TV-review: 'Quiz Me Quick' op Eén
‘Ons here slaat of nie of hij zalft.’ Ziedaar wat ons bonne gezegd zou hebben, mocht ze nog levend genoeg zijn om ons zondagavondje Bart De Pauw meegemaakt te hebben. Want bleef ons gemoed maar wat lauw kabbelen bij Bart de quizmaster, dan stond het toch wel heel beleefd te stómen tijdens Quiz Me Quick, de fictiereeks van de hand van De Pauw.
Het had bijna iets poëtisch, de manier waarop Wietse Tanghe in slow motion door het glasraam van café ’t Vademecum vloog. Niet de enige keer trouwens, dat we tijdens Quiz Me Quick een zweem van poëzie meenden te herkennen. De manier waarop de vijf hoofdpersonages, een bonte verzameling hopelozen, zo samen aanspoelden aan dat tafeltje in de hoek: nog zo’n moment.
Het verhaal van De Pauw – vijf verschoppelingen doen samen een worp naar de Superprestige, ‘de quiz der quizzen’ - leent zich uitstekend voor zulke Grote Emoties. Er zijn weinig dingen die zo oer-Vlaams aandoen als dé caféquiz. Wie een doorsnede wil zien van wat Vlaanderen echt te bieden heeft, moet maar eens een paar rondjes meedraaien in zo’n ding. Zo’n quiz – we hebben het zelf al meegemaakt – zet de kleinste kanten van een mens in de verf: de betweter die altijd het laatste woord wil hebben in zijn ploegje, de bedrieger die stiekem de antwoorden opzoekt op zijn gsm en de slechte winnaar die iets té triomfantelijk juicht wanneer de punten omgeroepen worden. Mensen die elkaar de keel zouden oversnijden om de vraag ‘wat is de vis van het jaar’: als daar nergens een verhaal in verscholen zit, weten wij het ook niet meer.
Nog een teken dat ons al tijdens de eerste aflevering liet weten dat het wel snor zit met Quiz Me Quick: het feit dat we minstens vijf keer dachten ons favoriete personage gevonden te hebben. Eerst meenden we onze gelijke te herkennen in parttime fotograaf en fulltime loser Luc (Tom Audenaert), tot we kennis maakten met zijn enkelbijter van een vrouw Gwendy (Tine Embrechts), volledig opgebouwd uit chagrijn en oneliners. Maar toen hadden we Dirk Van Dyck nog niet gezien, die na zijn onaangename maar legendarische Michel Drets uit ‘Het Eiland’ wéér met verve een wolfsklem van een vent weet neer te zetten. Het is zo grappig dat het tragisch wordt, en omgekeerd.
Zal echter nooit onze favoriet worden: het personage van Jos Verbist: de leraar Latijn-Grieks die zichzelf maar blijft omschrijven als ‘een duiveltje-weet-al’. Niet omdat Verbist niet beklijft, net het tegendeel: omdat wij zulke types al écht zijn tegengekomen. Ze geven ons altijd jeuk op plaatsen waar we net niet bij kunnen. Zo ook zondag, merkten we. Goed gedaan, dat is wel het minste dat je ervan kan zeggen.
Quiz Me Quick is van de hand van dezelfde Bart De Pauw die van Loft de bestbekeken Belgische film maakte met zijn scenario. Bart de verhalenverteller. Hand in hand met de regie van Jan Matthys leverde dat zondag erg mooie dingen op. En zo komt het al eens dat je begint weg te mijmeren als iemand in slow motion door het glasraam van een café gegooid wordt.
We waren zondag na Twee tot de zesde macht al even bang dat we nooit meer de kans zouden krijgen om de terugkeer van dé Bart De Pauw te vieren. Quiz Me Quick stelde ons echter gerust, waarvoor dank. James, de Grote Poort!
Het antwoord is ‘de rode poon’, trouwens. Mocht u zich nog altijd de hersenen breken om de vis van het jaar. De rode poon, ook gekend als de knorhaan.
Quote uit het programma?
‘Het huwelijk is als een trouwfoto. Soms is het eens flou en soms kan het al eens wat onderbelicht zijn’ – Huwelijksadvies van Gwendy.
De beste tweet over het programma?
‘Ons here zegene u en ons here beware u’ , zou ons bonne gezegd hebben. Ze had altijd al betere manieren dan wij.
