TV-review: My Name Is.... (vtm, zaterdag, 20.40 u)
Humo bekijkt voor u het nieuwe tv-seizoen, zo hoeft u dat niet meer te doen. Of misschien wel? Deze keer voor u besproken: 'My Name Is...' op vtm.
Concept
Zou er in Vlaanderen of Nederland werkelijk nog talent rondlopen dat tot nu toe schromelijk over het hoofd is gezien?
Met
Francesca Vanthielen en Nicolette Van Dam
Review
Omdat de kandidaten nu zelf mogen kiezen welk idool ze willen imiteren, oogt 'My Name Is...' minder monotoon - en minder luguber - dan voorganger 'My Name Is Michael'.
Wij zagen onder meer een indrukwekkende Shirley Bassey (ene John, die zichzelf liever transformist dan travestiet noemde), een mooie Annie en een ongewild geestige Tom Jones die wel over het gouden stemgeluid van de Sex Bomb beschikte maar zijn ogen zo akelig ver opensperde dat-ie zijn publiek vooral de stuipen op het lijf joeg.
Waren helaas ook weer van de partij: een vakjury (yep, daar zijn ze weer, deze keer heten ze Erik de Zwart, Kathleen Aerts, Ronny Mosuse en Albert Verlinde), kandidaten die niet meteen uitblonken in zelfkennis (maar het volgens hun familie wel allemaal 'écht verdienden' om naar de halve finale te gaan) en twee van empathie overlopende presentatrices die in niets verschilden van de zorgwekkend goedgeluimde presentatoren van alle voorgaande zangconcoursen.
Nooit morrelen aan een succesformule, luidt het credo, maar wat ons betreft mag het talentenjachtformat toch eens flink onder handen worden genomen.
Quote
'Ik wel' - Een would-be Mick Jagger antwoordt op het enigszins dubbelzinnige 'Ik ben niet overtuigd dat jij 4.000 man overeind krijgt' van jurylid Albert Verlinde.
