Unknown Mortal Orchestra - Il
Een originele openingszin kan het verschil maken tussen een rondje kinkloppen en een memorabele nacht, maar ook tussen een degelijke en een goeie plaat. Wel: de tweede van Unkown Mortal Orchestra behoort tot de laatste categorie. Als Ruban Nielson 'Isolation can put a gun in your hand' kirt in 'From The Sun' heeft hij onze aandacht.
Eenzaamheid, verlangen, weemoed: Nielson kan er kennelijk van meespreken. Wat hij nog in z'n uitstalraam heeft liggen: hooks. Voorbeelden? Het ontroerend naïeve 'Swim and Sleep', waarvoor we na het slotakkoord elke keer een dankwoordje prevelen, en de wollige soul van 'So Good at Being in Trouble', waarvan het refrein ons excuus zal zijn als we nog eens te laat thuiskomen: 'So good at being in trouble / So bad at being in love'.
Van hun debuut heeft het drietal de psychedelica overgehouden, zij het iets meer gestroomlijnd, en de lofi; de songs klinken nog altijd alsof ze uit een transistor met een geknakte antenne komen. Ruw, maar het wérkt.
Nog iets te melden? Alleen dat we erg ons best moeten doen om bij 'Opposite of Afternoon' niet aan een zeker viertal uit Liverpool te denken (riskant), dat we flarden The Black Keys horen in 'No Need for a Leader' (lekker) en dat 'Secret Xtians' een méér dan waardige afsluiter is (mooi meegenomen). Zo. Gelooft u trouwens in liefde op het eerste gezicht, of moeten we nog eens langslopen?
