Urbanus: 'Ik sta achter de ideologie van het socialisme, maar van de huidige SP.A-leiding moet ik niets hebben.'
Het dient gezegd: veel kreeg Urbain Servranckx, aka Urbanus, van het Opperwezen niet mee toen hij op 7 juni 1949 in Dilbeek het levenslicht zag. Zijn moeder, Clémentine, omschreef haar baby ooit als volgt: ‘Hij was lelijk als de nacht. Hij had natte eczeem en zijn adem piepte van de astma. Ik durfde er nauwelijks mee buitenkomen.’
Maar datzelfde Opperwezen hield, ondoorgrondelijk als Hij altijd is geweest, enkele niet meteen opvallende maar wel buitengewone levenstroeven voor de kleine Pajottenlander achter de hand: een zeer aparte kijk op de wereld, een immer kolkende lavastroom van creativiteit, een onbevangen geest, een enorme dosis humor, en – laat er ons geen doekjes om winden – een buitenproportionele neus voor lucratieve business.
Voorwaar, wie met een hondenkop ter wereld komt, hoeft nog niet te wanhopen. En wie al te aantrekkelijk en gracieus uit de baarmoeder floept, wacht omstreeks zijn of haar vijftigste een vreselijke ontnuchtering. Opperwezen alsnog rechtvaardig, me dunkt. Ondertussen telt Urbain zijn miljoentjes, laat de anderen lachen, maar lacht zelf het laatst. En het hardst, wed ik.
Urbanus «Ik was vreselijk verlegen en beschaamd. De kinderen uit de buurt gingen bijvoorbeeld naar de kermis, maar ik vond het leuker in mijn eentje in een grote kartonnen televisiedoos te gaan zitten, in de velden, in de mist. Daar was ik veilig. Schijnbaar in tegenspraak met waar ik nu mijn brood mee verdien: op het podium staan en de mensen aan het lachen brengen. De waarheid is dat ik mij beter voel op een podium voor duizend man dan in een café met zes luidruchtige mannen aan de toog die ik niet ken: ‘Hé! Daar hebben we den Urbanus, zie! Vertel ons ’ns een mop.’ Verschrikkelijk!»
Urbanus «Wat ik aan de jonge generatie wil meegeven is: ‘Trekt uw plan! Net zoals ik indertijd mijn plan heb getrokken. Ik had vroeger ook geen coach om mijn handje vast te houden en om mijn broek te wassen als ik ze volgekakt had van de schrik. Life is unfair, deal with it.’
»Beginnende stand-uppers komen mij vaak vragen wat ze moeten doen om succes te hebben. Dan zeg ik altijd: ‘Ik ben alleen maar goed in Urbanusje-spelen. Van mij kun je niets leren’ (lacht). Ik ben altijd a lone wolf geweest, heb het allemaal zelf moeten doen. Als kind was mijn gêne enorm.»
HUMO Je hebt begin dit jaar op het NVA-congres gespeeld. Was dat partij kiezen?
Urbanus «Ik wist op voorhand dat daar kritiek op zou volgen. Mijn schoonbroer, Jean Blaute, heeft mij dat nog flink ingepeperd: ‘Urbain, daar ga je nog spijt van krijgen’. Later mailde een lid van de PVDA mij: ‘Goed gedaan, Urbanus. Kom ook eens bij ons optreden, zodat we die klootzakken van een socialisten in de zeik kunnen nemen’ (grijnst). Ik zal het hier ’ns duidelijk zeggen: ik sta wél achter de ideologie van het socialisme, maar van de dames en heren die nu bij de SP.A de plak zwaaien, moet ik helemaal niets hebben.»
