TV-review: 'Wilfred' op 2BE
Man probeert zichzelf van kant te maken. Faalt. Ziet sindsdien als enige de hond van de buurvrouw als een volwassen man in een hondenpak. Qué?! Wie zoiets uit zijn koker tovert, doet ons in de eerste plaats beseffen dat het al bij al toch niet zo slecht gesteld is met onze mentale gezondheid én slaagt er alvast in onze interesse te prikkelen.
Dat Jason Gann, schepper van de serie en vertolker van Wilfred zelf, bij de remake van de Australische serie hulp kreeg van David Zuckerman, doet het beste vermoeden. Zuckerman is namelijk het brein achter de immens absurde en zwartgallig grappige animatieserie ‘Family Guy’. En als ‘Wilfred’ nog maar een zweem van de genialiteit van eerder genoemde multi-awardwinner mee krijgt, kruipen wij straks zo blij als een kalkoen op tweede Kerstdag ons bed in.
Een getroubleerd manspersoon, uitgespuwd door de wrede arbeidsmarkt, wil het leven met al haar existentiële vragen graag voorgoed van de baan. Een paar pillen en een veredelde hoestsiroop moeten de klus klaren. Dat die combinatie Ryan (Elijah Wood, voor de verandering zonder haar op z’n voeten) niet klein krijgt, is niet te verwonderen. Anders was ‘Wilfred’ de geschiedenis ingegaan als kortste serie ooit, nog voor het titelpersonage zijn intrede had gemaakt. Redelijk belachelijk inderdaad.
Na een slapeloze nacht krijgt Ryan de taak om een dag op Wilfred, de hond van de kokette buurvrouw, te passen. Die hond blijkt dus een astrante Australiër in pluizig hondenpak met een voorliefde voor drank, wiet en tetten te zijn. Al snel speelt de psycholoog in ons op (beter dan brandend maagzuur, dat wel) en concluderen we dat Wilfred eigenlijk een metafoor is voor alles wat Ryan (onbewust) wil zijn: een hond met menselijke trekjes (of een mens met beestachtige trekjes, daar zijn we nog niet helemaal uit) met een gigantische dosis je-m’en-foutisme. Wel jammer dat die boodschap er net iets te dik opgelegd werd, eigenlijk letterlijk uitgesproken werd, en ons ‘kijk ons eens psychologisch bezig zijn!’-gevoel als sneeuw voor de zon deed wegsmelten.
Eigenlijk is ‘Wilfred’ nog het best te omschrijven als ‘Lassie meets Samson meets Ted’. Wilfred is duidelijk Ryans redder in nood en kompaan voor tal van boeiende avonturen. Hij is tegelijkertijd ook nog altijd een man in een hond(enpak). En daarbij komt dat hij niet liever doet dan tal van schunnigheden te etaleren. Dat leverde soms erg genietbare buddy comedy op maar verder dan wat breed grijnslachen een paar keer ‘ah, goed gevonden!’ denken, ging het allemaal niet. ‘Wilfred’ zal nooit het niveau van ‘Family Guy’ halen, maar als hij echt braaf is, mag hij misschien wel eens aan diens kruis snuffelen.
Quote uit het programma?
“You had a rough morning?! Try getting twin boys out of tight little Asian woman. She wasn’t Asian-American, Ryan, she was real Asian!” Aldus Ryans óók wel lichtelijk gespannen zus, tevens vroedvrouw.
De beste tweet over het programma?
U lag waarschijnlijk gewoon zelf al lang aan uw ballen te krabben en te stinken in uw nest want niemand nam de moeite om ook maar iets over ‘Wilfred’ het twitterruim in te sturen.
