Van okselhaartjes tot tepelhofjes: Reena Riot
Toch even schrikken: in 2012 stond Reena Riot in de finale van Humo’s Rock Rally, maar nu pas is de debuutplaat ‘Nix’ af. Belangrijkste veranderingen: Reena Riot is nu een groep rond Naomi Sijmons, en niet langer een soloact.
'Iemand vroeg me: is dat in het echt ook zo lang?'
undefined
De groep Reena Riot bestaat uit Jan Myny (Mel Dune), Alan Gevaert (dEUS), Bernd Coene (Tiny Legs Tim) en Thomas Werbrouck (Krankland, Little Trouble Kids, ex-Humo). Samen hebben ze op ‘Nix’ een warm en even gelaagd als spaarzaam groepsgeluid gedrapeerd rond Naomi’s onheilspellende stemgeluid – Tom Waits is nooit veraf.
Jan Myny is al het langst de muzikale kompaan van Naomi, dus is hij meegekomen naar het interview in een Gentse koffiebar. In dat hippe kader hebben we het even over wat nu de meest clichématige Instagram- en Pinterest-prints van deze tijd zijn: palmbomen, ananassen of gatenplanten.
Naomi Sijmons «Ik heb géén palmboom op mijn platenhoes. Met opzet. Iedereen heeft tegenwoordig palmbomen op zijn hoes staan.»
HUMO Maar nooit borsten en okselhaar, de meest in het oog springende details van de hoes van ‘Nix’.
Jan Myny «Iemand vroeg me: ‘Is dat okselhaar van Naomi in het echt ook zo lang?»
Sijmons (lacht) «Nee, het is eraan geplakt, het zijn extensions!»
HUMO Het beeld past wel mooi bij de trendy #freethenipple- en #armpithair-bewegingen.
Sijmons «Ik sluit me met die hoes bij geen enkele beweging aan, alleen bij mezelf. Ik heb na Humo’s Rock Rally een management gehad dat me in een bepaalde muzikale richting wilde duwen – ze wilden me tot een soort Vlaamse Bonnie Raitt kneden. Ik heb niks tegen Bonnie Raitt, maar dat ben ik niet. De song ‘The Needle’ van mijn tweede ep gaf al de richting aan waar we nu met ‘Nix’ zijn beland: sferisch, avontuurlijk, intens – nummers met een meanderende spanningsboog.
»In het verleden werden alle beslissingen boven mijn hoofd genomen. Op den duur kwam ik er zelfs achter dat die manager achter mijn rug met Jan afsprak: ‘Zeg, kun jij Naomi niet op andere muzikale gedachten brengen?’ Zeer pijnlijk. Op de hoes van mijn eerste ep stond ik met een coole jurk aan, en toen werd er geopperd dat ik op het podium in diezelfde jurk moest optreden. Om de lijn door te trekken (zucht). Op het einde kwamen ze me ook vertellen dat ik mijn oksels moest scheren. (Droog) Wat was het volgende: dat ik mijn snor moest epileren?
»Op een gegeven moment had ik er genoeg van en ben ik weggegaan. Die hoes is een opgestoken middelvinger naar mijn vorige management. En ze is ook geïnspireerd door een droom over borsten en okselhaar. Weet je dat er van vrouwen meer reacties komen op het oksel-haar dan op de borsten? ‘Eikes, maar dat stinkt toch?’ Dan denk ik: waar gaan we naartoe? Iedereen doet toch wat hij of zij wil met z’n okselhaar?»
HUMO Denk je dat je management je ook zo had behandeld als je een mannelijke muzikant was geweest?
Sijmons «Hoe meer ik daarover nadenk – en ik heb véél tijd gehad om erover na te denken – neen. Dat soort bemoeienissen zal mannen ook wel overkomen, maar ik heb heel vaak het gevoel gehad dat het wel degelijk met mijn geslacht te maken had. Voor de David Bowie-sessie van Radio 1 had ik een zwart rokje en een wit topje aan. Ik had die zelf gekocht in Brussel en ik vond het een heel coole outfit. Maar vlak voor ik het podium op moest, zei mijn manager: ‘Hoe zie jij er nu uit? Je lijkt wel een secretaresse.’ Probeer dan maar eens zin te krijgen om nog te spelen, hè. Ik was toen ook heel vatbaar voor commentaar. Maar door die ervaringen ben ik wel feller geworden.»
HUMO Bevalt het je om een groep aan te sturen?
Sijmons «Ik had daar in het begin moeite mee, maar Alan heeft me gezegd: ‘Naomi, we zitten samen op een schip, but we need a captain.’»
HUMO ‘Show me how to get up when I’m down’, zing je in ‘Mountains’. Gaat dat over overeind krabbelen na de negatieve eerste ervaringen met de muziekindustrie?
Sijmons «Ik zing ook: ‘Show me how to get up when you’re down’. Dat gevoel stamt uit de periode dat mijn vader ziek was (Fons Sijmons van The Scabs is in 2013 aan kanker overleden en leed ook al een tijdje aan alcoholdementie, red.). En eigenlijk vroeger al. Voor het duidelijk was waar mijn vader aan leed, hebben we veel op café gezeten en gepalaverd. En gezáágd: ‘Het trekt allemaal op niets, de wereld is om zeep.’ Niet alleen mijn vader deed dat, ook de jongere mensen rond me. Maar als je vindt dat alles kut is, zou je beter actie ondernemen, hè. Dat heb ik de afgelopen jaren gedaan: ik heb mezelf bij de haren getrokken, en ik ben weggeraakt uit dat vagevuur van veel meningen hebben maar niks durven.
»Van die verlamming had ik erg veel last na de dood van mijn vader. Ik deelde véél met hem. Vriendschap, maar ook muziek: dat was onze gedeelde passie. Het is met bijzonder veel vertraging bij me binnengesijpeld dat hij er écht niet meer is. De eerste keer dat ik gecrasht ben, was meer dan een jaar na zijn dood.»
Myny «En je bent toen meer dan één keer gecrasht.»
Sijmons «Het besef dat hij nooit meer zal terugkomen, is maar stapsgewijs doorgedrongen. Ik denk dat iedereen anders met verlies omgaat. Vrienden van Fons sturen me soms liveopnames van vroeger door, en ik vind het heel prettig om ernaar te kijken. Voor andere mensen zou dat net níét leuk zijn.
»Muziek maken met iemand of over muziek praten, dat heb ik heel lang niet gekund. De band die ik met mijn vader had, voelde ik met niemand anders. Pas toen ik was aangesterkt, kon ik weer intense vriendschappen aangaan. Maar met Jan heb ik al die tijd wel een onverminderd intense connectie gevoeld.»
Myny «Dat kan ook komen omdat ik zelf al wat shit heb meegemaakt in mijn leven.»
Sijmons «Alan ken ik ook al lang, en met de rest van de groep voel ik die intensiteit nu ook – ze snappen het gewoon.»
Sijmons «Ik weet nog dat ik tijdens de eerste try-out met Thomas dacht: ‘Nu is Fons hier.’ En soms zie ik Naomi bezig op het podium en merk ik aan haar blik dat ze voelt dat Fons er is. En dat is goed, want hij was haar klankbord.»
Sijmons «Maar mijn vader was ook zeer streng. Goed was niet genoeg, hè, het moest stééngoed zijn. Hij heeft me gitaar leren spelen toen ik 5 jaar was, en dat ging niet van een leien dakje – fijne motoriek is moeilijk voor een kleine van die leeftijd (lacht).»
Myny «Toen ik bij Naomi gitaar kwam spelen – met z’n tweeën in een kamer met elk een akoestische gitaar – was Fons al redelijk ziek. Maar op een bepaald moment kwam hij toch eens piepen, en toen was hij me echt aan het checken – eens zien of ik wel gitaar kon spelen. ‘Jaja,’ knikte hij goedkeurend, ‘’t is goe.’ En weg was hij.»
HUMO Ook Willy Willy van The Scabs is nu ernstig ziek.
Sijmons (stil) «Mag dat al bekend zijn? Ik heb nog geen contact opgenomen, ik zou dat moeten doen. Hij heeft een heel mooie plaat gemaakt, en ik zou ook graag naar The Scabs gaan kijken... Ik denk dat ik zijn vriendin eens moet bellen.»
HUMO In 1992 vertelde je vader aan Rudy Vandendaele in Humo hoe hij ooit in al zijn naïeve goedgelovigheid een dakloze Duitser mee naar huis had genomen. Die bleek banden met de terroristen van de Rote Armee Fraktion te hebben. En hij heeft zijn appartement in de fik gestoken door ’s nachts frieten te bakken.
Sijmons «Mijn vader lag al in bed, zijn toenmalige vriendin Martine had frieten gebakken. Maar ze waren allebei in slaap gevallen met de frietketel nog aan. Ineens schoot Martine wakker: ‘Zoetje, de frietketel staat in brand!’ En mijn vader, om te lachen (in het plat Gents): ‘Giet er nen iemer woater uuver.’ En vlám! Ineens stonden alle muren bol. In de flat ernaast woonde een oud vrouwtje met een verzameling porseleinen beeldjes in een kastje naast de muur – die kast is omgevallen en al haar beeldjes waren kapot. Mijn vader en zijn vriendin hebben nog diezelfde nacht hun koffers gepakt en ze hebben nooit meer iets van zich laten horen – zo was hij wel (lacht).
»Die RAF-terrorist was hij tegengekomen op café, en hij had hem mee naar huis genomen – hij woonde zelfs nog bij zijn mama en papa. Dat was typisch iets voor hem. En tot een paar jaar geleden had mij evengoed zoiets kunnen overkomen.»
HUMO Blijf waakzaam! En bedankt voor het gesprek.
undefined
‘NIX’ van Reena Riot verschijnt op 25 januari bij Wolfman.
Reena Riot stelt haar cd voor op 22/2 in de Handelsbeurs in Gent en op 7/3 in de Arenberg in Antwerpen.
