Vele hemels boven de zevende
Achteraf twee berenpoten verorberd.
Onze gok is dat de fans van Griet Op de Beeck zich wel zullen kunnen vinden in deze verfilming. Amoureuze opdoffers, onverwerkte trauma’s, oude familiegeheimen: wie z’n hand in deze grabbelton vol emotioneel zaagsel steekt, heeft altijd prijs (uw dienaar herkende zich met name in die griet die na een tegenslag troost zoekt in twee berenpoten en een frikandel speciaal).
En terwijl Spinvis met zijn piano-aanslagen voor een extra emotionele onderlaag zorgt, doen de acteurs hard hun best om de dialogen (‘Iets dat in de weg zit, kunt ge veranderen’) een snuifje waarachtigheid mee te geven. Merkwaardig: er kan in ‘Vele hemels’ niet naar een fles of een telefoon worden gegrepen zonder dat de slowmotionknop wordt ingedrukt, en verder valt echt niet onder de mat te vegen hoe inspiratieloos sommige taferelen werden vormgegeven.
Leg de door het kind afgeluisterde echtelijke ruzie naast de woordenwisseling uit het gezinsdrama ‘Loveless’, en je ziet in één oogopslag het verschil tussen klunzigheid en klasse.
