TV-review: 'Panorama: De gehoorzame koning' op Canvas
Net wanneer u dacht dat u zo onderhand al wel alles wist van Zijne Majesteit de Koning – tenzij u zich de voorbije twee weken onder een steen hebt schuilgehouden, natuurlijk – komt Panorama met nóg een documentaire over zijne Koninklijke Hoogheid.
Maar het is omdat we niets beters te doen hadden dat we ons graag volledig ten dienste stelden van het Belgische volk en ons onder een fleece dekentje voor de tv nestelden.
'We zien hoe in tijden van crisis en politieke chaos de koning zich ten dienste van het volk en de politici stelt.'
‘De gehoorzame koning’ bleek een carrièreoverzicht te zijn bij monde van de vijf premiers die het land tijdens 20 jaar koning Albert II geleid hebben: Jean-Luc Dehaene, Guy Verhofstadt, Yves Leterme, Herman Van Rompuy en Elio Di Rupo. Bij de hand genomen door Ivan De Vadder fietsten ze langs de mijlpalen van onze vorst-voor-nog-twee-dagen die de geschiedenisboeken zullen halen. Of toch alvast Wikipedia.
‘Boudewijn De Vrome’ had zich, onder meer door te weigeren om de abortuswet te ondertekenen, een monarch met een eigen wil getoond en het was net dat waar geen enkele democratisch verkozene op zat te wachten. Met de rimpelloze troonsoverdracht ging er een zucht van opluchting doorheen het politieke landschap, al was die niet krachtig genoeg om de plannen om de koninklijke macht in te perken volledig omver te blazen.
Opvallend was de openheid van de premiers (of de skills van de monteur, kan ook) en de consensus tussen de vijf heren: Albert II heeft zijn rol van koning op exemplarische wijze vervuld. Een paar keer werd artikel 195 (de befaamde procedure om de grondwet te wijzigingen) nog eens opgediept – wanneer Laurent het wat begon uit te hangen, bij het zoeken naar een oplossing voor B-H-V en twee keer na een koninklijke speech – maar het verdween altijd weer sneller dan de tijd die Van Rompuy nodig heeft om een nieuwe haiku te produceren.
We zien hoe in tijden van crisis en politieke chaos (Dutroux, de dioxinecrisis, de aanslepende regeringsonderhandelingen,…) de koning zich ten dienste van het volk en de politici stelt, maar dat het vaak die laatsten zijn die het zichzelf en anderen wel erg moeilijk maken (door stekkers uit regeringen te trekken of door het colloque singulier niet te respecteren, bijvoorbeeld).
Als het van de heren afhangt zal België nog geruime tijd onder de stempel ‘monarchie’ voortkabbelen, ze zien niet in wat er aan het systeem gewijzigd moet worden of op welke manier dat dan best zou gebeuren. Een conclusie zoals de reportage op zich: weinig verrassend en al helemaal niet vernieuwend. Maar dat hoeft dus niet perse iets slechts te zijn.
Bijkomstig vraagje voor de man die de muziek koos bij de reportage en zich daar kennelijk kostelijk mee geamuseerd moet hebben: MC Hammer en Mambo n°5? Wat zit er daar in ’t drinkwater misschien?
Quote
‘Daar is de regering toen in de emotionaliteit van het moment op ingegaan. Moest het vandaag te herbeginnen zijn dan zou ik dat niet meer doen.’ Jean-Luc Dehaene geeft toe dat de vraag van Albert voor een dotatie voor al zijn kinderen nogal snel werd ingewilligd.
