Uit de platenkast van Mauro: 'The Ecstatic Music of Alice Coltrane Turiyasangitananda’'

Elke week diept Mauro één plaat uit zijn uitgebreide verzameling op. Deze week: ‘The Ecstatic Music of Alice Coltrane Turiyasangitananda’ (2017).

Redelijkheid is wel het laatste wat men nodig heeft om iets meeslepends te componeren. Ik hoor het John Lennon al zeggen: ‘Goh, ik weet niet, Paul. Zouden we ‘I Am the Walrus’ wel verder afwerken? Klinkt het allemaal niet wat te geforceerd raar?’ Of een beschonken Bach aan de 18de-eeuwse toog van een Bierkeller, mompelend tegen zichzelf: ‘Altijd weer God dit en God dat. Met religie nochtans niks dan last. Scheiss drauf, mijn volgend oratorium zal over het theoretisch rijexamen gaan.’

Ik behoor alvast niet tot de religieus gecomplexeerden als het over kunst gaat. Integendeel zelfs. Van Son Houses ‘John the Revelator’ tot Olivier Messiaens ‘L’Ascension’, als het erop aankomt verkies ik de extase ten hemel boven het relaas van de misnoegde minnaar. ‘Ascension’ is ook een albumtitel van John Coltrane, wiens tweede vrouw Alice Coltrane een bijzondere stem was in de moderne spirituele muziek. En een muze van formaat, want het was zij die hem langzamerhand inspireerde tot het absolute gospelmeesterwerk ‘A Love Supreme’.

Na de dood van haar man raakte Alice Coltrane in een impasse en bekeerde ze zich tot het oosterse vedantisme. Een periode waarin ze een aantal cassettes uitbracht met lang uitgesponnen, devotionele songs. Het zijn van de prachtigste kerkklanken die je nooit miste, tot je ze eens gehoord hebt. Dit jaar kwam er een compilatie uit met een selectie uit haar zogenaamde ashram years: ‘The Ecstatic Music Of Alice Coltrane Turiyasangitananda’. En geloof me, gelovigen en niet-gelovigen: iedereen zal deze verzameling vroeg of laat kunnen gebruiken.