Uit de platenkast van Mauro: 'Kleenex' van Kleenex
Elke week diept Mauro één plaat uit zijn uitgebreide verzameling op. Deze week: ‘Kleenex’ (1978) van Kleenex.
Midden in de nacht werd ik met een schok wakker, murmelde allerlei verwarde klanken en sprong uit bed alsof ik plots iets heel dringends in orde moest brengen maar niet wist hoe of waar. Dan besefte ik dat het maar een nachtmerrie was. Maar wat voor één. De wereld was zonder vrouwen. Enkel mannen werden er geboren, meteen als veertiger, uit gigantische, vlezige en behaarde tapkranen. Het was afgrijselijk.
De daaropvolgende dag droeg ik onder mijn kleren stiekem een damesslipje en beha. Om mijn traumatische droom te verwerken zou en moest ik me elke seconde bewust blijven van het niet-mannelijke bestaan, dat er wel degelijk was. Non-stop luisteren naar muziek door vrouwen gemaakt, kon ook helpen, bedacht ik. Mijn eerste keuze ging naar de Zwitserse band Kleenex uit eind jaren 70, een piekperiode voor straffe vrouwenbands. The Slits, Delta 5, ESG, The Raincoats, Malaria!, Mo-Dettes.
Check ze. Kleenex heeft maar een singletje of drie gemaakt, maar die zijn wel, tja, foutloos op zijn Zwitsers. Zeker het bekijken waard is de YouTube-clip van ‘Beri Beri + Nice’ op Toblerone TV, of weet ik veel hoe de zenders daar toen heetten. ‘Beri Beri’ heeft één van de beste baslijnen uit de postpunk: als ‘Hit The Road Jack’ gespeeld door een kregelige Christiane F., die na het nummer haar bas inruilt voor een weekvoorraad speed. Sorry, groepen als deze doen mij nu eenmaal raaskallen van bevlogenheid. Maar zeg nu zelf: postpunk, Zwitserland en de vrouw. Wat valt hier niet te bewonderen?
