Verplichte lectuur voor wie op extreemrechts zou willen stemmen

Vincent Scheltiens stelt vast dat extreemrechts springlevend is, in tegenstelling tot de doodzieke sociaaldemocratie, waar hij eerder over heeft geschreven. Daarom neemt hij samen met Bruno Verlaeckt de versleten handschoen op om extreemrechts opnieuw het masker af te rukken. Ze stippen de verschillende gedaantes van extreemrechts in de moderne geschiedenis aan en waarschuwen voor de verspreiding van het gedachtegoed bij andere partijen. De historicus en de vakbondsman vertellen recente anekdotes, onder andere over de kandidaat-voorzitter van CD&V, Walter De Donder, die de extreemrechtse complottheorie over de vermeende ‘omvolking’ overnam door te beweren dat bepaalde Antwerpse wijken ‘volledig ontvolkt zijn van onze mensen’. Toch lijkt de mainstream niet zo lineair naar extreemrechts op te schuiven als de Antwerpenaren voorstellen. Zo groeit net het bewustzijn rond de vertegenwoordiging van minderheden en voor minderheden kwetsend taalgebruik.

Het essay vat goed samen, maar biedt weinig nieuws. Daarom is het vooral aangewezen voor wie nog niets over het onderwerp heeft gelezen, en verplichte lectuur voor wie op extreemrechts zou willen stemmen. Maar het was interessanter geweest om de gevolgen van extreemrechtse beleidsdeelname, zoals in Oostenrijk en Italië, in kaart te brengen.