Van A-cup tot supercup: Onze Vrouw kijkt in eigen boezem
Uit Humo's Grote Borsten-enquête blijkt nog maar eens dat veel vrouwen ontevreden zijn over hun borsten: de helft zou er wel iets aan willen veranderen – wegens te klein, te groot of niet stevig genoeg. Voor mannen daarentegen lijken álle borsten goed.
Maken de borsten de vrouw of nemen we het allemaal veel te serieus? Tijd voor een grondig onderzoek.
Wachtruimtes van plastisch chirurgen lijken wel het voorportaal van het paradijs: gedempt licht, muziek die klinkt als bromvliegen boven een bloemenperk op een zonnige dag, assistentes die fluisterend de telefoon beantwoorden.
Een mens wordt verondersteld om hier tot rust te komen, om zich onder te dompelen in een schoonheid die binnenkort ook de hare of de zijne zal zijn. Ik zit hier omdat ik de aantrekkingskracht van de geperfectioneerde borst wil kennen, omdat ik mezelf weleens wil zien met borsten die de wetten van de veroudering tarten.
'Maria met kind' van Jean Fouquet, dat is de borst die me hier voor geest schiet. Een borst waarmee wij – een bende dertienjarigen op schoolreis – in het Museum voor Schone kunsten in Antwerpen onze lol niet op konden. Niet alleen omdat we dertien jaar waren en elke blote boezem even lachwekkend als intrigerend vonden, maar vooral omdat de borst in kwestie even vals leek als de mandarijntjes die wij bij wijze van grap onder onze witte hemdjes propten.
'Borst of kanonskogel, wat maakt het uit?' moet de schilder gedacht hebben. 'Als het maar rond en stevig is, en als een wegwijzer naar de toekomst recht naar voren wijst.' Als er één borst is die niet zozeer seks als wel jeugdig vooruitgangsoptimisme en strijdbaarheid uitstraalt, dan is het wel die van Fouquet.
Op een tafel tussen twee witleren designzetels ligt het grote borstenboek van de dokter. Pagina's vol blote vrouwenlijven, gefotografeerd van schouders tot navel, met onder elke foto wat gegevens over de gebruikte implantaten en volumes. 250 milliliter – een gewoon pintje – blijkt het minimum, 500 – een halve liter – het maximum.
Ik blader door het grote borstenboek, een beetje zoals je bij de kapper naar het perfecte kapsel zoekt, en vergelijk de foto's van vóór de ingreep met die van erna. Vlezige, wat uitgezakte borsten werden kogelrond. Platte, puntige borsten werden kogelrond. Onbestaande borsten werden kogelrond.
Borsten zonder zichtbaar mankement werden kogelrond. 'Waarom,' vraag ik me af, 'verwachten we van een vrouwenborst iets wat alleen vliegtuigen gegeven is: aan de zwaartekracht ontsnappen? En waarom verlangen we van iets zonder spierweefsel dezelfde veerkracht als van een springkasteel?'
***
Eerst het goede nieuws. Volgens de Grote Borsten-enquête op de Humo-website maken de meeste vrouwen zich geen al te grote zorgen over hun borsten. Zo vindt iets meer dan de helft van de 3.200 vrouwen die de vragen beantwoordden, ze 'precies goed' en 'stevig genoeg'; 50 procent zou ook nooit plastische chirurgie overwegen.
Maar daartegenover staat natuurlijk een andere helft die veel minder tevreden is: 20 procent vindt haar borsten te groot; 25 procent vindt ze te klein; 40 procent zou ze graag wat minder slap willen en bijna de helft zou iets aan haar borsten veranderen als het niet zo duur was of zonder ingreep kon.
Het is een trend van twijfel en onzekerheid die eerdere onderzoeken bevestigt. Zo wist het gezondheidsmagazine Bodytalk begin dit jaar te melden dat niet minder dan 70 procent van de vrouwen twijfelt over haar borsten. En dat terwijl het andere geslacht nauwelijks een reden tot klagen ziet.
Van de bijna 5.500 mannen die de vragenlijst op de Humo-site invulden, beweert 80 procent dat ze borsten zeer opwindend vinden en dat ze belangrijk zijn bij de keuze van een partner en seks.
Eenzelfde percentage vond dat de exemplaren van hun partner 'precies goed' waren en zeven op de tien mannen stond absoluut weigerachtig tegen om het even welke vorm van kunstmatige verbetering van de borst.
Daar waar vrouwen piekeren over grootte, volume of elasticiteit, lijken mannen gewoon een borst te zien. 'En borsten betekenen voor een man in de eerste plaats seks,' vertelt Mark Nelissen, gedragsbioloog en auteur van 'Darwin en het hedendaagse mensbeeld' (2010).
Mark Nelissen «Onze fascinatie voor borsten heeft alles te maken met die seksuele prikkel. Bij vrouwen komt daar nog bij dat ze met die borsten onderling concurreren met elkaar. Vandaar, ten dele, hun grote onzekerheid.
»Terwijl niets erop wijst dat grotere borsten voordelen zouden hebben. Integendeel, ik geloof dat we over honderd jaar heel erg zullen lachen met alles wat we tegenwoordig uithalen om borsten te vergroten. Net zoals we nu wat meewarig naar de hoepelrokken en ingesnoerde korsetten van zo veel eeuwen terug kijken.»
