‘Valentijn’: een verpletterend, rauw verhaal over machteloosheid en verzet

In Odessa, een klein oliestadje in het Texas van de jaren 70, heerst het mansvolk over al de rest. Elizabeth Wetmore zoomt in op de rol van drie sterke vrouwen in die hellhole. Tussen al dat testosterongeweld weten de dames zich dapper staande te houden door samen te werken en voor elkaar te zorgen. Kortom: empathie overwint woede. Dat ze zich dat maar eens in de oren knopen aan de overzijde van de Atlantische Oceaan.

Elizabeth Wetmore beroept zich in haar vele metaforen geregeld op clichébeelden van de Verenigde Staten als het Wilde Westen (zinnen als ‘De gedachte bespringt haar als een paard’ gaan soms vervelen) en de veelheid aan hoofdpersonages zorgt af en toe voor verwarring, maar dat doet geen afbreuk aan de adembenemende sfeer die ze op papier weet te zetten. Het is vooral dáár dat haar enorme talent zich situeert, want Wetmore kan als geen ander het Texaanse panorama op uw netvlies schilderen.

Toch is dit allerminst vrijblijvende light reading, en dat bewijst het boek al in de ijzingwekkende openingsscène die u in het hoofd van een pas aangerand 14-jarig meisje doet kruipen. Een verpletterend, rauw verhaal over machteloosheid en verzet dat u zo vanaf de eerste pagina’s bij de lurven grijpt.