Twin Shadow - Forget
George Lewis Jr.
gaat het nog ver schoppen in de indieshowbizz: deze globetrottende ex-gospelpunker uit Brooklyn bezit niet alleen de coolste haardos sinds James Chance
, als Twin Shadow
mag hij ook de eerste langspeler uitbrengen op het label van Chris
'Grizzly Bear
' Taylor
.
'Forget'
klinkt alsof hij op basis van snippets van Echo & The Bunnymen
-singles, recensies van de gladste Bowie
- en Roxy Music
-lp's en een 'Best of 1983'-compilatie zijn ideale jarentachtigschijf bij elkaar verzonnen heeft.
We horen nerveuze New Order
-drumpatronen naadloos overgaan in perfect geairbrushte gitaarsolo's en Clash
-baslijnen. 'I Can't Wait'
klinkt als een Godley & Creme
-bijdrage aan de 'Flashdance'-soundtrack, terwijl in 'Slow'
Morrissey
over een Joy Division
-baspartij lijkt uit te halen. Hier en daar smokkelt hij stiekem een eigentijds couplet Grizzly Bear binnen, en in toptrack 'Castles in the Snow'
is het of TV on the Radio
een new romantics-ballad mag pimpen met dreunende bassen. Door al die botsende referenties is onrust en onvoorspelbaarheid troef - een verslavende combinatie.
De mood weifelt voordurend tussen sinister en nostalgisch. In 'Yellow Balloon'
halentinkelende synths en primitieve electroritmes de jeugdboekenromantiek van de 'secret handshakes' in de tekst onderuit. 'Forget' klinkt intiem en wazig wegens grotendeels opgenomen in hotelkamers, en toch is dit een stel catchy popsongs, die vaak net zoveel grandeur uitstralen als Depeche Mode
s 'Enjoy the Silence'.
Tel daarbij Lewis' heerlijk wendbare zang die elke track z'n eigen smoel geeft – onderkoeld in 'Tether Beat'
, smachtend in 'When We're Dancing'
– en zijn gave om zijn herinneringen aan halfvergeten crushes ('As if it wasn't enough just to hear you speak / they had to give you lips like that') als de onze te laten klinken, en u beseft dat hier een popster in de maak is, zij het eentje van wie we echt álles kunnen verwachten.
Op Twin Shadows verlanglijstje met producers stonden twee namen: Chris Taylor en Olof Dreijer
van The Knife
. De eerste mag hij na deze onvergetelijke debuutplaat tevreden afvinken, maar voor een samenwerking met nummer twee zouden we pas écht de helft van onze platenkast veil hebben. Of nee, maak daar maar driekwart van.
