Vanaf deze week bij Humo: 3 sensationele pc-games!

Slechte tijden voor wie een slaapachterstand in te halen heeft: als u in de pc-game 'Prince of Persia' duikt, deze week voor een prijsje bij Humo, komt u de eerste dagen niet meer boven water. En de volgende weken worden daar dan nog 'Splinter Cell: Double Agent' en 'Civilization IV: Colonization' achteraan gegooid.

Hoog tijd dus om uw duimen los te gooien, de kroonluchter op halfduister te zetten en uw ambities bij te stellen van default work mode tot Attila de Hun-niveau. Om u in de sfeer te brengen: de gamekronieken van een ex-gebruiker. Neveneffect Lieven Scheire getuigt!

HUMO De gemiddelde leeftijd van een gamer blijkt tweeëndertig te zijn, maar jij bent pas negenentwintig en alweer gestopt.

Lieven Scheire «Ja, maar alleen omdat ik vader geworden ben. Ik voel er weinig of niets voor om een kwartiertje 'Grand Theft Auto' te spelen: als ik eraan begin, dan meteen voor een hele avond. En met mijn huidige job en gezinssituatie is dat gewoon niet meer doenbaar.»

HUMO Spijtig?

Scheire «Enorm. Het was één van de meest endorfines opwekkende activiteiten die ik had. Neem nu 'Call of Duty': Bart De Pauw heeft me daarin ingewijd, en sindsdien heb ik de microbe te pakken. In je living zitten, en tegelijk je hoofdkwartier in een Iraaks dorp verdedigen tegen onlinegamers uit Duitsland of Japan: dat ís gewoon onwaarschijnlijk leuk.

»Trouwens, ik ben nog een gamer van de vorige generatie, die kan omschreven worden als: twintigers of dertigers die 's avonds in het donker alleen aan hun computer met een koptelefoon op zitten te spelen. Tegenwoordig is partygamen - met een hoop mensen een avondje wiiën of zo - nogal in.»

HUMO Heb je ooit sporen van verregaande verslaving ontdekt?

Scheire «Ja. Ik kon dágen na elkaar in een game verdwijnen. 's Morgens opstaan, koffietje drinken, rond tien uur denken: 'Tijd om iets constructiefs te doen.' Dat na een halfuurtje alweer beu zijn, een klein beetje willen spelen, en plots merken dat het al zes uur 's avonds is. Ik herinner mij examenperiodes dat ik volledige games van mijn computer verwijderde, met het idee: 'Anders ben ik over een halfuur weer bezig.' Het schrijnende was dat ik daar een halfuur later effectief terug zat, maar dan om alles opnieuw te installeren (lacht). Sommige games hebben me procenten en procenten van mijn eindresultaat gekost.»

HUMO Mensen zouden aan games verslingerd raken omdat die een aantal gebreken in hun studie of job compenseren. Ten eerste: een direct verband tussen inspanning en beloning.

Scheire «Vooral in mijn studententijd was dat mijn soft spot. Ik studeerde wis- en natuurkunde, en ik herinner me dat ik - toen ik weer eens een bewijs vanbuiten moest leren - dacht: nu is de kloof tussen prestatie en voldoening wel erg groot. Dan is het verfrissend dat je die beloning bij games haast onmiddellijk krijgt. De ontwikkelaars zijn natuurlijk al lang bezig: ze leren alsmaar bij, en daardoor zitten games tegenwoordig psychologisch immens goed in elkaar. Ze wéten hoe ze je erin moeten lokken.»

HUMO Twee: uitdagingen en complexiteit.

Scheire «Juist. Dat heb ik vooral bij puzzelgames als - schrijf op: geweldig spel - 'Fantastic Contraption'. In het begin is het vrij simpel, maar de opdrachten worden steeds complexer, en je vernuft en intelligentie worden steeds meer aangesproken. Dat helpt ook om licht verslaafd te raken.»

Drie sensationele PC-games bij Humo: meer over de actie!
Lieven Scheire over gamen (vervolg)

HUMO Drie: autonomie. 'Schik je niet naar de grillen van een ander, doe wat je zelf wil.'

Scheire «Iets wat 'Grand Theft Auto' bijna eigenhandig heeft uitgevonden. Vroeger was het simpel: Pac-Man kon weglopen van spookjes en van alles eten, maar je moest altijd binnen het kader blijven. Terwijl: 'GTA' heeft zo'n immense wereld gecreëerd dat de bewegingsmogelijkheden eindeloos werden. Je kan echt doen wat je wil: een pizza eten, rondrijden met een racewagen, een helikopter stelen, ruzie zoeken met een paar agenten, ze afknallen... Revolutionair.

'Grand Theft Auto: San Andreas' was het toppunt: daar kon zoveel in dat de makers op den duur klachten kregen van spelers die maar geen vat kregen op het spel. De volgende edities hebben ze bewust weer wat kleiner gemaakt.»

HUMO Heb jij net als zoveel anderen een half fortuin aan games gespendeerd?

Scheire «Nee. Als er een nieuwe game uitkwam, wachtte ik altijd een paar maanden en kocht ik hem over van een freak. Die staan op de dag van de release al in de winkel, spelen het spel uit, en een maand later verkopen ze het weer voor de helft van de prijs.»

HUMO Vierenzestig procent van alle Amerikaanse ouders zijn overtuigd dat games een positieve invloed hebben op de leercurve van hun kinderen. Heb jij het gevoel dat het je vaardigheden heeft aangescherpt?

Scheire «Absoluut. Gamen is veel actiever en uitdagender dan tv-kijken. Ik moet nu denken aan een racegame die ik vroeger vaak speelde: ik was er zo door gebeten dat ik - als een echte F1-rijder - vooraf begon uit te rekenen hoe ik de bochten het best kon nemen: die moet je zo aansnijden, halverwege wat gas bijgeven enzovoort. Leraren zouden jaloers zijn als ze zagen hoe hun leerlingen zulke dingen wél onder de knie proberen te krijgen. Het kan bijna niet anders of daar blijft iets van hangen. Ik kan me bijvoorbeeld goed voorstellen dat gamers in het beroepsleven een grotere prestatiedrang hebben dan niet-gamers.»

HUMO Eén ding dat veel games met porno gemeen hebben: een compleet bij de haren gerukte, tenenkrullende poging tot verhaallijn.

Scheire «Bijzonder irritant: uitleg en vertellingen waar de speler naar móét kijken en luisteren. Gamers zijn nu eenmaal niet de meest geduldige mensen op aarde. Nu, voor sommige games worden filmregisseurs ingezet om het verhaal en de beeldvoering in goede banen te leiden, en dat leidt soms tot onwaarschijnlijk knappe resultaten.»

HUMO In relatief korte tijd hebben games een gigantische evolutie doorgemaakt. Heb je ideeën over wat de toekomst nog kan brengen?

Scheire «Moeilijk te voorspellen. Iedereen weet dat de 3D-games eraan komen, en de volgende stap is dan wellicht de 3D-helm, waarmee je je omgeven zal voelen door het spel. Dat zal het nu al niet misse realisme van first person shooters en flight simulators nog vergroten.

»Ik ben er ook van overtuigd dat games hun input in de toekomst rechtstreeks uit ons zenuwstelsel zullen halen. Maar ik ga daarbij niet verwijzen naar 'The Matrix', want dat was een kutfilm.»

HUMO Ondanks hun immense populariteit hebben games nog altijd een imagoprobleem: als je er al iets van ziet op televisie, is het vaak in een negatieve context.

Scheire «Dat is een erfenis van vroeger. Toen ik studeerde, zaten de studenten informatica in de grote computerzaal text-based role-playing games te spelen. 't Kwam erop neer dat er op hun scherm niets dan tekst stond, genre: 'Er staat een grote trol voor je. Wat doe je?' Dan kon je bijvoorbeeld kiezen tussen: weglopen, vechten of hem te eten geven. Zo kreeg je de ene situatie na de andere, wat resulteerde in louter op tekst gebaseerde werelden. Daarna hebben grafische spelletjes een veel breder publiek getrokken, en met de Wii en social gaming gaat het nóg verder. Maar die mannen van de eerste generatie - zwaarlijvige, wereldvreemde nerds van begin de dertig - blijven het imago van games bepalen. Nu, dat zal er sowieso uitgroeien: we zullen nog allemaal meemaken dat er een vrouwelijke gamerecensent opkomt - geen geek, wel een doorsneedame.»

HUMO Heb je je ooit geërgerd aan dat wat besloten sfeertje?

Scheire «Absoluut niet. Het is zoals met voetbal: mannen praten daar onder elkaar over; als er vrouwen bijkomen, draaien ze met hun ogen. Maar daar stoor je je niet aan, het maakt zelfs deel uit van de beleving. Ja, dat clangevoel is behoorlijk nerdy, maar ik ben de laatste om me daaraan te ergeren.»