Vermist

O dekselse ironie! Toen scenarist Anthony Zuiker in 1999 zijn idee voor een nieuwe politieserie (titel: 'Crime Scene Investigation') aan de Amerikaanse televisienetwerken pitchte, toonde geen hond interesse.

Wie, zo redeneerden de televisiebonzen, wil nu een serie zien waarin de hoofdpersonages de helft van de tijd over haarfollikels gebogen staan en waarin je af en toe een legertje maden uit een kogelgat ziet kruipen? Niemand toch? Na lang zeuren kreeg Zuiker dan toch groen licht van CBS om een proefaflevering in te blikken, en de rest is geschiedenis: 'CSI' werd in meer dan tweehonderd landen een gigantische kijkcijferhit, de 'CSI'-boeken en 'CSI'-videogames zwierden de pan uit, CBS lanceerde snelsnel nog twee spin-offs, en, niet onbelangrijk: films en series over forensisch politieonderzoek werden ineens ongelooflijk hip.

Ook onze eigen VT4 pakt vanaf volgend jaar uit met een variant: 'Vermist' zal zich toespitsen op het moeizame dagelijkse werk van de Cel Vermiste Personen. De als bioscoopfilm vermomde teaser voor die serie speelt vanaf deze week in de zalen en mag absoluut gezien worden: 't is een behoorlijk spannende, sfeervolle en verrassend zakelijke politiefilm die zeker de vergelijking met de doorsnee 'CSI'-aflevering kan doorstaan (alleen Vrouwe Cinema pruilt een beetje: zij vindt het niet zo leuk dat haar paleizen plaats moeten maken voor pilootafleveringen van televisieseries).

'Vermist' laat ons meeleven met enkele flikken (Koen De Bouw, Kevin Janssens, Joke Devynck, Catherine Cools en sidekick Stan Van Samang) die een onderzoek starten naar de onrustwekkende verdwijning van een zestienjarig meisje. Wij konden ons weliswaar op geen enkel moment van de indruk ontdoen dat we naar een afgietsel zaten te kijken (ook de vingerafdrukken van '24', 'Without a Trace' en zelfs 'The Bourne Identity' zijn net íéts te duidelijk zichtbaar), maar niemand zal kunnen ontkennen dat de regie van Jan Verheyen een opwindend vakmanschap uitstraalt. Bovendien duwt de vraag 'Wat is er toch met dat meisje gebeurd?' je makkelijk anderhalf uur lang naar het puntje van je stoel.

De enige echte wanklank komt van Filip Peeters (die zich normaal gezien zelden op wanklanken laat betrappen): de visagiste met dienst heeft Peeters namelijk een hilarisch slecht acterende sik aangemeten. Voor het overige: fijn Vlaams thrillertje.