Uit de platenkast van Mauro: 'Those Shocking Shaking Days'

Elke week diept Mauro één plaat uit zijn uitgebreide verzameling op. Deze week: ‘Those Shocking Shaking Days: Indonesian Hard, Psychedelic, Progressive Rock and Funk 1970-1978’ (2011).

Het was voorbestemd om te gebeuren en niet meer tegen te houden. Er weerstand tegen bieden bleek zinloos. Omdat je iets wat er altijd is geweest, nooit meer ongedaan kunt maken. De kiem ervan legde een lijdensweg af van Afrika naar ruraal Amerika, vanwaar het via de blues resoneerde naar de decadente discobal Europa, dat het op zijn beurt over de hele aardbol weerkaatste. En alles was op geweldig leuke wijze finaal naar de verdoemenis: rock-’n-roll was ontsnapt.

Niets meer tegen te beginnen. Te laat. En zoals bijna overal richtten ook de gebroeders Koeswoyo in het Indonesië van de sixties een door The Beatles geïnspireerd groepje op. Omdat westers imperialisme – deze keer via de onderbuik dan nog – er kennelijk niet werd geapprecieerd, werden ze er zelfs voor gearresteerd. Maar de drang tot shake, rattle and roll bleek ontembaar. Een geval van lifestyle overstijgende cool dus.

Niet veel later werden ze onder de naam Koes Plus de grondleggers van de Indonesische rock. Hun beste nummers zijn te verspreid over talloze greatest hits om er één enkele plaat uit te pikken. Daarom, en om hun stoere pioniersrol, plak ik vandaag een fantastische compilatie tegen de vitrine: ‘Those Shocking Shaking Days: Indonesian Hard, Psychedelic, Progressive Rock and Funk 1970-1978’. Koes Plus is er de braafste band op. Maar wat voor prachtige monsters hebben ze voortgebracht. Deep Purple geproducet door Lee Scratch Perry? Santana meets fuzzrock? Damo Suzuki als zanger bij The Meters? De gewoonste zaak ter wereld in seventies Indonesië, baby. Nu moeten wij weer bijbenen.