V for Vendetta

Binnen het genre van de comic book -verfilmingen mag 'V for Vendetta' een klein curiosum worden genoemd: een knetterende actieprent met licht-opruiende trekjes.

In 2019 is Engeland veranderd in een fascistisch bastion, waar de media aan banden liggen, de avondklok is ingesteld, en waar iedereen die ook maar een klein beetje uit de pas durft te lopen in strafkampen verdwijnt. En dat is niet naar de zin van V, een gemaskerde terrorist (Hugo Weaving) die de mensen tracht aan te sporen om in opstand te komen tegen de fascistoïde kanselier (John Hurt), en die van het weesmeisje Evey (Natalie Portman) zijn partner-in-crime tracht te maken. 'V for Vendetta' werd geschreven en geproduceerd door de broers Wachowski ('The Matrix'), die de graphic novel van Alan Moore hebben omgetoverd tot een behoorlijk intelligente film waar - we merkten het achteraf aan onze aandrang om ergens een paar ruiten te gaan ingooien - een gloeiende anarchistische pit in zit (V: 'De mensen zouden niet bang moeten zijn voor hun regering, regeringen zouden bang moeten zijn voor de mensen!'). Nog meer pluspunten: de messengevechten bliksemen stijlvol van het scherm, Portman blijft zelfs mét kaalgeschoren kopje een schatje, en Stephen Fry is erg goed als de homoseksuele televisiepresentator die in zijn kelder een authentieke koran verbergt en stiekem naar de Velvet Underground luistert. Dik oké filmpje.