Vader van Natalia overleden: herlees het laatste dubbelinterview

Donderdagnacht is de vader van Natalia, Willy Druyts, overleden. In augustus had Humo nog een uitgebreid interview met vader en dochter. U kan hier het interview herlezen: 'Ik kan nog altijd niet alles wat ik wil. Dat is moeilijk voor mij, moeilijk om te accepteren. Bij haar zou dat ook zo zijn, hoor. Zij zou ook kwaad worden.'

Humo sprak met Natalia en haar vader

Ze zijn aan elkaar gewaagd, Natalia Druyts (29) en vader Willy Druyts (80). Natalia maakt zich nu al voor de derde keer klaar om - ditmaal met Anastacia - tien sportpaleizen te vullen. Willy maakte dertien jaar deel uit van de Belgische atletiekselectie: : hij deed aan hamerslingeren, kogelstoten, en discuswerpen, en heeft ook nog gebokst. Vorig jaar liet zijn hart hem in de steek maar hij vocht, en kwam er weer bovenop. Hij is een bonk van een man, joviaal, een beetje ontroerend. 'Weet je,' zegt hij in mijn oor als Natalia even weg is: 'Ze is vier-en-twintig keer bij mij in het ziekenhuis geweest! Ze was verbaasd dat ik telde hoe vaak ze kwam. Maar dat is toch fantastisch, dat mijn dochter maar bleef omkijken?'

Het gesprek verloopt als een sparringsessie, een slag om gelijk en aandacht. Maar ze weten het: 'Het is een familietrek,' zegt Willy vol zelfkennis, 'een Druyts staat nu eenmaal graag in de belangstelling.'

HUMO Natalia, jij hebt sinds 2003 bijna onafgebroken in de spots gestaan. Tot je er bijna bij neerviel en even wou stoppen.
Willy «Wat zij doet, is pure topsport, zeker weten. Zij is onderzocht in het medisch centrum waar ze de Olympische elite controleren, en Jan Verstuyft, die ik nog ken uit mijn historie bij de sport, heeft mij opgebeld en gezegd: 'Willy, qua conditie staat ze aan de top.'»
Natalia «Maar ik voel dat ik meer moet rusten, ook voor mijn lichaam en mijn huid. Ik bleef maar gààn. De machine bleef maar lopen, maar ik ben geen trein, hè. Ik ben een mens. Ik had er ook echt nood aan eens gewoon mìjn dingen te doen, eens iets helemaal anders te zien.»

HUMO Je hebt natuurlijk ook vorig jaar gezien dat zelfs een sterk gestel als dat van je vader kan breken.
Natalia «Ja, maar die is tachtig!»
Vader Willy «Ja en tot dat moment was ik nooit ziek geweest, nooit in bed gelegen, nooit een klacht, geen pokken, geen mazelen, niets! En dan ben je tachtig en dan begint het, hè: je hart...»

HUMO Maar u bent kennelijk weer helemaal fit?
Vader Willy «Neen, neen.»
Natalia «Ja, alle mensen die hier komen, zeggen: 'Ammaai wat is ie goed!»
Vader Willy «Ik kom van ver, hè. In het ziekenhuis kon ik niet eens alleen uit mijn bed. Maar ik kan nog altijd niet alles wat ik wil. Dat is moeilijk voor mij, moeilijk om te accepteren. Bij haar zou dat ook zo zijn, hoor. Zij zou ook kwaad worden en denken: Hoe is dat nu mogelijk?! Ik moet dat toch kunnen!
Ze zou toch beter wat zuiniger zijn op zichzelf. Elke keer als ze toch weer toegiften geeft, denk ik: 'Dat is toch niet nodig?! De mensen zijn voldaan. Stop ermee.' Dat geeft alleen maar extra vermoeidheid op de stem, en vroeg of laat gaat dat spelen, en zal dat ten koste van haar carrière gaan.»
Natalia «Hij is vijftig jaar ouder dan ik, hè. Dat is twéé generaties ouder. Dus zijn ideeën zijn soms van heel lang geleden. Hij is heel kritisch, en ik vind dat niet altijd plezant. Hij overdrijft daarin, hij vindt dat hij altijd commentaar moet geven.»
Vader Willy «Ik vind dat dat moet, ja. Ik vind dat je nooit tevreden moet zijn met wat je gepresteerd hebt. Zij is perfect, maar zelfs perfectie kan nog beter. Dat is mijn visie: nooit tevreden zijn, want je kunt nog altijd bijleren.»
Natalia «Ik ben anders ingesteld. Ik ben dikwijls wél tevreden. Maar ik snap wel wat hij bedoelt: als je content bent, stop je snel met moeite te doen en je in te zetten. En dat is niet goed.»
Vader Willy «Ik neem er bijvoorbeeld aanstoot aan dat er in haar orkest eentje in een jeansbroek zit en een ander met een korte broek. Dat deden ze bij James Last niet, hoor. Dat heeft toch geen glitter, geen uitstraling? In haar ogen ben ik oldfashioned. Ik weet dat wel en ik aanvaard dat ook, maar dat neemt niet weg dat ik toch dingen zie die ik wil meegeven. Omdat ik denk: misschien kan ze er toch iets uithalen. En ik zeg dat allemaal tegen de Bob Savenberg (haar manager, red.) ook, hè.»

Man met de hamer

HUMO U hebt met uw instelling veel bereikt. U hebt goed geboerd in de textielbusiness en...
Vader Willy «Ik heb in de atletiek ook een mooie carrière gehad. Ik heb dertien jaar in de Belgische ploeg gestaan, en waar ik heel fier op ben, is dat ik geselecteerd werd voor de Beneluxploeg die is uit gekomen tegen Groot-Brittannië. Ik ben daar zondag nog tegen Gaston Roelants over bezig geweest.»

HUMO U kent die goed?
Vader Willy «Gaston? Natuurlijk! Die is pas bij de ploeg gekomen toen ik er al vijf jaar instond! Gaston Reiff en Roger Moens, allemaal vrienden. Al die grote namen hebben bij mij in de ploeg gestaan. Dertien jaar in de Belgische ploeg staan, er zijn er niet veel die dat kunnen zeggen, hoor. Niet veel.»

HUMO Maar u kreeg op een gegeven moment rugklachten.
Vader Willy «Ja, en dan heb ik een consult gevraagd bij drie professoren. De een zei: 'Dorsaal 8-9, daar is 't te doen. Jij mag nooit meer met de hamer gooien, want dan eindig je in een rolstoel.' De tweede was het daarmee eens. En ik met tranekes, hè, want ik wou niet uit die Belgische ploeg. Maar toen zei de derde arts: 'Die andere twee kennen er niks van. Doe jij maar voort zoals je bezig bent.' 'Wanneer moet ik dan stoppen?' vroeg ik. 'Als het pijn doet,' zei hij. 'Als het te veel pijn doet, stop je vanzelf.'»
Natalia «En pijn is relatief, hè.»
Vader Willy «Ja, want ik heb nog zeven jaar in de Belgische ploeg gestaan. Al heb ik geen echte progressie meer gemaakt. Dat was wel zo.»

HUMO Wilt u Natalia daarom zo nadrukkelijk meegeven dat het elk moment afgelopen kan zijn? Want toen u stopte, stond de pers opeens niet meer voor uw deur
Vader Willy «Ja, dat is zo! De pers kwam vaak op me af, de kleine gasten moest ik handtekeningen geven en si en la. Je voelt je daardoor... Ja, je weet wel, hè. En opeens kreeg ik dat rugprobleem en zag ik niemand meer. Toen ik terugkwam, stonden ze er weer, maar toen dacht ik: 'Aaah neen hè! Nu hoeft 't niet meer.'»
Natalia «Ik zou juist hetzelfde doen. Hoewel, als artiest kan je dat eigenlijk niet. In de showbizz omarm je je publiek meer. Dat is part of the job.»

HUMO Maar u was boos dat ze u links hadden laten liggen, want u heeft graag aandacht, vertelde Natalia al eens.
Natalia «Klopt.»
Vader Willy «Dat is eigenlijk een familietrek.»
Natalia «Pfff. Nu gaat het komen.»
Vader Willy «De familie Druyts heeft altijd in de belangstelling gestaan. We komen uit Herentals, we woonden vlak aan het stadhuis, en het hele sociale leven in Herentals speelde zich bij ons af. We hadden een atelier, een smederij, een naaimachine, we maakten zonneschermen, verkochten fietsen en auto's, en er was ook een café. De eerste fietskoers in Herentals startte bij ons. De voetbalclub was bij ons, de fotoclub was bij ons. Mijn vader heeft de motorclub gesticht. Bij ons was het the place to be. Alles wat er gebeurde, daar waren we bij.
Dan ontstaat er een wisselwerking: je vindt dat ook maar normaal, en je wìl alles weten en bij alles betrokken zijn. Dus mijn nonkels en tantes, die moesten alles weten in Herentals, die wilden overal centraal staan. Zo is dat een familie-eigenschap geworden, die gegroeid is uit de historie - want het is een feit: een Druyts staat graag in de belangstelling.»

HUMO Natalia, als je zo'n heel aanwezige vader hebt...
Natalia «Hahaha! Ja, dat kan je wel zeggen.»
Vader Willy «Oppassen wat je zegt, hè (lacht).»

HUMO Een kind wil natuurlijk ook aandacht. Wat deed je om je plek op te eisen?
Natalia «Ik weet niet of ik dat bewust heb gedaan. Ik denk dat dat vanzelf kwam.»
Trrrrrrr, een oorverdovende bel gaat. Ik spring recht van het schrikken.
Natalia «Dat is de telefoon. Alle bellen staan hier heel luid, omdat wij allemaal luide mensen zijn. We zeggen wat we denken, en als we het niet eens zijn, staan we keihard tegen elkaar te roepen. En we spelen muziek heel hard af. Ik vroeger Michael Jackson en Madonna. Mijn vader Bach. Vandaar.»

HUMO Jullie lijken heel erg op elkaar, hè? Waarin vooral?
Natalia «Dat we allebei zeggen wat we denken.»
Vader Willy «Neen. Als ze vragen: 'Van wie heeft Natalia die stem...»
Natalia «Dat is bullshit!»

HUMO Van wie heeft ze die dan?
Vader Willy «Mijn vrouw kon goed zingen en ik kon goed zingen. Dus... Maar mijn vrouw heeft nooit in publiek gezongen en ik wel.»
Natalia «Ze hebben allebei een sterke stem. Die kracht zal ik dus wel geërfd hebben. Maar de kunde die ik heb ontwikkeld, is echt wel van mij.»
Vader Willy «Absoluut. Ik heb nooit kunnen zingen zoals zij, dat moet ik toegeven. Maar ik kon wel beter jodelen.»
Natalia (Schatert)

HUMO Jullie willen elkaar constant overtreffen.
Natalia «Nu ja, overtreffen... Ik heb altijd mijn mening mogen zeggen. Veel kinderen worden daarin onderdrukt en moeten zwijgen. Ik mocht wel veel minder uitgaan dan mijn vriendinnen. Ik ben altijd kort gehouden, héél kort. Ik zat dus tussen die vier muren, maar daar mocht ik wel altijd zegen wat ik dacht. Daar ben ik heel blij om, dat ik dat mocht. Soms botste het wel en was ik heel heftig, maar hij heeft dat altijd geïncasseerd.. Ik voel nu heel hard in mijn dagelijks leven hoe belangrijk dat is geweest. Dat ik voor mijn mening uitkom - tegen wie dan ook - is zo vanzelfsprekend voor mij.
Ik denk wel dat mensen daar dikwijls van schrikken, maar ik wil dat niet veranderen. Mensen met wie ik samenwerk, kennen mijn gedrag, die weten hoe ik ben. Ik ben niet kwaad en zeker niet negatief, maar ik heb geen zin of tijd om rond de pot te draaien. Dus als iemand daar niet tegen kan, dan moet die niet met mij samenwerken. Sorry, maar ik kan niet anders. Ik heb wel eens van een backing vocal te horen gekregen dat het plezant was geweest - het optreden en zo - maar over de repetities zei ze: 'Als dat langer had geduurd, weet ik niet of ik was blijven meedoen.' Ik viel uit de lucht: 'Waarom?' En toen zei ze: 'Jij bent zo woaaa! en kort.' Ja, als er iets opnieuw moet worden gedaan, ga ik niet lief komen vragen aan alle muzikanten: 'Wilt u alstublieft 's....' Nee, dan brul ik: 'Opnieuw!'»
Vader Willy «Je moet dat ook zien in de context. Ik zeg tegen Raymond Ceulemans: 'Jij bent een dikkenek.' En die geeft dat toe ook. Pas op! Ik zeg er dan wel direct bij: 'Maar zonder dikke nek zou je niet gekomen zijn waar je nu bent, en zou je geen wereldkampioen zijn.'»
Natalia «Ja, je doet er altijd een complimentje bij.»
Vader Willy «En dan zijn ze niet gekwetst, hè.»

Dames! Dames!
HUMO Natalia, je hebt er geen moeite mee de baas te spelen over je muzikanten, maar zelf heb je er wel een hekel aan gecommandeerd te worden.
Natalia

Vader Willy

Natalia

'Idool'

HUMO 'Too much love will kill you', de titel van dat nummer van Queen, zei jou veel: 'Te veel liefde is ook niet goed,' schreef je in je boek.
Natalia «'Ik heb heel veel liefde te geven, en de meeste mensen kunnen dat niet aan.' Dat is ook een quote, van Justin Timberlake. Ik heb een hekel aan het gevoel versmacht te worden. Ik moet heel veel ruimte hebben, en mentale vrijheid.»

HUMO Uw vrouw en u hebben allebei twee kinderen uit een eerder huwelijk. Natalia is jullie enige kind. Mocht ze daarom pas op haar dertiende voor het eerst alleen naar de bakker op de hoek? Waar was u eigenlijk zo bang voor?
Vader Willy «Voor accidenten. Dat ze een been kwijt zou raken, of een arm. Dat is niet veranderd. Als ze nu weg is en ze belt niet, denken we nog steeds meteen: 'Er zou toch niks gebeurd zijn?' Maar het meest ben ik bang geweest voor doping; voor drugs en alcoholisme. Heel bang. En dat ben ik nog altijd.»
Natalia «Ik heb lang helemaal geen alcohol gedronken, en ik heb nog nooit drugs gebruikt.»

HUMO Maar nu sta je erom bekend dat je goed kunt feesten.
Vader Willy «Ja, hahaha. Dat grote gebrek heeft ze van haar vader: dat ze niet kan gaan slapen: Ze kan niet naar bed. Ik heb dat ook. Ik kijk altijd lang tv, en als ik wegga blijf ik altijd tot het laatst hangen.»

HUMO> Jullie zijn gezelligheidsdieren.
Natalia «Enorm.»
Vader Willy «Dat is een belangrijke gelijkenis.»

HUMO Natalia moest van u ook per se naar een sjieke school.
Vader Willy «Ja, bij de Dames in Antwerpen. De elite stuurde hun kinderen naar de Dames. Dat waren meestal dokters, maar wij zaten ook in die groep - dat komt een beetje blufferig over, maar het was zo. Dus wij vonden het maar normaal dat jij daar ook naartoe ging. Goeie opvoeding, klasse, savoir vivre, daarvoor moest je bij de Dames zijn.»

HUMO Tot dat moment was ze tussen die vier muren helemaal doodgeknuffeld, en van de ene dag op de andere moest ze alleen op internaat. Dat was wel een heel grote stap.
Vader Willy «Ik zie dat zo niet.»
Natalia «Jawel, ze heeft daar gelijk in. Ik zat hier op een scholeke in Oevel en verder altijd thuis en ineens moest ik een week van huis weg. Ik was elf en ik wist echt van niks. Ik deed het in mijn broek. Het was echt wel een hele aanpassing.»
Vader Willy «Ze heeft al veel geklaagd over de Dames, en ze zegt altijd dat het instituut van Vorselaar zoveel beter was. Maar dat kwam doordat bij de Dames haar puberteit begon, en ze in Vorselaar al wat was gekalmeerd. Ik heb hetzelfde gevoel gehad: ik zat eerst op internaat in Turnhout, ik ben ook van school veranderd, en in Anderlecht voelde ik me veel beter, net als zij in Vorselaar. Maar dat kwam doordat ze daar in hoogste klassen zat. In de hoogste klassen voel je je anders. Daar was ze - net als ik in Anderlecht indertijd - heer en meester en mocht ze van alles organiseren.»
Natalia «Jij hebt niet bij de Dames gezeten. Jij kan niet weten hoe het daar was. Dat was een gigantisch verschil met Vorselaar.»
Vader Willy «Omdat je daar ouder en belangrijker was.»
Natalia «Dat heeft er volgens mij niks mee te maken! De Dames was echt keihard: we moesten er een uniform aan, mochten maar een keer per week in de douche en hadden voor de rest alleen een wasbak met koud water. Om de zoveel meisje sliep er een non, en als ik bijvoorbeeld mijn shampoo niet mee had, mocht ik die niet van iemand anders lenen: dat zou me leren! Ik was zo misvormd dat toen er later op Vorselaar iemand tegen me zei: 'Hier, neem mijn shampoo maar,' ik meteen dacht: daar zit iets achter. Op Vorselaar heerste er, om het cru te zeggen, ook veel meer een boerenmentaliteit. Bij de Dames zat ik tussen al die rijkeluiskinderen die me bekeken als dat boerinneke uit de Kempen. Hoe dikwijls dat ik 'boerin!' heb moeten horen!
Ik heb er gelukkig geen trauma aan overgehouden, aan al dat gepest. Ik vraag me soms nog af hoe het komt dat ik er niet aan onderdoor ben gegaan, en er niks aan over heb gehouden. De enige reden die ik kan verzinnen is dat het met mijn karakter te maken heeft, want ik heb nooit een traan gelaten ginder. Ook niet als ik alleen was.»
Vader Willy «Ik zeg je: de Dames is wél een hele goeie school. Maar over één ding heeft ze gelijk: dat ze haar een boerinneke noemden en zo - dat is de mentaliteit van Antwerpen. Toen ik indertijd lid werd bij de atletiekvereniging van Beerschot was ik ook het boerke van de Kempen, en wilden ze ook met mijn voeten spelen. Maar ik heb ze lik op stuk gegeven, en toen was het rap gedaan. Ik werd direct aanvaard en heb nooit nog last gehad.»
Natalia «Hij heeft dat toen ook wel tegen mij gezegd, toen ik thuis vertelde dat ik zo gepest werd. 'Je moet ze maar eens goed onder de arm pakken,' zei hij dan. Want ik was al snel groot, en ik kon ze makkelijk aan. Dat is wel een beetje mannenpraat natuurlijk - er zijn veel mensen die zeggen dat ik een halve vent ben en die denken: haar vader had liever een jongen gehad. Maar dat is helemaal niet waar. Ik weet dat, en voel dat. Maar hij zei wel: 'Je moet je mannetje staan, en ze maar eens schoon onder de arm pakken. Dan zal het wel gedaan zijn.'»
Vader Willy «Zo is dat.»

HUMO Je hebt gevochten?
Natalia «Neen. Dat niet.»
Vader Willy «Je moet gewoon laten voelen dat je er bent.»
Natalia «Ik kon heel hard knijpen.»

Een plaatje

HUMO Eigenlijk wilde Natalia naar de kunsthumaniora. Waarom mocht ze dat niet? U bent zelf een kunstliefhebber - U houdt van Bach, uw huis hangt vol reusachtige Rembrandt-achtige schilderijen en haar talenten wezen toch duidelijk in die richting?
Vader Willy «Ze moest gewoon eerst haar humanioradiploma halen. Eerst dat, en daarna mocht ze doen wat ze wilde. Er is voor alles een periode in je leven.»
Natalia «De ouderwetse instelling.»
Vader Willy «Nu, ik moet wel eerlijk toegeven: ze had ook een uitzonderlijk talent voor tekenen. Uitzonderlijk, hè.»
Natalia «Ik heb heel veel getekend vroeger: kalkeren, schilderen, portretten tekenen. Ik denk vaak als ik anderen daarmee bezig zie: ik wil dat ook weer doen.»
Vader Willy «Ze heeft in Vorselaar eens een groot werk gemaakt, en dat heeft er heel lang in de hal gehangen.
Maar ja, ze heeft heel véél talenten. Ze heeft ook een lichaam om topsport te doen of dat nu volleybal is of basketbal, atletiek of zwemmen.»
Natalia «Ja, maar niet echt op topniveau.»
Vader Willy «Ik zal zeggen waarom ze dat zegt. Ze kan zwemmen. Leg haar in het kanaal en ze zwemt tot in Antwerpen. Maar laat ze sprinten en ze komt tweede aan. Die laatste meters kan ze niet versnellen.»
Natalia «Wat ik nooit kon, was competitiesporten. Dan verloor ik. Ik was te zenuwachtig. Ik kon dat niet. Maar als ik tegen mezelf vocht, als ik zei: 'Ik wil zoveel van mijn tijd afdoen,' dan ging dat wel.»

HUMO En waarom ging dat niet als er een tegenstander was?
Natalia «Omdat die anderen onvoorziene factoren zijn: als je tegen iemand tennist, weet je nooit welke bal je gaat terugkrijgen. Snap je? Dan zijn er te veel dingen die ik niet kan inschatten, die ik niet onder controle heb. En ik stel niet graag teleur. Ik probeer teleurstellingen te vermijden.»

HUMO U heeft zich lang niet geïnteresseerd voor het zangtalent van Natalia.
Vader Willy «Jawel, jawel.»
Natalia «Het werd zeker niet gestimuleerd. Als ik show aan het maken was, zeiden jullie meestal: 'Kan het wat stiller?!'»
Vader Willy «We hebben dat niet gestimuleerd omdat er altijd dat breekpunt was: eerst dat briefje van de humaniora!»
Natalia «Volgens mij was het gewoon een kwestie van onkunde; het niet zien van de talenten van je dochter. Ik weet wel dat kinderen heel wispelturig kunnen zijn, maar je kunt toch wel inschatten wat de vibes zijn die je eigen kind doen gaan?»
Vader Willy «Ik moest van haar eens kijken naar een live-dvd van Michael Jackson in Boekarest, waar hij zo'n freeze deed. Kijk pa! Hij doet dàt en iedereen wordt gek. Dat is't Dat is 't!' Ik heb toen gezegd:' Dan heb ik nog liever James Brown met 'Sex Machine'.' Ik vond dat geen muziek.»

HUMO U hebt haar voor het eerst echt horen zingen tijden de schoolhappening Cultuurschok.
Vader Willy «Dat is niet waar.»
Natalia «Dat is wel waar.»
Vader Willy «Daarvoor luisterde ik ook. Toen je in dat bandje speelde.»
Natalia «Dat was wel vier jaar nà Cultuurschok, hè vriend.»

HUMO En ook naar Cultuurschok wilde u eerst niet gaan.
Vader Willy «Nee, want ik dacht...»
Natalia «Hij is bang voor afgang.»
Vader Willy «Ja, daar ben ik wel bang voor.»
Maar onze Filip - haar halfbroer - heeft ons dan overgehaald.»
Mama «Maar voor de zekerheid zijn we helemaal achteraan gaan zitten. En daar hebben we toen zúlke ogen getrokken.»
Vader Willy «Het was donker en we hoorden iemand zingen: 'Ah, dat is Whitney Houston.' zei ik. Ik dacht dat ze een plaat hadden opgezet. Maar toen zag ik: het was onze dochter. En Filip zei: 'Wat doet die nog in school. Laat die toch gaan zingen!»

HUMO Wat dacht u toen?
Vader Willy «Eerst dat diploma. Maar ik ben wel verschoten, toen.»

Megamacho

HUMO Het frappante is, Natalia, dat jij nu heel streng bent voor jezelf: alsof je je eigen strenge ouder bent geworden. Je moet van jezelf je talenten benutten, je moet elke dag fitnessen.
Natalia «Dat is waar, maar dat vind ik niet zo erg. Het heeft me al veel opgebracht. Er zijn mensen die onwaarschijnlijke dingen bereiken, maar die er nooit gekomen waren als ze geen ego hadden, of niet streng waren geweest voor zichzelf.»

HUMO Alleen bij je eerste vriend heb je je ambities even laten varen en je leven helemaal ingericht naar het zijne.
Natalia «Dat is waar. Maar ik was toen pas achttien. En ik besefte daarna wel: 'Wat heb ik hier gedaan?!' Het was gewoon iets dat moest gebeuren, ik heb heel veel geleerd uit die eerste relatie. Die heeft mij enorm gevormd, me dingen laten zien die heel anders waren dan ik kende van thuis. Kleine dingen. Mijn ouders zeiden bijvoorbeeld altijd: je moet sparen, sparen, sparen. Ik verdiende mijn eigen geld, ik ging achter de vleestoog staan, en gaf zwemles, maar als ik voorbij een winkel liep en een mooi T-shirt zag, liep ik gewoon verder. Mijn vriend zei: 'Maar koop dat dan!' 'Huh? Neen, ik moet sparen.' En dan zei hij: 'Je bent pas achttien, ben je zot!' Dat zette me toch aan het denken.»

HUMO Hij heeft je losgemaakt van hier.
Natalia «Losmaken van hier!? Dat gaat niet, hè. Als je ouders in de buurt zijn, zal je, hoe hard je je ook verzet, altijd in je achterhoofd houden wat ze zeggen. Het is heel moeilijk je af te schermen als je constant impulsen krijgt van je ouders, naar wie je altijd hebt geluisterd. Neen, ik ben pas beginnen loskomen toen ik mijn eigen centen ben gaan verdienen. Na 'Idool'... Neen, eigenlijk nog later. Ik heb nu pas het gevoel dat ik mijn eigen vorm begin te krijgen.»

HUMO Maar kennelijk verlangde je op je achttiende er toch naar je volledig aan iemand te binden, een beetje zoals je ouders.
Natalia «Ja, maar die zijn wel extréém aan elkaar verbonden. Ons moeder, die springt voor mijn pa.»
Vader Willy «Dat is waar.»
Natalia «Ons moeder leeft volledig voor mijn vader.»
Vader Willy «Dat is juist. (Op dat moment komt ze net binnen met de koffie) Kijk, mijn melk en suiker zitten er al in. Zij weet dat.»
Natalia «Ik zie dat, en ik vind dat heel schoon, alleen is het niet wat ik wil. Maar voor een machoman is dat de hemel op aarde. Dat is wat hij wil.
Maar het is niet wat ik kan geven.»
Vader Willy «Ik ben helemaal geen macho.»
Natalia «Jij geen macho?! Je bent een megamacho! (schatert)»
Vader Willy «Ik zeg altijd: 'Neem een voorbeeld aan je ouders. Als je als koppel kunt verwezenlijken wat wij hebben gedaan...'»

HUMO Maar zij heeft al gezegd: 'Ik wil naar het buitenland, en als mijn man mij niet wil volgen, dan is dat zo.' Stel dat u zich had moeten aanpassen aan uw vrouw?
Vader Willy «Die situatie doet zich niet voor. Daar kan ik niet op antwoorden.»
Natalia «Dat zou niet gaan. Je zou die vrouw niet moeten hebben.
Kijk, ik mocht na de humaniora een jaar in het buitenland gaan studeren, maar vanwege dat vriendje heb ik dat niet gedaan. Daar heb ik vreselijk veel spijt van gehad. Dus dat doe ik niet meer, want ik wil de wereld ontdekken.»
Vader Willy «Mijn bekommernis is dat ze met haar succes en met hoe ze nu leeft het heel moeilijk zal hebben om een relatie uit te bouwen. Als ze aan een zogezegd definitieve relatie begint - en ik weet niet of ik dat nog ga meemaken - verwacht ik zelfs niet dat die relatie echt definitief zal zijn.»
Natalia «Maar ik geloof wel in seriële monogamie.»

Eén leven

HUMO Madonna is niet erg gelukkig in de liefde en Eef Lanoye zei me pas nog: 'Als je een vrouw bent die weet wat ze wil en zegt waar het op staat, dan heb je een kleine vijver om in te vissen.'
Natalia «Ja, omdat niet veel mannen stevig in hun schoenen staan. Ze willen wel een vrouw die van zich afbijt, dat vinden ze spannend. Tot ze haar hebben. Dan is het van: 'Ja maar, hoho!' Het is een cliché, maar ongelofelijk waar.»

HUMO Mannen kunnen dat niet aan...
Vader Willy «Die status, hè.»
Natalia «Ik heb er al dikwijl gesprekken over gehad met Bob, en hij zegt: 'Die bestaan wél.'»

HUMO Je koos twee keer voor sportmannen: sterk lichaam, een beetje vaderachtig. Maar die denken natuurlijk wel in traditionele rolpatronen.
Natalia «Ja, maar je kan zo denken, en tegelijk toch ook incasseren? Wat ik nodig heb, is iemand tegen wie ik poeier kan geven en die dan gewoon zegt: 'Allez, ze begint weer. Het is weer zover,' en me laat doen. En dan is dat voorbij. Maar tot nu toe is er maar een die dat kan, en dat is hìj! (wijst op haar vader) Tussen ons is er een onvoorwaardelijkheid die heel moeilijk te vinden is, denk ik.»

HUMO Je verdient ook veel geld en krijgt veel aandacht.
Natalia «Dat is een groot punt, die aandacht.»
Vader Willy «Een héél groot punt.»
Natalia «Dat merk ik heel hard. Mannen hebben toch liever dat alles om hen draait.»

HUMO Met Kevin Janssens liep het ook fout.
Natalia «Ja, leven met nog een ego... Ik heb zelf al een groot ego - dat moet als je op dat podium wil staan, dat is gewoon zo. Maar je moet dat ego daarna wel kunnen afzetten, ander is het niet leefbaar.»
Vader Willy «Ik ben echt bang voor haar. Een echte man-vrouwrelatie is in de gegeven omstandigheden onmogelijk. Zij focust op haar carrière, en dan krijgt een man niet de aandacht zoals hij die ziet.»
Natalia «Ik kan geen man hebben die mij voor zich alleen wil, zoals onze pa ons ma voor hem alleen heeft. Dat gaat niet. Ik kan dat niet. Ik wil aan meer mensen geven.»

HUMO Kan jij iemand delen zonder jaloers te zijn?
Natalia «In die eerste relatie was er onderling heel veel angst en jaloezie. Daarna heb ik gezegd: dit wil ik nooit meer. Je kan jaloezie bedwingen. Ik kan dat. Maar in een relatie is het soms wel moeilijk.
Dat vertrouwen moet er gewoon zijn, en ik weet dat het bestaat, want ik heb zo'n relatie gehad. Dat is aangenaam en geeft rust. Maar nu kom ik uit een relatie waar je constant het gevoel krijgt dat dat vertrouwen er niet, is hoezeer je het ook steeds weer een kans geeft. Dat is niet leuk.»

HUMO Ook je banden met platenmaatschappij Sony BMG heb je doorgeknipt.
Natalia «Sony is heel goed geweest voor mij. Maar ik heb het gevoel dat er dingen heel erg moeten veranderen voor mij, en dat zij daarin niet veel meer konden betekenen. Ik heb heel wat gesprekken gehad over naar het buitenland gaan, ook met anderen mensen uit de showbizz, en de conclusie is dat het veel gemakkelijker is als je niet afhangt van een instantie die er misschien niet genoeg achterzit. Je wordt ook dikwijls - ik zeg niet geboycot, maar toch... Ze moeten er volledig voor gaan en niet denken: 'Daar is de zoveelste die het wil proberen,' want dan is al mijn moeite voor niks geweest. Ik werk hard en daar wil ik dan wel iets voor terug.»

HUMO En nu ga je dus een paar maanden naar Amerika?
Natalia «Over die trip naar Amerika wordt veel te veel gezeverd. Ik wil daar gewoon eens zijn, ik had een break nodig. Ik wilde ook hier en daar een beetje contacten leggen en mensen ontmoeten, en daarvoor moet je ter plekke zijn.»

HUMO Je hebt toch al afspraken met En Vogue en sterproducer Quincy Jones?
Natalia «Dat heb ik nooit gezegd. Ik wil gewoon andere horizonten verkennen, en eens spelen voor een publiek dat mij niet kent - kijken of ik hen kan boeien, of dat ik gewoon dertien in een dozijn ben.»

HUMO Je wilt jezelf testen?
Natalia «Ja. Zo is alles ook begonnen, hè. Dat was de reden om met 'Idool' mee te doen. Iedereen zei maar: 'Jij kan zingen!' En ik wilde weleens zingen voor een professionele jury die er iets van kende, om te weten wat ik waard was. Ik was erg curieus wat een Jan Leyers over mij zou zeggen. En nu speelt diezelfde nieuwsgierigheid, maar dan op een ander niveau.»

HUMO Je wilt teleurstellingen vermijden, zei je daarnet, maar je wilt jezelf ook voor de leeuwen gooien.
Natalia «Dat is heel tegenstrijdig, dat voel ik zelf ook. Vandaar dat ik me het liefst gewoon in dingen stort, zonder dat ik er over heb nagedacht en zonder dat ik me er een beeld van heb kunnen vormen. Ik wil geen enkele verwachting hebben.
Daarom wilde ik eigenlijk zwijgen over die reis naar Amerika. Maar wij hebben wel nooit gezegd dat ik daar ga doorbreken, hè. We hebben het niet eens geïnsinueerd!
Ik wil nog zoveel doen en zien en leren. Ik zou zo graag eens echt surfen. Ik wil dat kunnen. Ik ga dat doén in Amerika. En ik wil ook ooit 's uit een vliegtuig springen.»
Vader Willy «Allez, daar gaan we weer.»
Natalia «Ja, als die kansen er zijn in je leven, dan moet je die toch grijpen?»
Vader Willy «Schatteke, je hebt wel maar één leven. Denk eraan.»
Natalia «Raar is dat hè, dat je van hetzelfde idee uitgaat - je hebt maar één leven - maar daar iets compleet tegenovergestelds mee doet. Hij wil het zeker stellen, en ik wil het benutten. (Staat op om iets te gaan halen in de keuken)»
Vader Willy «Zeg, dat rokje dat je aanhebt, dat is toch wel heel kort. Gekrompen in de was, zeker?»

Pakje van mijn hart

HUMO Je hebt heel lang niet gedurfd om iets van je heldin Madonna te zingen.
Natalia «Ook omdat sommige muzikanten heel behoudend denken, en vinden dat je van bepaalde liedjes moet afblijven. Maar met The Pointer Sisters heb ik 'Holiday' gezongen. Ik was een enorme fan van haar: hoe ze steeds van imago veranderde, hoe controversieel ze was.»

HUMO Maar zit 'm in dat controversiële niet het verschil? Jij bent toch te veel de girl next door om, ik zeg maar iets, zaad bij een fitnessleraar te gaan halen.
Natalia «Ik kan dat niet zeggen. Als ik veertig ben en nog geen kind heb, wie weet wat ik dan allemaal zal doen? Ik weet wel dat ik vaak denk als ik mezelf nu bezig zie: vergeleken met vroeger ben ik wel héél open minded geworden. Er kan echt heel veel.»

HUMO Je veelbesproken paarse pakje, bijvoorbeeld. 'Madonna kan zoiets maken, maar bij Natalia past dat niet,' vonden de mensen.
Mama «Jij moest daar toch ook hard aan wennen, hè Willy?»
Vader Willy «Helemaal niet. Ik vond dat mooi.»
Natalia «Ik wou zo'n pakje, punt. Ik snap soms niet wat voor idee mensen eigenlijk over me hebben. Maar het zal wel kloppen dat mijn ideeën een stuk zijn opgeschoven door hoe ik leef. Ik moet daar wel mee oppassen. Sommige dingen kunnen eigenlijk echt niet door de beugel.»

HUMO Wat bedoel je nu?
Natalia «Dat ik in sommige relaties of vriendschappen te veel laat gebeuren. Niet dat ik misbruik van me laat maken, of over me heen laat lopen. Maar ik wil zo openstaan voor dingen, wil zo graag nieuwe ervaringen opdoen dat ik soms niet goed aanvoel hoever ik kan gaan. Ik heb mijn uitgangspunten en principes, maar als ik iemand tegenkom die helemaal anders denkt, dan ben ik héél curieus, en denk ik vaak: 'Oké, dit is eigenlijk niet mijn ding, maar ik ga toch eens zien wat het geeft.' En soms, zoals de laatste twee jaar, voel ik dat ik daar heel diep in durf te gaan, en dat is gevaarlijk. Want dan negeer je je eigen intuïtie. Ik kan dat wel aan, denk ik dan, maar als je te lang tegen je intuïtie ingaat, begin je te wankelen, en als iemand het dan niet honderd procent goed met je voorheeft... Ja, dan ben ik toch wel even bezig om mezelf weer bij elkaar te rapen.»

HUMO Klinkt het daarom zo tussen jou en barkeepers en buitenwippers? Omdat het ook vaak mensen zijn die grenzen opzoeken en experimenteren?
Natalia «Ik weet niet precies hoe dat zit. Ik dacht altijd dat het kwam doordat ik een grote en sterke ben. Vooral buitenwippers moeten altijd met mij lachen. Aan de entree zeg ik dan vaak: 'Als er problemen zijn, dan roep je me maar,' en rol wat met mijn spieren. Ook omdat ik het dikwijls lachwekkend vind met welk vertoon ze aan die deur staan. Ik denk dan altijd: 'Niet overdrijven, hè, je hebt het spullement hier niet gebouwd.' Ik vind dat ik dat dan even moet laten merken.»
Vader Willy «Ze is een speciaal geval, hè.»
Natalia «Maar er gebeurt zoveel de laatste tijd. Ik voel me soms echt uitverkoren. Divinity, de bassiste van Beyoncé, is zo maar opeens op een repetitie in Aalst komen meespelen en heeft me uitgenodigd in LA. Vorige week heb ik bij Prince op het podium staan dansen.»

HUMO Je hebt zijn microfoon proberen te pakken schreven de kranten.
Natalia «Helemaal niet! De organisatie van die afterparty belde me de avond zelf of ik niet wilde komen. Daarom was ik daar, en op een gegeven moment stak zijn backing vocal de microfoon in het publiek om hen te laten meezingen. Mensen naast mij deden toen teken van: 'Hier! Hier moet je zijn.' maar ik stond een rij te ver. Natuurlijk wilde ik wel - elke vezel van me wilde op dat podium springen. Die backing vocal is me daarna wel blijven viseren, en toen Prince teken deed van: Kom mensen, kom dansen op het podium, wees ze direct naar mij. Ik heb geaarzeld, maar het volgende moment dacht ik: 'Foert! Wat kan mij het schelen wat anderen denken.' Ik ben de trap opgerend en heb voor Prince gaan staan dansen.
Ik heb het gevoel dat alles wat er nu gebeurt zo moet zijn.»

HUMO Je optreden met Anastacia ook?
Natalia «Voor mij persoonlijk is het weer een stap hoger op de ladder. Ik heb vroeger alle platen van Anastacia gekocht, ik heb met haar muziek in mijn oren op de tram gezeten. En nu zingt ze met mij op een podium. Onwerkelijk, hoor. En het klikt zo hard tussen ons. Ik ga van haar nog heel veel leren, want ze is twaalf jaar ouder.»
Vader Willy «Maar wel twintig centimeter kleiner, haha.»
Natalia moet dringend weg.
'Wil je nog iets van mij?' vraag Vader Willy, en zegt dan: 'Ik wil je nog iets laten zien.' Hij staat op, en komt terug met een boek. Een plakboek, zo blijkt: 'Ik knip alles wat over Natalia verschijnt uit. Kijk hier zit voorlopig een kopie van een krantenartikel, maar het origineel heb ik aangevraagd en is opgestuurd. Ik plak alles op gekleurd karton. Elk boek heeft een andere kleur. Ik heb er al vierentwintig.'