Uit de platenkast van Mauro: 'An Electric Storm' van White Noise
Elke week diept Mauro één plaat uit zijn uitgebreide verzameling op. Deze week: ‘An Electric Storm’ (1969) van White Noise.
In de toegepaste muziek vind je de meest grandioze artiesten. Deze eerder anonieme professionals mochten dan heel hun loopbaan in functionele opdracht werken, het resultaat moest dikwijls niet onderdoen voor de gemiddelde overgevoelige beeldenstormer. Een type dat natuurlijk zelf niet minder functioneel is in opdracht van eigen eer en glorie. Delia Derbyshire en David Vorhaus maakten deel uit van de befaamde BBC Radiophonic Workshop, een ‘sound effect unit’ die honderden elektronische soundtracks fabriceerde voor de Britse tv en radio, van ‘Doctor Who’ tot ‘Blake’s 7’.
Maar ook daarbuiten drukten deze melodieuze wetenschappers hun stempel op het geluid van de dag. Zo zorgden ze voor alle niet-muzikale ongein op Pink Floyds debuut ‘The Piper at the Gates of Dawn’. Met erg geslaagd en invloedrijk resultaat, wat voor dit industrieel labo voor futuristische klanken waarschijnlijk ‘just another day at the office’ was. Derbyshire en Vorhaus brachten als White Noise in 1969 ‘An Electric Storm’ uit. Niets zo belegen als de omschrijving ‘een plaat die klinkt als geen ander’, maar mijn speciale app voor originele en onbelegen omschrijvingen van platen zegt dat deze klinkt als geen ander.
‘An Electric Storm’ is een experimenteel popalbum dat volledig gemaakt is door middel van tapemanipulatie. Er komt geen keyboard aan te pas: elke seconde is manueel met schaar en meetlat aan elkaar geplakt. Een werkwijze die zowel in de volksmond als in academische kringen zou worden omschreven als ‘gekkenwerk’. ‘An Electric Storm’ is griezelig, prachtig, pornografisch, onserieus en ernstig. En als geen ander.
