Uit de platenkast van Mauro: '‘Unesco Collection, Musical Sources: Modal Music and Improvisation’

Elke week diept Mauro één plaat uit zijn uitgebreide verzameling op. Deze week: ‘Unesco Collection, Musical Sources: Modal Music and Improvisation’ (1971).

‘Wanneer we de vergissing begaan te denken dat de primitieve mens uitsluitend geleid wordt door zijn organische of economische behoeften, dan houden we er geen rekening mee dat hij ons hetzelfde verwijt maakt en dat voor hem zijn eigen begeerte naar kennis er evenwichtiger uitziet dan de onze.’ (Claude Lévi-Strauss) In pakweg de 27ste eeuw zal ieder natuurhistorisch museum wel een vroeg 21ste-eeuwse zakenman al dan niet virtueel tentoonstellen. Een vreemd antiek wezen op een speedpedelec en een AirPod in zijn oor. Kinderen zullen er proestend naar wijzen. De meningen over wat nu geavanceerd is en wat niet, durven weleens verschillen, nietwaar? Zo bestaan er volgens een hardnekkige legende zelfs luisteraars die ‘The Velvet Underground & Nico’ niet het meest gesofisticeerde rock-album ooit vinden. Begrijpe wie kan.

Ik zal eens wat bekennen. Ronduit de meeste fysieke geluidsdragers die ik nog in huis haal, zijn wereldmuziek. Heb je soms ook dat blasé gevoel tijdens het zappen tussen je playlists en weet je niet meer waar zoeken? Eén adres: de planeet aarde. Een onuitputtelijke bron van al te menselijke kierewiete klanken. ‘The Unesco Collection of Traditional Music’ bestaat uit 127 albums. Achter mijn bureau kijk ik naar de hoes van de vijfdelige boxset ‘Modal Music and Improvisation’ die er deel van uitmaakt en hier nu speelt. Dit is gewoon de absolute shit, joh. Iranian Dastgah (Iran). Dhrupad and Khyal (Noord-India). Maqam (Arabië). Taqsim and Layali (Egypte). Speciaal volk, die mensen.