiet niet meer kon vliegen ('hij ging wel eens op de rand van mijn bord zitten als ik aan het eten was, maar die dag had hij voor het eerst op mijn boterham postgevat'). Aandoenlijk en geestig tegelijk, en ook nog eens wonderlijk mooi in beeld gebracht - men had bij wijlen het idee dat men naar een film van Tim Burton zat te kijken.

Eén weekje 'Man bijt hond' leverde welgeteld één uitglijertje op: aan het slot van een verder prachtig stukje over een vijftienjarige Afghaanse jongen die door een speling van het lot in een tochtig vluchtelingencentrum in de diepe Kempen was verzeild geraakt, weerklonk plots een flard 'Dust in the Wind'. Zoals Tia Hellebaut sprak toen ze in Peking twee meter vijf bedwong: dat was er nét over.

Quote

'Don José had beter Escamillo vermoord dan Carmen' - 'Ja mens, schrijft anders een nieuwe opera als ge wilt' (een echtpaar stechelt na over de opera 'Carmen')

Bekijk een fragment uit vorig seizoen: