Verborgen verlangen
Aangenaam vertier.
undefined
Zeggen dat de nieuwe Greta Garbo is opgestaan zou te veel eer zijn, maar wat we wél mogen opschrijven is dat Astrid Coppens het er in haar eerste grote vertolking verrassend goed afbrengt. In een rol die een oceaan verwijderd ligt van haar typetje uit ‘Astrid in Wonderland’ speelt ze een schoenenverkoopster die zich door twee uitgeverijdirecteuren laat overtuigen om mee te draaien in een literaire zwendel. ’t Is een figuur die voer geeft voor karikaturale overdrijving (denk: gestuntel op hoge hakken en dommegrietenhumor), maar de emotionele intelligentie waarmee Astrid haar personage vertolkt en de volstrekt ontheatrale manier waarop ze haar dialogen debiteert, verlenen de schoenenverkoopster een kern van aandoenlijke waarachtigheid. Overigens staan ook de meer doorgewinterde acteurs in deze remake van de Nederlandse film ‘Het verlangen’ met dezelfde merkwaardige ingehoudenheid te acteren. Nee, dit is geen meesterwerk, en toch voelden wij achter de vergezochte plot 99 minuten lang iets pinkelen. Zouden het drie sterren kunnen zijn?
