TV-review: 'Parade's End' op Eén
Moeten we je ‘Parade’s End’, de modernistische romanklassieker van Ford Madox Ford nog voorstellen? In tijden van ‘Vijftig tinten grijs’ en ‘Twilight’ vermoeden we van wel. Maar niet getreurd. Sinds dinsdagavond zendt Eén ook gewoon een tv-serie naar die roman uit. Handig!
Om kijkers naar de verfilming van die nogal obscure klant uit de Britse canon te lokken, haalden de BBC en zender HBO het grof geschut boven. Zijnde: peperduur afgewerkte decors, wel twintig verschillende locaties per aflevering en, last but not least, Benedict ‘Sherlock’ Cumberbatch in de hoofdrol. Meteen ook de belangrijkste reden waarom wij gisterenavond enigszins reikhalzend uitkeken naar ‘Parade’s End’.
Dat de serie niet het zoveelste pafferig kostuumdrama zou worden, werd al duidelijk met de sobere begingeneriek. Ook het feit dat de eerste seksscène (niks te schokkends, maar toch) al na twee minuten los op ons bord viel, moest veel zeggen. Zoals: een knussig ‘Downton Abbey’ this is not. Maar het feit dat de Amerikaanse zender HBO aan ‘Parade’s End’ heeft meegewerkt betekent nu ook weer niet dat het bloed en de seks zo weelderig aanwezig is als in pakweg ‘True Blood’. ‘Parade’s End’ is nog altijd een oerBrits verhaal, over een oerBritse aristocraat, Christopher Tietjens, zijn promiscue vrouw Sylvia en de jonge, wufte suffragette Valentine.
Die driehoeksverhouding nam dus oorspronkelijk de vorm aan van een vierdelige romancyclus, en dat is helaas te merken aan de televisieserie. Mooi dat de makers zo dicht mogelijk bij de woorden van Ford wilden blijven, maar de conversaties klonken daardoor soms wel heel onnatuurlijk. De inhoud van die conversaties was daarenboven al zo ingewikkeld – hop van vrouwenrechten naar de kernideeën van de conservatieve partij – dat we er sowieso ons hoofd al flink bij moesten houden. Als kijker kon je best ook even geen cola gaan halen, want voor je het wist was ‘Parade’s End’ al weer drie scènes en evenveel locatiewissels en tijdsprongen verder.
Loont die verplicht-geconcentreerde aanpak ook? Ja, nog net. Ten eerste omdat ‘Parade’s End’ een streling is voor het oog. Een partijtje golf, volledig in tweedoutfit, een gekostumeerd gala of zelfs dat kastje waar Cumberbatch melancholisch tegen stond te leunen: mooi om zien. Extra fijn ook als je weet dat veel van die prachtige locaties hier in België werden gevonden. Ook het acteerspel tussen Cumberbatch en Rebecca Hall, die de brutale, maar instant interessante Sylvia speelt, knetterde bij momenten dat het een lust om zien was. Dat was vooral de verdienste van Cumberbatch, die, als je het ons vraagt, de Britse gentleman bij uitstek is: kaarsrechte rug, samengeperste lippen, lichte frons… En als hij de emotiesluizen dan toch al eens openzet, vloeien de gevoelens des te waarachtiger.
Je merkt het al, onze belangrijkste reden om op ‘Parade’s End’ af te stemmen, blijft na de eerste aflevering ook de voornaamste om de serie uit te zitten. Jammer, we hadden gehoopt dat ‘Parade’s End’ toch wat meer troeven op tafel kon leggen.
Quote uit het programma
‘’Like the steam of water on the crocodile’s house in the zoo.” Nee echt, ken jij iemand die zo praat?
Tweet
O ja, er deden ook heel wat Vlaamse figuranten mee in ‘Parade’s End’.
