Uit de platenkast van Mauro: Dr. Octagonecologyst’ van Dr. Octagon

Elke week diept Mauro één plaat uit zijn uitgebreide verzameling op. Deze week: ‘Dr. Octagonecologyst’ (1996) van Dr. Octagon.

De jaren 80 waren hun tijd ver vooruit. Ronald Reagan, een proto-Trump, was CEO van de Verenigde Staten. Soundalikes van toekomstige bands als Editors en Interpol klonken erg actueel en cutting-edge, toen al. En toch slaagden sommige fenomenen erin om onbegrepen futuristisch te zijn. Als tiener luisterde ik toen elke woensdag naar de VPRO-radio, en daar discussieerde men op zekere dag over de vraag of het relatief nieuwe genre genaamd ‘hiphop’ wel muziek was. Neen, dat was het niet, zo vonden een aantal misnoegde aanwezigen tijdens hun progressieve zendtijd.

Het zichzelf in brede bevolkingslagen binnengevloekte hiphopgenre heeft ondertussen zijn eigen veteranengeneratie. Het meest onovertroffen lid is wat mij betreft Kool Keith. Het grote publiek kent hem onbewust als leverancier van de kreet ‘smack my bitch up!’, gesampled door The Prodigy. Die zinsnede dateert van de periode toen hij deel uitmaakte van Ultramagnetic MC’s, wier debuutplaat ‘Critical Beatdown’ vandaag nog steeds het best te beluisteren valt op een burenonvriendelijk volume.

‘Rap moves on to the year 3000’ meldt hij ons als Dr. Octagon op ‘Dr. Octagonecologyst’, een album dat zelfs niet via een parallel universum kan worden verklaard. Iedere poging tot doorgronden leidt in het beste geval naar Jupiter, vermeende geboorteplek van deze tijdreizende gynaecoloog. Of wat dacht je van zijn eigen profielschets in het hallucinogene ‘Blue Flowers’: ‘Dr. Octagon, paramedische foetus, met de verpleegster met de voodoovloek.’ Zelfs op Jupiter snapt men het niet.